မုစလိႏၵာ ေတာသာယာ

မုစလိႏၵာ ေတာသာယာ အရွိန္ျဖင့္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည့္အတြက္ သားအိမ္ေခါင္း ႏွင့္ ဒစ္ထိပ္ဖူးတို႔ ဒုတ္ကနဲဝင္ေဆာင့္ရာ ထြန္းထြန္းတေယာက္ အီဆိမ့္ဖိန္းရွိန္း သြားသည္။ မႀကည္ရွိန္ကမူ အလြန္ႀကီးမားတုတ္ရွည္ေသာ လီးတန္ႀကီးသူ႔ေစာက္ဖုတ္ ထဲ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းဝင္လာေသာ အရသာကို တနင့္တပိုးႀကီးခံစားရင္း မ်က္လံုးအစံု ေမွး စင္းလွ်က္ရွိသည္။ “……ဖြိ…ဖြိ….ဖြစ္..ဖြစ္…ဖြိ..ဖြိ…ဖြစ္….ဖြိ….ဖြစ္….” လီးတန္ႀကီးအသြင္းအႏႈတ္လုပ္တိုင္း ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးမွာ ႀကြတက္လာ တိုင္း ခ်ိဳင့္ဝင္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ယားႀကြ လိုက္တက္လာျပီး မႀကည္ရွိန္သူ႔ဖင္ဆံုႀကီးကို ေကာ့ထိုးေပးလိုက္သည္။ထိုအခါ ထြန္းထြန္းက လီးတန္ႀကီးကို တဆံုးထိခပ္ျမွင္းျမွင္းဖိသြင္းေပးလိုက္သည္။ ျပန္မႏႈတ္ေတာ့ဘဲအဆံုးထိဖိကပ္ကပ္ထားလိုက္ျပီး မႀကည္ရွိန္၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္မႊာေပၚသို႔ မ်က္ႏွာအပ္လွ်က္ လွိမ့္လွိမ့္နမ္းသည္။စူေမာက္တင္းေတာင့္ေနေသာ ႏို႔သီးဖ်ားႏုႏုေလး ေတြကို လွ်ာျဖင့္ ယက္ေပးသည္။ “ျပတ္…..ျပတ္… ပလပ္…ပလပ္…ျပတ္….” “….ပလပ္…ပ်လပ္….ျပတ္….ပလပ္…ျပတ္…” …..အ…အား…အမေလး….အား…အား…ကၽြတ္….ကၽြတ္…” ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လွ်ာျဖင့္ ပြတ္ဆြယက္ေပးတိုင္း ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး၏ အတြင္းသားေတြမွာ တဆတ္ဆတ္လႈပ္လွ်က္ က်ဥ္ဆိမ့္ယားတက္ ေနသည္။လီး အေခ်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာ အလိုးခံဖူးေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔ ထူးျခားအီဆိမ့္လွေသာ ကာမအရသာထူးႀကီးကို မခံစားခဲ့ဖူးတာ အမွန္။ ထြန္းထြန္းက ႏို႔သီးေခါင္းႏုႏုေလးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္စုပ္လို႔အားရေသာအခါ လွ်ာဖ်ားထိပ္ျဖင့္တို႔ကာ ထိကာ ကလိဆြေပးျပန္သည္။ “….အီး…အီး…အင္း..ဟင္း…ဟား..ကၽြတ္….ကၽြတ္….အမေလး…အေမ့..အီး.. ….အား….လိုး…လိုး…ပါေတာ့..ကြာ…အေမ့….အား…” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္စကားကို မသိဟန္ျပဳကာ ဆက္ဆြေနသည္။ “….အိုး…ဟိုး….အေမ့…လိုး….လိုးေတာ့လို႔…. အေမ့….မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး….” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို လီးတန္ကို ကိုင္ျပီး ထိုးထည့္လိုက္ ေလေတာ့သည္။ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို တင္းကနဲ တင္းကနဲ ညွစ္ညွစ္ေပးသည္။ကာမဓာတ္အားအလြန္ေကာင္းျပီး သန္မာႏူးညံ႔ေသာ အေႀကာေတြျဖင့္ အညွစ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ထြန္းထြန္းလည္း အီဆိမ့္ယားတက္သြားသည္။ တလအတြင္း အထူးဂရုစိုက္ေလ့က်င့္ထားေသာ စပါယ္ရွယ္လီးႀကီး ကို အားပါပါျဖင့္ ဖ်စ္ညွစ္ႏိုင္ေသာ စြမ္းအားမွာ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ေႀကာင္း ထြန္းထြန္း ကိုယ္ေတြ႔သိလုိက္သည္။ သွ်တၱရက်မ္းတေစာင္အလိုအရ ေစာက္ဖုတ္ညွစ္အားသန္မာျခင္းသည္ မိန္းမတို႔၏ ထူးျခားမႈ ၁၀ ပါးတြင္ ၁ ပါး အပါအဝင္ျဖစ္၏။ဂရုတစိုက္သာ ေလ့က်င့္မထား ပါမႈ ဤညွစ္အားေႀကာင့္ သူ႔လေရေတြ ဒလေဟာပန္းထြက္ကုန္ေလာက္သည္။ “….ဖြတ္…ဖြတ္….ဖပ္ …ဖပ္…” အရက္အရွိန္ေႀကာင့္ မႀကည္ရွိန္၏ရမၼက္စိတ္မွာ အျပင္းအထန္ ထႀကြလာပါေတာ့ သည္။ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ သူမဖင္ဆံုႀကီးကိုလည္း စီးခ်က္က်က်ေကာ့၍ ေကာ့၍ ပစ္ပစ္ခံေနပါေတာ့သည္။ လူပ်ိဳသိုးထြန္းထြန္း၏ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အင္ဂ်င္စက္အရွိန္ျမင့္တက္ လာသလို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ခပ္သြက္သြက္ ဒလစပ္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ အခ်က္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္အေရာက္တြင္ မႀကည္ရွိန္ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီး တခုလံုး ပြင့္ထြက္မတတ္ယားတက္လာျပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲတုန္လႈပ္ကာ ေစာက္ေရပူေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ “…..ျပိ….ျပိ……ပ်စ္…ပ်စ္….ပလြတ္….ပလပ္….ျပိ….ျပိ….” ေစာက္ေရပူေတြ ျပည့္လွ်ံအိုင္ထြန္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ခပ္သြက္သြက္ အသြင္းအႏႈတ္ေႀကာင့္ သံစဥ္တမ်ိဳးေျပာင္းလာပါေတာ့သည္။သုတ္ေရေတြ ဒလေဟာပန္းထြက္သြားျပီမို႔ မႀကည္ရွိန္တေယာက္ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ မလႈပ္ရွား ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခပ္မွန္မွန္ ခပ္သြက္သြက္လိုးေဆာင့္လွ်က္ရွိေသာ ထြန္းထြန္းလီးႀကီး၏ အရသာကို မွိန္းလ်က္သာ ခံေနရပါေတာ့သည္။ ႀကာလာေတာ့ ထြန္းထြန္းဒူးေခါင္းေတြ က်ိန္းစပ္ပူထူလာ၏။ထို႔ေႀကာင့္ ပံုစံတမ်ိဳးျဖင့္ ေျပာင္းလိုးရန္ သူ႔လီးႀကီးကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီး ကၽြတ္ထြက္သြားေသာအခါ မႀကည္ရွိန္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွ ေစာက္ေရပ်စ္ပ်စ္ေတြ ယိုစီးက်လာ၏။ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ကို မထူလိုက္ျပီး အနီးရွိ ခုတင္ေစာင္းေပၚ ေပြ႔တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္လွဲသိပ္လိုက္၏။မႀကည္ရွိန္တေယာက္ ဘာစကားမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထြန္းထြန္းျပဳသမွ် အသာျငိမ္ေနရေတာ့သည္။ လူငယ္သေလာက္ လီးႀကီး အလိုးသန္အဆြေကာင္းလွေသာ ထြန္းထြန္းကို အံ့ႀသေက်နပ္လွ်က္ ေနာက္ရက္ေတြအတြက္ပါ ဆက္ဆက္အလိုးခံဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ လွ်က္ရွိသည္။ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္၏ဖင္ဆံုႀကီးကို အနည္းငယ္မလွ်က္ ခုတင္ေစာင္းႏွင့္ အံက်ျဖစ္ေအာင္ျပင္လုိက္သည္။ထို႔ေနာက္ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပင့္ေထာင္၍ ရင္ဘတ္ဆီသို႔ တြန္းကပ္လိုက္၏။ မႀကည္ရွိန္၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးမွာ ျပဴးအာလွ်က္ အညိဳေရာင္ သမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူႀကီးႏွစ္လႊာက ေဘးသို႔ျပဲလန္ေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေတြက နီေရာင္သမ္းကာ စိုလက္ဖူးရြေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ထိပ္တြင္ ေငါက္ေတာက္ေလးျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္စိႀကီးကို လက္ညွိဳးလက္မႏွင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ပထမတြင္ အသာျငိမ္၍ ခံေနေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးႀကာလာေသာ အခါ မႀကည္ရွိန္တကိုယ္လံုး လူးလြန္႔ေကာ့ျပန္လာေတာ့၏။မ်က္ႏွာတခုလံုးလည္း ရႈ႔ံမဲ့လ်က္ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားသည္။ “…..အား…အား….အေမ့….အား….အမေလး….အေမ့….အီး….အင့္…အား…” တကုိယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေကာ့ေကာ့ေပး လာသည္။ထြန္းထြန္းက ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ပြတ္ေခ်ေပးေနရာမွ ေခတၱရပ္လိုက္ျပီး စားပြဲေပၚရွိ ေရႊလိေမၼာ္ပုလင္းကို ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့၍ ၃ ခြက္ေလာက္ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ခံေကာင္းေနစဥ္ ျဗံဳးကနဲရပ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ မႀကည္ရွိန္က မ်က္စိကို ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ရာ ေရႊလိေမၼာ္ပုလင္းေမာ့ေနေသာ ထြန္းထြန္းကို ေတြ႔လိုက္၏။ “…..မမ…ကိုလဲ …ေပးအံုးေလ…” မႀကည္ရွိန္က ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ လူးလဲထရင္း ေျပာ၏။ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ထံ အရက္ပုလင္းေပးလိုက္၏။မႀကည္ရွိန္ကလည္း ထြန္းထြန္းနည္းတူ ေမာ့ေသာက္ လိုက္သည္။ ပုလင္းထားျပီး ျပန္လာေသာ ထြန္းထြန္းကို သူ႔ေဘးနားသို႔ဆြဲေခၚလိုက္ျပီး ယွဥ္တြဲထိုင္ေစသည္။ထို႔ေနာက္ ထြန္းထြန္းေပါင္ႀကားက လီးတန္ႀကီးကို တယုတယ ဆုတ္ကိုင္ရင္း…….. “…..မမေတာ့…မင္းလီးႀကီးကို…. စြဲသြားျပီကြယ္…. မႀကာ..မႀကာ..လိုးေပးေနာ္.. ……….ေမာင္ေလး….ေနာ္…” “…..လိုးေပးမွာေပါ့….မမ..ရဲ့…ကၽြန္ေတာ့္မွာ လက္ဖြဲ႔ေတြ လုပ္စရာရွိေသးတယ္…” “…..အလိုးကလဲသန္….ႀကာလဲႀကာလိုက္တာ…တကယ့္အံ့မခန္းပါဘဲ… ဘာလဲ.. ေဆးေတြလိမ္းထားလို႔လား….” မႀကည္ရွိန္က မႏၱေလးေနဖူးသူဆိုေတာ့ အႀကားအျမင္ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိသူပီပီ ေမးလိုက္၏။ “…… ဟုတ္ကဲ့… လိမ္းထားတယ္… က်ေနာ့္ဖာသာ က်ေနာ္ ေဖၚတဲ့လိမ္းေဆးေလ… ….. ႀကီးလဲႀကီးတယ္… ႀကာႀကာလဲ လိုးႏိုင္တယ္… လူထြက္ျပီးကထဲက ပီယသိဒိၶ အတြက္ ေလ့က်င့္ထားတာ မမ ရ…ဟဲဟဲ…” မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းလီးႀကီးကို ျဖဲလိုက္လွန္လိုက္လုပ္ရင္း ေဆာ့ကစား ေပး၏။အခ်င္းပတ္လည္ ႏွစ္လက္မနီးနီးရွိသည္။အရွည္ကလည္း တစ္ထြာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ရွိ၏။ဒစ္ႀကီးကလည္း လွန္ျဖဲမွသာ ျပဲသည္။မႀကည္ရွိန္တေယာက္ မထင္မွတ္ ဘဲ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညမွာ ပံ႔သကူလီးႀကီးအလိုးခံရသျဖင့္ အံ့ႀသေက်နပ္ေနသည္။ မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ဖြဖြရြရြကေလး ဆြေပးေနသလို ထြန္းထြန္းကလည္း မို႔ေမာက္တင္းအိေနေသာ မႀကည္ရွိန္၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို တလံုးစီ လွည့္ေျပာင္း၍ ဖြဖြမြမြကေလး ဆုပ္ေခ်ေပးေနသည္။ “….မမ….အျပင္… ဘယ္မိန္းမကို လိုးဖူးေသးလဲဟင္…” စကားသံက ညင္သာေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္လည္း မနာလိုဟန္ေလးေတြ ခပ္ေရးေရးပါေန၏။ “….ဟင့္အင္း…. ေဟာဒီ..မမေစာက္ဖုတ္ႀကီးက က်ေနာ္ ပထမဆံုးလိုးဖူးတဲ့ ပံ႔သကူ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးပါ မမ…. ရာ…” “…..ဟင့္….အင္း…… ယံုပါဘူး…” “…ေအာ္….တကယ္ပါဆို… ႀကိမ္ျပရမွာလား…” “…အို…မႀကိမ္ပါနဲ႔… ႀကိမ္တယ္ဆိုတာ လိမ္ညာတဲ့ အလုပ္ပါ… ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ႀကာႀကာလိုးႏိုင္တာလဲ… ဟင္…မမ…ေတာင္…. တခ်ီျပီးသြားျပီ…” “…..ေလ့က်င့္ထားတာ … မမ..ရ… က်ေနာ့လီးက ေဆးမလိမ္းခင္ကထဲက ႀကီးေနတာပါ… ေဆးလိမ္းတိုင္း ဂြင္းတိုက္တယ္… လေရထြက္ခါနီးမွာ ရပ္ပစ္တယ္.. တခါထပ္တိုက္တယ္….. ထြက္ခါနီးရင္ ျပန္ရပ္ပစ္တယ္… အဲ..ဒီလိုရက္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ ဆက္တိုက္ေလ့က်င့္လာတာ…. ဒါမို႔ ႀကာႀကာလိုးႏိုင္တာေပါ့…. ဒါေပမဲ့ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရင္ ျပီးပါတယ္….” ထြန္းထြန္းက နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ နာရီကို ေမာ့ႀကည့္လိုက္ရာ ၁၂ နာရီ တိတိရွိေနျပီကို ေတြ႔ရ၏။ “….ကဲ…မမ…တခ်ီေလာက္… သိဒိၶထပ္တင္ႀကအံုးစို႔ေနာ္…” “….သေဘာ….သေဘာ….ေျပာေလ…. ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔…. ခံရမွာလဲ…” ထြန္းထြန္းကို အထင္မေသးရဲေတာ့။အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ႀကီးေသာလီး။သူ႔လို လီးအေတြ႔အႀကံဳ အံခြက္ေနသူမ်ိဳးေတာင္ ဦးက်ိဳးေအာင္ လိုးႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ အရည္အခ်င္းတို႔က ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ေႀကာင္း သက္ေသျပေန၏။ ျပီးေတာ့ ဂမၻီရသမား။ ေယာက်ာ္းတကာကို အႏိုင္ယူ လွည့္စားခဲ့ေသာ မႀကည္ရွိန္တေယာက္ ထြန္းထြန္းကို အလိုလို ဦးက်ိဳးျပီးသား ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ သူမ၏မာယာတသိန္း အပလိန္းအနႏၱျဖင့္ လွည့္စားေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းက ျဖံဳလိမ့္မည္မဟုတ္။မတေထာင္ တစ္ေကာင္ဘြားဆိုသူမွာ ထြန္းထြန္းလိုလူသား ျဖစ္ေႀကာင္း အႀကြင္းမဲ့ လက္ခံလိုက္ေတာ့သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မေသာေႀကာင့္ ေတြ႔ႀကံဳခဲလွေသာ ဤလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳး ကို အဆံုးရႈံးမခံႏိုင္။ေစ်းကိုင္ေနလို႔လည္း ဘာမွ ထူးျခားေတာ့မည္ မဟုတ္။တဒဂၤ အတြင္း အေတြးဝကၤဘာေႀကာ နစ္ေမ်ာေနစဥ္……။ “……မမ….. ေစာေစာကလိုပဲ….. ခုတင္ေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္ ပံုစံနဲ႔လိုးမယ္ေနာ္…” “……အင္းပါ…လို႔…ဆိုေန…” သည္တခါေတာ့ မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းျပင္ေပးစရာမလိုဘဲ သူ႔ဖာသာ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပီး ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြကို အဆင္သင့္ကားေပးထားသည္။ “….. မမ.. ပါးစပ္ထဲ လက္ဖြဲ႔ရွိတယ္ေနာ္….” ထြန္းထြန္းက ေသခ်ာေအာင္ ေမးလိုက္ရေသး၏။လက္ဖြဲ႔ႏွစ္လံုးဖလွယ္ရမွသာ ဖိုဓာတ္+မဓာတ္ အတိုက္အခံအေႀကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ျပီး သိဒိၶဝင္မည္ျဖစ္၏။ မႀကည္ရွိန္က စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ပါးေစာင္ထဲမွ လက္ဖြဲ႔ကို လက္ညွိဳးႏွင့္ ကေလာ္ထုတ္ရင္း …………. “….ေဟာဒီမယ္… လက္ဖြဲ႔ေတြ႔လား.. ေစာက္စကားမ်ားလြန္းအားႀကီးတယ္… လိုးမဲ့ဟာကို… အရစ္ကရွည္ေနေသးတယ္….ဒီက ေစာက္ဖုတ္က ရြလွျပီ သိရဲ့လား..” “….ဟြန္း…ေက်းဇူးရွင္မႀကီးကလဲ…. ေဒါခ်ည့္ဘဲ…” “…..ဖတ္…ဖတ္….ဖတ္…ဖတ္ဖတ္….” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ခပ္ဖြဖြပုတ္ရင္း အထက္သို႔ေကာ့ေထာင္ေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေအာက္သို႔ႏွိမ့္၍ျပဴးအာေဖါင္းကား ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ျပဲျပဲႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ႏွစ္သြင္းလိုက္ေလသည္။ “….ဇြိ…ဇိ….ဗ်ိ…ဗ်စ္…. ဇြစ္…ဇြိ…” ေစာက္ေရႀကည္ေတြက စိုရႊဲအိုင္ထြန္းေနျပီမို႔ လီးတန္ႀကီးက အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာ တိုးဝင္သြားသည္။သို႔ေသာ္ ေရွာ္ေရွာ္ရႊတ္ရႊတ္ ဝင္ျခင္းမ်ိဳးကားမဟုတ္။ျပည့္ျပည့္တင္း တင္း စီးစီးပိုင္ပိုင္ ဝင္သြားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။သည္တခ်ီက မႏၱာန္ရြတ္ရေတာ့မည့္အခ်ီျဖစ္၏။ ေစာက္ဖုတ္အရသာေနာက္သို႔ ေမ့ေမ်ာစြာ လိုက္ပါ၍မျဖစ္ေတာ့။ရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္ ၃ ပုဒ္ ျဖစ္သည္။ တပုဒ္ကို ၃၇ ေခါက္စီရြတ္ရမည္ျဖစ္ရာ တပုဒ္လွ်င္ တခ်က္ေဆာင့္ႏႈန္းျဖင့္ အခ်က္ေပါင္း ၁၁၁ ခ်က္ျဖစ္သည္။ပထမဆံုး ရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မွာ…………………… “…..ဥံဳ မုစလိႏၵာ ေတာသာယာက လာသည့္မုဆိုး ငါ့ကိုလိုး….လိုးသည္ကိုလည္း ငါမသိ ………ဝင္ေလ တစိစိ…” ျဖစ္ေလ၏။ ဒုတိယရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မွာ ……… “….. ဥံဳ ရိရိ ရက္ ရက္ အက္ အက္ အာ အာ .” ျဖစ္၏။ တတိယ ရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မွာ ……….. “…..ဥံဳ ဣတိၳစိတံၱ ပီယံ မမ … ဣတိၳ စိတံၱ မႈိင္းမႈိင္း သြားဟ်ကပ္…” ျဖစ္၏။ ထို႔ေႀကာင့္ ထြန္းထြန္းက ပထမမႏၱာန္ကို စိတ္ထဲကရြတ္ဆိုကာ မႏၱာန္ရြတ္အျပီးတြင္ တခ်က္ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲသြင္းထည့္ျပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၍ မႀကည္ရွိန္တေယာက္ မရိုးမရြျဖစ္လွ်က္ေနစဥ္ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထည့္လိုက္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေႀကာင့္ အင့္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ မွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးေသာ အရသာကို ဇိမ္ႏွင့္ခံကာ မႀကည္ရွိန္တေယာက္ မ်က္စိစံုမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ထားရပါေတာ့သည္။မႏၱာန္အစီရင္ မ်ားပါသည္ဆို၍ ႏႈတ္ကဘာတခြန္းမွ် မဆိုမိေတာ့။ ဒုတိယပိုင္းတြင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာျပီး အရသာပိုေတြ႔လာသည္။ကာမအရသာက တကိုယ္လံုးလႊမ္းျခံဳစိမ့္ထံုေနသည္။ဖင္ဆံု ႀကီးကိုလည္း ေကာ့၍ေကာ့၍ေပးေနသည္။ တတိယပိုင္းတြင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေစာေစာကထက္ ပိုသြက္ ပိုထန္လာ၏။မႀကည္ရွိန္ကလည္း ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းပင္ ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ ပုတီးႏွင့္မွတ္၍ မႏၱာန္ရြတ္ျခင္း။အသြင္းအႏႈတ္ျပဳလုပ္ေနျခင္းျဖစ္ရာ တရာတဆယ့္တစ္ေခါက္ျပည့္သြားျပီ ျဖစ္သည္။ထိုအေတာအတြင္း မႀကည္ရွိန္ တေယာက္ ၂ ခ်ီ တိတိ ျပီးသြားခဲ့ျပီ။ဤကမၻာေလာကေျမတခြင္တြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ကံအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေသာ ကာမဘုရင္မဟု စိတ္ကူးယဥ္လွ်က္ ရွိသည္။ “….. မမ … မႏၱာန္ကိစၥေတာ့ ျပီးဆံုးေအာင္ျမင္သြားျပီ…. အခု အသားကုန္ ႀကံဳးလုပ္ေတာ့မယ္ေနာ္…….” မႀကည္ရွိန္ တေယာက္ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်လွ်က္……. “….ေမာင္ …. ေမာင္ေလး သေဘာ…” ႏြမ္းလ်ေသာ အသံသဲ့သဲ့ျဖင့္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။မႏၱာန္ကိစၥ ျပီးဆံုးေအာင္ျမင္သြားျပီမို႔ ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ ေပါ့ပါးသြား၏။ ထို႔ေႀကာင့္ ကိုယ္ကို ေရွ႔သို႔ကုန္းလိုက္ျပီး မႀကည္ရွိန္လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ အႀကား လက္လွ်ိဳလွ်က္ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ကာ ကိုယ္ကိုေနာက္သို႔ ဆုတ္၍ လီးတန္ႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ျပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ျခင္း ျပန္သြင္းသည္။ေစာေစာကမူ မႏၱာန္ကိစၥအတြက္ အေရးပါလႊမ္းမိုးေနသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္အရသာကို အျပည့္အဝ မခံစားႏိုင္ခဲ့။မႀကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ေကာင္းမွန္းေတာ့သိ၏။သို႔ေသာ္ ရြတ္ရ ဖတ္ရ အေခါက္ေရမွတ္ရႏွင့္ ကာမကိစၥ ကာမအရသာကို ခံစားဖို႔က ေနာက္တန္းသို႔ ေရာက္ေနခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ တာဝန္ေတြ ျပီးဆံုးသြားျပီ။စိတ္လက္ေပါ့ပါးျခင္းႏွင့္အတူ ေရႊလိေမၼာ္အရက္ရွိန္ေလးကလည္းပါေနသျဖင့္ ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ အလြန္တက္ႀကြေန သည္။တခ်က္ျခင္း မွန္မွန္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးေနရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလြန္းလွ၏။ မႀကည္ရွိန္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အံုထြားသေလာက္ အတြင္းသား ႏုႏုေတြ ကလည္း ျပည့္တင္းလွသည္။ ထြန္းထြန္း၏ ကာမရာဂ စိတ္ေတြကလည္း ေစာေစာကႏွင့္မတူေတာ့။ ပို၍ ျပင္းထန္တက္ႀကြလာ၏။ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ႀကမ္းခ်င္ ရမ္းခ်င္ လာ၏။ထို႔ေႀကာင့္ မႀကည္ရွိန္၏ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို အပီအျပင္ ထိထိမိမိ ဆုတ္ကိုင္ထား၍ အသားကုန္ႀကံဳးႀကံဳးျပီး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ “……ဘြတ္…ဖြတ္…ဘြတ္….ဖြတ္… ဘြတ္…ဖြတ္….ဖြစ္… ဖြတ္…ဖြပ္… ဖြစ္..ဖြတ္…. …..ဖြစ္…ဖြတ္…ဖြပ္….” “….အင့္…အေမ့… အမေလး…. ေမာင္….ေမာင္ေလး… ရယ္…အီး…အင့္… အေမ့… ……အားလားလား….ရွီး…အေမ့… အမယ္ေလး… အင့္…အား… အေမ… အေမ..ေရ … အင့္….. အား…..အမေလးေနာ္….” လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္တို႔ ေတြ႔ထိသံႏွင့္ မႀကည္ရွိန္၏ရမၼက္ညီးသံတို႔မွာ တခန္းလံုး ဆူညံလွ်က္ရွိပါေတာ့၏။မႀကည္ရွိန္ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ထြန္းထြန္း၏ခါးကို တင္းေနေအာင္ဖက္လွ်က္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ေကာ့ေကာ့ခံသည္။ တခါတခါ ဖင္ေႀကာႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ရႈံ႔ခြက္၍ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ညွစ္ညွစ္ ေပးလိုက္စဥ္ ထြန္းထြန္းလေခ်ာင္းတခုလံုး က်ဥ္ကနဲ ဆိမ့္ကနဲ ယားယားတက္သြား၏။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္မို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။အလြန္အိုမင္းမစြမ္းရွိေသာ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးမ်ားမွအပ တရြာလံုးလိုလို စာသင္ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေရာက္ေနႀက၍သာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ႀကမ္းခ်င္းတိုင္းႀကမ္း။ရမ္းခ်င္တိုင္းရမ္းေနႀကသည္ကို မႀကားမသိ မရိပ္မႀကျခင္း ျဖစ္သည္။ ခုတင္ပါ မေနရ တကၽြီကၽြီအသံမည္ကာ ရမ္းခါလွ်က္ရွိေနပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အလြန္ထိမိ၏။လီးထိပ္ႏွင့္သားအိမ္ဝကို ေဆာင့္မိတိုင္း မူးေမ့မတတ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ကၽြမ္းလိုက္သည့္အလိုးကလည္း စာဖြဲ႔ေလာက္သည္။ဒီလိုလီးမ်ိဳးႏွင့္ဒီပံုစံ အလိုးခံရေသာ မိန္းမတိုင္းတသက္စာစြဲေလာက္ေအာင္ ထိမိလြန္းလွသည္။ ထို႔အျပင္ ထြန္းထြန္းလီးႀကီးသည္ သူမေစာက္ဖုတ္ကိုလိုးျပီး လူပ်ိဳဘဝ နိဂံုးခ်ဳပ္ရသည္မို႔ မႀကည္ရွိန္တေယာက္ ရင္တသိမ့္သိမ့္တုန္မွ် ရာဂပီတိေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေနသည္။ထို႔ေႀကာင့္ ႀကံဳရခဲေသာ အခြင့္အေရးကို အပီအျပင္အသံုးခ်သည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ပက္ပက္စက္စက္ခံသည္။ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတခုလံုး ဖူးေယာက္ယားႀကြ လာသည္။တကိုယ္လံုးလည္း ဓာတ္လိုက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္လႈပ္လာသည္။ ထြန္းထြန္းလည္း ထို႔အတူပင္ လီးတန္ေခ်ာင္းႀကီး တခုလံုး အီဆိမ့္ယားတက္ လာ၏။ “…….မမ……ေကာင္းလား ဟင္….” “….အင္း…အား…အ…. ေကာင္း… ေကာင္းတယ္…. အီး..ရွီး… နာ..နာနာ…ေလး.. ေဆာင့္….အင့္…ဟုတ္ပီ… ေဆာင့္…အား…အမေလး…အမေလး….အ… ဟုတ္ပီ… အေမ့….. အင့္….ကၽြတ္…..ကၽြတ္….” တကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြစို႔ထြက္လာသည္အထိ ထြန္းထြန္းတေယာက္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ကုန္းကုန္းေဆာင့္သည္။မႀကည္ရွိန္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဖူးေယာင္ ခံုးႀကြေနျပီး ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြက သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲဆြဲညွစ္ေနသည္ျဖစ္ရာ ႀကာႀကာထိန္းခ်ဳပ္ မထားႏိုင္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ အားတင္း၍ကား ေဆာင့္ေနပါသည္။ “…..ဖြစ္…ဖြတ္…ဘြတ္….ျဗစ္….ဒုတ္….ဖြစ္…ဇြတ္….ဇြတ္… ဘြပ္…ဘြပ္… ဖြပ္.. ဖြတ္.. ပလြတ္…ျဗစ္.. ျဗစ္… ဒုတ္…ဒုတ္…” “….အ….အေမ့…အင့္…အ…အင့္…အေမ့… အင္…အီး…ဟင္း…အင့္… အ…အား… အမေလး…. အား…..မ..မ….မမ…..ျပီး…ျပီး….ျပီး…ဟင္း..ဟင္း…ဟင္း…” မ်က္စိစံုမွိတ္ အံကိုႀကိတ္ျပီး မႀကည္ရွိန္အားႏွင့္ေကာ့အေပး ထြန္းထြန္း လီးတန္ႀကီိးကလည္း အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ထဲ့ပစ္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္လံုး သုတ္ေရပူေတြ ပန္းထြက္ကုန္၍ ျပိဳင္တူပီးသြားႀကေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းက သုတ္ေရပူေတြ တပ်စ္ပ်စ္ထြက္ေနလွ်က္ကပင္ ၁၅ ခ်က္ခန္႔ ပစ္ပစ္ေဆာင့္လိုက္ရာ မႀကည္ရွိန္တကိုယ္လံုး ေလထဲေျမာက္တက္သြားသလား ေအာင့္ေမ့ရေအာင္ အလြန္႔အလြန္ ေကာင္းလွသည့္ ကာမအရသာႀကီးကို တဝတအီ ႀကီး ခံစားလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းကလည္း ပင္ပန္းေမာဟိုက္ကာ မႀကည္ရွိန္၏ကိုယ္လံုးေပၚ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ႏွစ္ေယာက္သား အေတာ္ႀကာႀကာ ဇိမ္ႏွင့္မွိန္းေနႀကသည္။ မတ္တပ္ရပ္ႀကီးျဖစ္၍ ထြန္းထြန္း ေျခသလံုးႀကြက္သားေတြ တင္းေတာင့္လာသည္။ သည္ေတာ့မွ မႀကည္ရွိန္ကိုယ္ေပၚမွ ခြာလိုက္ျပီး သူ႔အေပၚပိုင္း ခႏၶာကိုယ္ကို မတ္လိုက္သည္။ မႀကည္ရွိန္ကေတာ့ မည္သည့္စကားမွ မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းလ်ေကာင္းအီႀကီးျဖစ္ကာ မွိန္းေနသည္။အံ့ႀသစရာေကာင္းသည္က သုတ္ေရေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပန္းထြက္သြားသည့္တိုင္ လီးတန္ႀကီးမွာ ေပ်ာ့ေခြမသြားေသးဘဲ မာေက်ာျမဲ မာေက်ာလ်က္ဆက္ရွိေနေသးသည္။ ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္ဝသြားျပီျဖစ္၍ အားရေက်နပ္စြား မွိန္းလ်က္ရွိေသာ မႀကည္ရွိန္၏မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ႀကည့္ရင္း ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ ျပန္လည္ထႀကြ လာျပန္၏။ အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ေသြးသားဆူးျဖိဳးျပီး အေႀကာေတြသန္စြမ္းလွ်က္ ရွိကာ အေပးေကာင္းလွေသာ မႀကည္ရွိန္ကို သေဘာက်ေန၏။တပ္မက္ႏွစ္သက္ေန၏။ ဘတၳရီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ တင္းရင္းမို႔ေမာက္ စူေကာ့ေနေသာ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ ႏို႔အံုႀကီးႏွစ္မႊာကလည္း ထြန္းထြန္း၏ကာမရာဂစိတ္ကို အရွိန္တက္ေအာင္ ျမဴဆြယ္ေနျပန္၏။ ေစာေစာက မႏၱာန္ကိစၥေႀကာင့္ ေရွ႔သို႔မတိုးသာေသာ ကိေလသာ ရာဂစိတ္မွာ ယခုအခါ တကိုယ္လံုးသို႔ ျပန္႔ႏွ႔ံသြားျပီျဖစ္၍ ရမၼက္ေသြးတို႔ကလည္း အခိုးအလွ်ံထြက္မတတ္ ဆူပြက္လာပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းတေယာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ စိတ္ကူးရင္း မႀကည္ရွိန္၏တင္းရင္းႏုရြ ေနေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ဆုတ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ ေဘးသို႔ကားထြက္ေနေသာ မႀကည္ရွိန္ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခံုးေပၚသို႔ မတင္လိုက္သည္။သည္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ပိုက်ပ္သြား၏။ ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို အေျခမွ ဖ်စ္ညွစ္ဆုတ္ကိုင္လွ်က္ လီးတန္ႀကီးကို အဆံုးထိသြင္းမေဆာင့္ဘဲ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာ ျမွဳပ္သြင္း ကာ ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေညွာင့္လိုး လိုးေပးသည္။ “……ျပိ….ျပိ…ျပိ…ပလပ္….ပလြတ္….ျပိ…ဇြိ…ဇြိ….ဇြစ္…. ျပိ..ျပိ….ပလြတ္…” ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္လီးတန္ႀကီးက ဟာေပါက္မရွိေအာင္ ျပည့္က်ပ္ေနသည္ ျဖစ္ရာ ေစာေစာကျပီးထားေသာ ႏွစ္ေယာက္လံုး၏အေရေတြက ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ခိုေအာင္းေနေသးသည့္အတြက္ သံစဥ္က တမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ လည္းမဟုတ္။ညင္ညင္သာသာေလး ထြက္ေပၚေနသည္။ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခံုးေပးတင္ထားသည့္အတြက္ ဖင္ဆံုႀကီး က ခုတင္ႀကမ္းႏွင့္လြတ္လြတ္ေန၏။တခါတခါ လီးတန္အေရျပားေတြက ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးႏွင့္ ထိထိမိမိႀကီး ပြတ္တိုက္မိသည္။ ထိုအခါ က်ဥ္စက္ႏွင့္အတို႔ခံလိုက္ရသလို မႀကည္ရွိန္ တကိုယ္လံုး လႈပ္ခါသြားသည္။ေစာေစာက ျငိမ္သက္စျပဳေနေသာ ရမၼက္ေသြးမ်ားမွာ ယခုတဖန္ ပူေႏြးလႈပ္ထစျပဳလာသည္။ ထိုစဥ္ …………. “…..ႀကည္ရွိန္…ေရ…. ေဟ့ …ႀကည္ရွိန္… ေအာက္တံခါး…လာဖြင့္စမ္း…” မႀကည္ရွိန္ေယာက်ာ္း ကိုေပါစိန္အသံေႀကာင့္ ခပ္မွန္မွန္ေညွာင့္ရင္း ကာမအရသာယူေနေသာ ထြန္းထြန္းခမ်ာ ႀကက္သီးေတြ ဖ်င္းကနဲထျပီး ေခါင္းနပန္း ႀကီးသြား၏။မႀကည္ရွိန္လည္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္လွ်က္ ဇိမ္ႏွင့္မွိန္းခံေနရာမွ မ်က္လံုးအစံု ျပဴးက်ယ္ကာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မိန္းမေတြက ေယာက်ာ္းေတြထက္ တပန္းသာ၏။မာယာႀကြယ္၏။ညဏ္နီညဏ္နက္မ်ား၏။မႀကည္ရွိန္က အသာေနဆို သည့္သေဘာႏွင့္ ထြန္းထြန္းကို လက္ကာျပသည္။ “….ေဟ့…. ႀကည္ရွိန္…. ႀကည္ရွိန္…ေရ… မႏိုးေသးဘူးလား.. ဟ..” ကိုေပါစိန္အသံက ထပ္ေပၚလာျပန္၏။တံခါးကိုလည္း သံုးေလးခ်က္ ပုတ္လိုက္သည္။ “…..အင္…အင္း….ေတာ္…ကို…..ကိုေပါစိန္လား….” မႀကည္ရွိန္က အိပ္ခ်င္မူးတူးသံႏွင့္ လုပ္ႀကံျပီး ထူးသံျပဳ၏။ “…အင္း…ဟုတ္တယ္ဟ…. တံခါးဖြင့္စမ္း…အေတာ္ ေစာက္အိပ္ႀကီးတဲ့မိန္းမ… …ငါက ျပန္လာမလားလို႔ ေစာင့္ေနတာ…” “….အင္း….အင္း…လာျပီ…လာျပီ….” ကိုေပါစိန္အသံႀကားကထဲက ထြန္းထြန္းက သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္ထားျပီးျဖစ္သည္။ မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းကို ခုတင္ေအာက္ဝင္ပုန္းရန္ ဟန္အမူအယာျပလိုက္၏။ ထြန္းထြန္းလည္း ခုတင္ေအာက္ ဝင္ပုန္းလိုက္ေလသည္။ မႀကည္ရွိန္က ထမီတထည္ ေကာက္စြပ္လိုက္ျပီး အေပၚအက်ီဝတ္ ကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားသည္။တံခါးဖြင့္ေပးျပီး အျပင္ဖက္ ေသြးထြက္ေပါက္ေနစဥ္ ကိုေပါစိန္အေပၚထပ္သို႔ တက္လာသည္။ျပီးေတာ့ အခန္းထဲတန္းဝင္သြား၏။ကိုေပါစိန္ ဝင္လာသည့္အတြက္ ထြန္းထြန္းတေယာက္ ႏွလံုးခုန္ျမန္ကာ ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေန သည္။ ကိုေပါစိန္က ခုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခတြဲေလာင္းခ်ထိုင္ကာ ခါးပိုက္ထဲက ပိုက္ဆံေတြကို ေရတြက္ေန၏။အားလံုး စုစုေပါင္း ငါးေထာင္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့၏။ ပိုက္ဆံေတြကို စားပြဲေပၚလွမ္းအတင္ ေရႊလိေမၼာ္အရက္ပုလင္းကို ေတြ႔သြား၏။ ဦးေပါစိန္က အရက္ပုလင္းကို ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့လွ်က္ ဘိလပ္ေရေသာက္သလို ေသာက္ခ်သည္။အခ်ိဳပုဂံ ႏွစ္လံုးစာေလာက္ ဝင္သြားသည္။ထိုစဥ္ မႀကည္ရွိန္ ေရာက္လာ၏။အရက္ပုလင္းကို စားပြဲေပၚျပန္ထားရင္း …………. “….ဒီ….အရက္ပုလင္းက ဘာလုပ္ထားတာလဲ….” “…..ေတာ္ျပန္လာရင္ ေသာက္ဖုိ႔ေလ….တကထဲ …ဖဲက မိန္းမထက္ ေကာင္းေနလိုက္တာ…..အခုမွ…ေပၚလာတယ္ …ဟြန္း.. မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး…” မႀကည္ရွိန္က မ်က္ေစာင္းထိုးကာ မေက်နပ္ေသာ အမူအယာႏွင့္ကိုေပါစိန္ ကိုပင္ ျပန္ေဟာက္လိုက္သည္။မႀကည္ရွိန္ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ကိုေပါစိန္သိလိုက္သည္။ ခါတိုင္းလည္း လင္မယား မလိုးခင္အရက္ေသာက္ေနက်ျဖစ္၏။ “……မသိဘူး….ေရာ့…….” မႀကည္ရွိန္က ဖ်ာေအာက္တြင္ ထိုးထားေသာ ပိုက္ဆံအလိပ္ကို ကိုေပါစိန္ လက္ထဲ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ထဲ့ေပးလိုက္သည္။ကိုေပါစိန္ ေရတြက္ႀကည့္ရာ ၂၅၀၀ိ/ ျဖစ္၏။ “….ဟား …. ၇၅၀၀ိ/ ေတာင္ရွိေနျပီ..ေဟ့… မင္းအတြက္ ဆြဲႀကိဳးတကုန္းဝယ္ေပးမယ္ …သိလား….” (မွတ္ခ်က္။ ထိုေခတ္က ေရႊဘိုမေနာဆံ အေကာင္းစား အသန္႔တျပည္မွ ၈ိ ၅၀ ျပား ေခတ္ျဖစ္၏။) မႀကည္ရွိန္က မေက်နပ္ဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို စူပုပ္ထားလိုက္၏။မ်က္ႏွာက ပုတ္သိုးေနေသာ္လည္း ရင္ထဲတြင္မူ သူ႔ေယာက်ာ္းႏိုင္လာေသာ ေငြေတြကိုႀကည့္၍ ဘုရားပြဲလွည့္ေနသည္။ကိုေပါစိန္မ်က္ႏွာက ေငြေလာဘေတြတက္ကာ ျပံဳးရႊင္ေန၏။ မႀကည္ရွိန္ မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့လိုက္ျပီး…… “….မိန္းမကလဲကြာ….. တညတေလေလး မလုပ္ရတာမ်ား..ျဖစ္ေနလိုက္တာ… မနက္ျဖန္ညက်မွ…မင္းေက်နပ္ေအာင္…လုပ္ေပးမယ္..သိလား… ကဲ…ကဲ… မင္းေစာက္ ဖုတ္ကို ယက္ေပးမယ္ကြာ….ေက်နပ္ပလား…” ကိုေပါစိန္က ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးမည္ဆိုသျဖင့္ ထြန္းထြန္း ျပံဳးလိုက္မိသည္။ မႀကည္ရွိန္က အလိုမက်ဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ဆတ္ကနဲ လႊဲပစ္လိုက္သည္။ေငြအေပၚ စူးစိုက္ေနေသာ တဏွာေလာဘက မိန္းမေစာက္ဖုတ္အေပၚ သက္ေရာက္မႈ အားနည္းေနသည္။ထို႔ေႀကာင့္ ကိုေပါစိန္ အသဲအသန္ေခ်ာ့ေနရသည္။ဒီေန႔အဖို႔ ကိုေပါစိန္တေယာက္ လက္ေတြ႔လာဘ္ေတြ ပြင့္ေနသည္။ထို႔ေႀကာင့္ ဖဲဝိုင္းကို ျပန္သြားရမည္။ “…..ကဲပါ….မိန္းမရာ….စိတ္ေကာက္မေနပါနဲ႔ကြာ…. နက္ဖန္ည….စိတ္ခ်… ႏုိင္စရွိရင္ …ဆက္ႏိုင္အံုးမွာ….အဲဒီေတာ့..ေျပးလိုက္အံုးမယ္ေနာ္…” ကိုေပါစိန္က ဘယ္လိုေခ်ာ့ေခ်ာ့ မႀကည္ရွိန္က မေက်နပ္တဲ့အမူအယာျဖင့္ မ်က္ႏွာေႀကာတင္းထားသည္။ “………ကဲ..ကဲ…မင္း..ေက်နပ္ေအာင္…” ကိုေပါစိန္က ခုတင္ေအာက္ဆင္းလွ်က္ ႀကမ္းေပၚဒူးေထာက္လိုက္ျပီး မႀကည္ရွိန္၏ ထမီကို ပင့္လွန္လိုက္သည္။ျပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကိုျဖဲလိုက္၏။ထို႔ေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနားတိုးကပ္လိုက္ျပီး ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို လက္ႏွင့္ျဖဲကာ လွ်ာႀကမ္းႀကီးျဖင့္ ယက္ပါေတာ့၏။ “…..ပလပ္…ျပတ္…..ပလပ္…ျပတ္….ျပတ္….ပလပ္…” လွ်ာႀကမ္းႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားနီႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္လွ်က္ အကြဲေႀကာင္း ထိပ္ရွိ ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ပြတ္ထိုးမိသြားရာ မႀကည္ရွိန္ခႏၶာကိုယ္မွာ ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့ေကာ့တက္သြား၏။ ကိုေပါစိန္ ခုတင္ေအာက္ဆင္းျပီး ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ကထဲက ထြန္းထြန္းတေယာက္ ေႀကာက္ဒူးတုန္လွ်က္ရွိ၏။ဘုရားတေနရသည္။ေစာက္ဖုတ္ကို တျပတ္ျပတ္ယက္ေနေသာ အသံကိုလည္း အနီးကပ္ႀကားေနရသည္ျဖစ္ရာ သူ႔စိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး ခံစားေနရ၏။ ေႀကာက္စိတ္မွ မခံခ်င္စိတ္ အသြင္ေျပာင္းသြားသည္။ကိုေပါစိန္ကို ထထိုးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္ေနသည္။သူ႔စိတ္ကို မနည္းႀကီး ခ်ဳပ္တည္းထားရ၏။ တမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေသာအခါ ကိုေပါစိန္ ထရပ္လိုက္သည္။ “….ကဲ…မိန္းမေက်နပ္ေတာ့ေနာ္….မင္းေစာက္ဖုတ္ကအေရေတြ…ေတာ္ေတာ္ ေတာင္ထြက္ေနတာဘဲ… ငါသေဘာေပါက္တယ္သိလား…မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ေစာက္ေရေတြကို ငါ အကုန္ယက္ျပီး… ျမိဳခ်လိုက္တယ္….အ.ဟင္း.ဟင္း.. ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား…သြားမယ္….ေနာ္……တံခါးပိတ္လွည့္အံုး…” ကိုေပါစိန္ အခန္းထဲမွ ထြက္သြား၏။ေလွကားေပၚေရာက္ေသာအခါ …. “…..ဟာ….အခုမွ သတိရတယ္…မိန္းမေရ…မနက္ေစာေစာ ထေနာ္..ထြန္းထြန္းက …ပံ႔သကူပစ္မွာတဲ့ဟ…..” “…..ဘယ္က….ထြန္းထြန္း..လဲ…” “…ေဟာဗ်ာ….အ…ပါ့..ကြာ…. အခု အေကၽြးအေမြး…စတုဒီသာလုပ္တဲ့အိမ္က… ထြန္းထြန္းေလ…. ေကာင္ေလးက…လူထူးေလးဟ… ကိုရင္ဘဝ…ျမဲျပီေအာက္ေမ့ ေနတာ….အ.ဟင္း..ဟင္း….မိန္းမလိုခ်င္လို႔…ထြက္လာပံုရတယ္…” “….လိုခ်င္ယံုတင္မကဘူးဗ်ိဳ႔….အခု…ခင္မ်ား…မိန္းမကိုေတာင္လိုးေနျပီ…” ဟု ထြန္းထြန္းစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေအာ္ထည့္လိုက္ခ်င္သည္။ေစာေစာက ကိုေပါစိန္ သူ႔မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေပးေနတာကို ထြန္းထြန္းမနာလို မေက်နပ္ျဖစ္ေန၏။ သူႏွစ္ႏွစ္ကာကာႀကီးလိုးေပးေနေသာ မႀကည္ရွိန္အေပၚ သူ႔မသိစိတ္က စြဲလန္းတြယ္တာေနျပီျဖစ္ရာ သူပိုင္မယားဟု မွတ္ယူထားလိုက္ပံုရ၏။ ေအာက္ထပ္ တံခါးဆင္းပိတ္ျပီး မႀကည္ရွိန္ အေပၚထပ္ျပန္တက္လာသည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကိုပါ ဂ်က္ခ်ထားလိုက္သည္။ “….ေမာင္ေလး….လာေတာ့ေလ…” ထြန္းထြန္းက မေက်နပ္စိတ္ေႀကာင့္ ကုတင္ေအာက္တြင္ ေပကပ္ေန၏။ “…..ေဟာေတာ့…လာပါလို႔ဆိုေန…” ထြန္းထြန္းက ေပကပ္ျမဲ ေပကပ္ေန၏။မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းေႀကာက္ေနသည္ဟု ထင္ကာ ခုတင္ေအာက္ငံု႔ဝင္ကာ လက္ဆြဲေခၚသည္။ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္သည္။မႀကည္ရွိန္ကလည္း ဇြတ္ကိုဆြဲေခၚသည္။သည္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္ေရာက္လာ၏။ ထြန္းထြန္းက ကိုယ္တံုးလံုးႀကီးျဖင့္ပင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ေပါင္ႀကားက လီးတန္ႀကီးကမူ ေတာင္ျမဲေတာင္ေနသည္။မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ခပ္ဖြဖြ ဆုပ္ကိုင္ရင္း……………….. “……ႀကည့္စမ္း……ထြားလိုက္တာလြန္ေရာ….အလိုးသန္…အပ်ိဳးမွန္… အဖုိးတန္တဲ့ … ……ခ်စ္စရာလီးႀကီးပါလားေနာ္….” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ စကားကို လံုးဝဂရုမစိုက္ဘဲ ခုတင္ေအာက္ရွိ သူ႔ပုဆိုးႏွင့္ အက်ီကိုေကာက္ဝတ္မည္ျပဳသည္။မ်က္ႏွာကလည္း စူပုတ္ေန၏။ထြန္းထြန္း အျပဳအမူအေႀကာင့္ မႀကည္ရွိန္ ပ်ာယာခတ္သြားသည္။ “….ဒါ..ဒါက…ဘာ…ဘာလုပ္တာလဲ..ဟင္…ေမာင္ေလး…” မႀကည္ရွိန္အသံက ငိုသံပါေနသည္။ “…..ျပန္မလို႔….ခင္မ်ားေယာက်ာ္းကို ဆက္လိုးခိုင္းေတာ့…” ထြန္းထြန္းက မာေက်ာေက်ာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္သည္။မႀကည္ရွိန္ အခုမွ သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။ထြန္းထြန္းတေယာက္ သူ႔ေယာက်ာ္းကို မနာလို ျဖစ္ေနပံုရသည္။မႀကည္ရွိန္ပို၍ ႀကည္ႏူးသြားသည္။ လူပ်ိဳစစ္စစ္၏ လီးကိုလည္း အလိုးခံရေသးသည္။ထိုလူပ်ိဳေလးကလည္း သူမကို စြဲလမ္းေနသည္။စြဲလမ္းစိတ္ေႀကာင့္သာ မနာလိုစိတ္ျဖစ္ေပၚရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ သို႔ေသာ္ လွ်ပ္တျပက္ဉာဏ္အရာတြင္ မိန္းမေတြကို လိုက္မမွီ။ေက်နပ္တာကို မေက်နပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍……… “….အမေလး..ဟဲ့…ျဖစ္ေနလိုက္တာေနာ္…ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးလဲ ထားပါအံုးရွင္ရဲ့…. …ရွင္က်မဆီလာတာ လက္ဖြဲ႔စီရင္ဖို႔လာတာမဟုတ္လား…ဖာသည္လိုသေဘာထားျပီး ပိုက္ဆံေပးလိုက္တာ…မဟုတ္လား…ဟင္….ဒါနဲ႔မ်ား…” ထြန္းထြန္း နားလည္သြားသည္။သူ႔ကို ကာကြယ္ဖို႔ မႀကည္ရွိန္ မာယာပရိယာယ္ သံုးရပံုကို သေဘာေပါက္သြား၏။မႀကည္ရွိန္၏လွ်ပ္တျပက္ မာယာဉာဏ္ကိုလည္း စိတ္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ “…..ေတာင္းပန္ပါတယ္…မမ.ရာ…သည္းခံပါေနာ္…မ..မမ..ေက်းဇူးေႀကာင့္ လက္ဖြဲ႔ အစီအရင္.. ေအာင္ျမင္ရတာပါ ..ေနာက္လဲ…ကူညီအံုးေနာ္…မ…မ..” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ေခ်ာ့၏။မႀကည္ရွိန္က မ်က္ႏွာေႀကာ တင္းထားဆဲ ျဖစ္သည္။ “…….ေတာ္ျပီ…..မကူညီေတာ့ဘူး…” “…..ကူညီပါ…မမ..ရာ…ေနာ္…ေနာ္…လို႔…” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ပါးကို ဆြဲယူလွ်က္ အားရပါးရနမ္းရႈိက္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းစုပ္လုိက္သည္။မႀကည္ရွိန္ လက္အစံုကလည္း သူ႔လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ထြန္းထြန္း၏ လီးတန္ႀကီးက ဆီးခံုမို႔မို႔ႀကီးကို ဖိေထာက္ထားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္လို႔ အားရေတာ့မွ။ “……ကဲ..မ..မ…..ႏႈတ္ဆက္ပြဲအျဖစ္…တခ်ီေလာက္ လုပ္ရေအာင္ေနာ္…” “..ဟင့္..အင္း…” “….လုပ္ပါ…မမ..ရာ…တကယ္ခ်စ္လို႔ပါေနာ္…” “….ဟင့္အင္း…” “….မမ…က…တကယ္…မခ်စ္ဖူးေပါ့…ဟုတ္လား…” “….ဟင့္အင္း…” “….ကဲ…စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး..ဗ်ာ…ကဲ…” ထြန္းထြန္းက မႀကည္ရွိန္ကို ခုတင္ဘက္လွည့္လိုက္ျပီး ခုတင္ေစာင္းေပၚလက္ေထာက္ ေစသည္။မႀကည္ရွိန္က ေတာင့္ေတာင့္ကုန္းကုန္းႀကီး လုပ္ေန၏။ထြန္းထြန္းက ေတာင့္ထားေသာ ခါးကို ေအာက္သို႔ဖိခ်သည္။ ခါးအညႊတ္တြင္ ဖင္အိုးဝင္းဝင္းႀကီးႏွစ္လံုးက အက္ကြဲစြင့္ကခါးအညႊတ္တြင္ ဖင္အိုးဝင္းဝင္းႀကီးႏွစ္လံုးက အက္ကြဲစြင့္ကားလာသည္။ထြန္းထြန္း စိတ္ေတြ ႏြားသိုးကဲ့သို႔ တရွဴးရွဴးျဖစ္လာသည္။မႀကည္ရွိန္၏ ဖင္အိုးႀကီးေနာက္တဲ့တဲ့ တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ခါးသြယ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္၏။ အေႀကာေတြ အျပိဳင္းျပိဳင္းထကာ ေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္အဝသို႔ မွန္းထိုးသည္။လက္ႏွင့္အေသအခ်ာမကိုင္ဘဲ အရမ္းကာေရာ စြတ္ထိုး၏။ ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္အထိုးတြင္ ေစာက္ဖုတ္အံုတခုလံုး ေအာင့္တက္သြားသည္။ မႀကည္ရွိန္ ခါးကိုဆတ္ကနဲညႊတ္ကာ ဖင္ဆံုႀကီးကို ပင့္ေျမွာက္လိုက္သည္။ထိုအခိုက္ ဝယ္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေသာ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အဝႏွင့္ ခ်ိန္သားတဲ့ကာ တရွိန္ထုိး တိုးဝင္သြားသည္။ “…..ဗ်စ္…ဗ်စ္…ဗ်စ္…ျဗစ္…ပလြတ္….ဖြတ္….ဇြတ္…ဇြိ……..ဖြစ္….” “….အ..အား…အ..အ…အင့္…အင္း…အင့္…အား…ကၽြတ္…အင့္…အင့္…အေမ့… ….အား….ရွီး…ကၽြတ္….ကၽြတ္….” မႀကည္ရွိန္တေယာက္ ခုတင္ႀကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ေမွာက္က်သြားသည္။ဖြင့္ဖြင့္ထြားထြား စြင့္စြင့္ကားကား ဖင္အိုးဝင္းဝင္းႀကီးက ပို၍ေျမာက္ႀကြလာသည္။ ထြန္းထြန္းစိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ေဆာင့္ေဆာင့္လုိးပါ ေတာ့သည္။ “….ဖြတ္…ဖြတ္…ဖြတ္…ဘြပ္….ဖြတ္….ဖြတ္….ျဗစ္….ဖ်စ္…ဇြတ္….ဖြတ္…ဘြပ္…” “…အ..အမေလး…ကၽြတ္…ကၽြတ္….အင့္..အေမ့…အင့္…အင့္…အ….ရွီး… အမေလး…. ….ေကာင္းလိုက္တာ….အား…လား…လား….ကၽြတ္…ကၽြတ္… ေကာင္းလိုက္တာ… ေမာင္ေလးရယ္…. ရွီး…ထိ…ထိ…လိုက္တာကြယ္… အင့္…. ဘြတ္.. ေဆာင့္…ေဆာင့္… …ဟုတ္ပီ…. အင့္…အေမ့….. နာ…နာ… နာနာေလးေဆာင့္စမ္းပါ…အင့္…အား..” မႀကည္ရွိန္က သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ပစ္ပစ္ခံသလို ထြန္းထြန္းကလည္း ႏြားသိုးေဆာင့္ေဆာင့္သည္။အခ်က္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တခုလံုး ပြင့္ကန္ထြက္မတတ္ ယားႀကြတင္းတက္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို အားရပါးရ ညွစ္ထဲ့လိုက္သည္။ထြန္းထြန္းတကိုယ္လံုး တုန္ခါက်ဥ္တက္သြားျပီး လေရပူေတြ ဒေလေဟာပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။မႀကည္ရွိန္မွာလည္း ဓာတ္လိုက္သလို တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ဟင္းကနဲ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးေတြဆြဲကာ ေစာက္ေရပူပ်စ္ပ်စ္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါ၏။ ထြန္းထြန္းမ်က္ႏွာက မႀကည္ရွိန္၏ေက်ာျပင္ ေဖြးေဖြးႀကီးေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြက တဆတ္ဆတ္လႈပ္လွ်က္ ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ဆြဲဆြဲညွစ္ေနသည္။ ညွစ္ခ်က္တိုင္းတြင္ လေရပူေတြက ဗ်စ္ကနဲ ဗ်စ္ကနဲ ထြက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားအေတာ္ႀကာႀကာ မွိန္းေနလိုက္ႀက၏။ကာမအရသာထူးႀကီးကို အတူတကြ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားေနႀကသည္။သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲစိမ္ျပီး မႏၱာန္ ကို စိတ္ထဲက ရြတ္လိုက္သည္။ “…ဥံဳ မုစလိႏၵာ ေတာသာယာ လာသည့္မုဆိုး.. ငါ့ကို လိုး လိုးသည္ကိုလည္း ငါမသိ…ဝင္္ေလ တစိစိ…” ၃၇ေခါက္ စိတ္ကမွန္းရြတ္အျပီး သူ႔လီးတန္ႀကီးဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ “….ဗလြတ္…ဘြတ္…ဘြတ္…”ဟူေသာ အသံကို ျဖစ္ေစလွ်က္ လီးတန္ႀကီးမွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ကၽြတ္ထြက္လာ၏။ ကိုေရႊလီးခမ်ာ သည္တခါေတာ့ မာန္ဟုန္ေလ်ာ့က်သြား၏။ထြားဆဲ ႀကီးဆဲ သန္မာဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေစာေစာကလို မာန္အဟုန္ထကာ မေတာင္ရွာႏိုင္ေတာ့ေပ။ တရားသူႀကီးေရွ႔ေရာက္ေနေသာ တရားခံပမာ ေငါင္ေငါင္ႀကီး ငိုက္ဆင္းလွ်က္ ရွိပါေတာ့သည္။ ၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀ နံနက္ ၅ နာရီခြဲအခ်ိန္တြင္ မႀကည္ရွိန္တေယာက္ သူ႔ေယာက်ာ္းေဘးတြင္ထိုင္လွ်က္ ေယာက်ာ္းပုခံုးေပၚေခါင္းေမွးတင္ကာ ဖဲစဥ္ထားပံုကို ႀကည့္ေန၏။ ဘာလာလာ သူ႔ေယာက်ာ္းေဒါင္းေတာ့မည္။ထိုစဥ္ ပစ္ဖဲကိုမေကာက္ဘဲ တခ်ပ္ဆြဲ၍လက္ဝါးႏွင့္အသာအုပ္ျပီး ပြတ္ဆြဲႀကည့္လိုက္ရာ……….. “…..ဟား…ဂ်ိဳကာ…ေဒါင္းျပီေဟ့…” မႀကည္ရွိန္က ေငြပံုေတြ လိုက္သိမ္းလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ “….ကဲ….ကဲ…ဖဲဝိုင္းေတြသိမ္းေတာ့ေဟ့….ကာလသားေတြက… ထမင္းေကၽြးဖို႔ ျပင္ဆင္ႀကေတာ့…” ထြန္းထြန္းအေဖက ဝိုင္းေတြရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ထြန္းထြန္းက သူ႔အေဖေနာက္ မွ ကပ္ပါလာရင္း မႀကည္ရွိန္တို႔ဝိုင္းဆီေရာက္လာသည္။ကိုေပါစိန္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းရင္း အေႀကာဆန္႔ေနရာမွ ထြန္းထြန္းကိုျမင္သြားသည္။ “….ေဟ့…ထြန္းထြန္း…ပံ႔သကူ ဖြက္ျပီးပလားကြ…” “….ဟုတ္ကဲ့…ဖြက္ျပီးပါျပီ….ဦးေလးစိန္…” “…..ေငြ…ဘယ္ေလာက္ပါလဲ..ဟ…” “…..ေထာင့္ငါးရာ…” မႀကည္ရွိန္က ထြန္းထြန္းကို မသိမသာ ခိုးႀကည့္လိုက္သည္။ထိုအႀကည့္မ်က္ဝန္းထဲတြင္ အဓိပၸါယ္ေပါင္းမ်ားစြာပါ၏။ထိုအဓိပၸါယ္ကို ထြန္းထြန္းသာသိလိုက္၏။ “….ည ၁၁ နာရီ..” ဟု ျဖစ္သတည္း……………….။ ျပီးပါျပီ။ #credits original writer