အဆိပ္​ပင္​

(အဆိပ္ပင္) ===== လမ္းဖယ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ…ဒီလုိလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အကူအညီေပးၾကပါ…။ ရဲအုပ္ေနေဇာ္က ၀ုိင္းအုံေနေသာလူအုပ္ၾကီးကုိ ေတာင္းပန္စကားဆုိရင္း လူအုပ္ကုိ ေတာင္းပန္ကာတုိး၀င္လိုက္သည္။ လမ္းဖယ္ေပးလုိက္ၾကဦး..ဗုိလ္ၾကီးတုိ႔ကုိ …ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကလည္း စိတ္၀င္တစား၀ုိင္းအုံၾကည့္ေနၾကေသာ သူ႕ရပ္ကြက္မွလူအုပ္ၾကီးကုိ အရန္မီးသတ္မ်ားအကူအညီျဖင့္ လမ္းဖယ္ေပးလုိက္သည္။ လူအုပ္ၾကီးအလယ္တြင္ကား အေလာင္းတစ္ေလာင္း… တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးအေလာင္းတစ္ေလာင္း။ အသက္က (၂၀)ေက်ာ္ေလးပဲရွိဦးမည္.။ ရုပ္က ေတာ္ေတာ္ေခ်ာသည္။ ႏွေမွ်ာစရာၾကီးကြာဟူေသာ ေယာက်ၤားေလးတစ္ခ်ဳိ႔၏တုိးတုိးေျပာေသာ အသံကုိလည္းၾကားရသည္။ အ၀တ္အစားေတြက လည္း တြန္႔ေက်ျခင္းအလ်င္းမရွိ။ တေစာင္းအေနအထားျဖင့္လဲက်ေနသည္။ ရဲအုပ္ေနေဇာ္စုိးကအေလာင္းကုိ ေစ့့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ရႈေနစဥ္ တပ္ၾကပ္ၾကီးရဲျမင့္ကလည္း အေလာင္းအေနအထားကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ကူးေနသည္၊ အေလာင္းေဘးနားမွာ တရႈံ႕ရႈ႕ံငုိေနေသာ သူမ၏မိခင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အသက္(၅၀)ခန္႔အမ်ဳိးသမီးၾကီးတစ္ဦးႏွင့္ မငုိေသာ္လည္း ၀မ္းနည္းမႈကုိ အႏုိင္ႏုိင္ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည့္ သူမ၏ဖခင္ျဖစ္ဟန္တူသူတစ္ဦး။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးၾကီးေရ..ဒီအေလာင္းကုိ မနက္ဘယ္အခ်ိန္မွာစေတြ႔တာလဲ..။ မနက္(၅)နာရီေလာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတဲ့လူေတြက ျမင္တာပါ။ စျမင္တဲ့သူကေရာ…ေခၚေပးလုိ႔ရပါတယ္ဗုိလ္ၾကီး။ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္သူဦး၀င္းေမာင္က ေမာင္ကုိ ကုိေခၚေပးၾကီဦး။ ဗုိလ္ၾကီးကေမးစရာရွိလုိ႕တဲ့… လူအုပ္ထဲမွ အသက္(၁၈)ႏွစ္ခန္႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။ ညီေလး…မနက္ကဒီအေလာင္းကုိဘယ္လုိေတြ႔တာလဲ… ဒီလုိပါ…ဗုိလ္ၾကီး..ေဆာင္းရာသီဆုိမနက္တုိင္းကၽြန္ေတာ္က (၄)နာရီေလာက္ဆုိအေျပးေလ့က်င့္ေနၾကပါ.. ဒီေန႔က်မွျမဴေတြဆုိင္းတာမ်ားလုိ႔ နည္းနည္းေနာက္က်ေနတာပါ… အဲ့ဒါလမ္းထိပ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ လမ္းလယ္ေခါင္မွာဒီအေလာင္းကုိေတြ႕တာပါ..။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ..ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအိမ္ကုိသြားျပီး သတင္းပုိ႔ခဲ့ပါတယ္.။ေအး.ေအး..ဟုတ္ပါျပီကြား..လုိအပ္ရင္ထပ္ေခၚမယ္ေနာ္..ညီေလး ရဲအုပ္ေနေဇာ္က ထုိလူငယ္ကုိ ျပဳံးျပျပီး ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ေသဆုံးသူအမ်ဳိးသမီးရဲ႕မိဘျဖစ္သူမ်ားဟု ထင္ရေသာ အမ်ဳိးသားႏွင့္အမ်ဳိးသမီးၾကီးကုိ ဆက္ေမးပါတယ္။ ဟုိေလ..ဒီကေသေနတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အန္တီတုိ႔နဲ႔ဘာေတာ္လဲခင္ဗ်.. အန္တီတုိ႔သမီးေလးပါ…သားရယ္…ဟင့္ဟင့္ ထုိအန္တီၾကီးက အသံမ်ားပင္တုန္ျပီး..မ်က္ရည္မ်ားကပုိးပုိးေပါက္ေပါက္က်လာသည္။ နာမည္က.. သီရိပါ…အသက္က(၂၀)ပဲရွိပါေသးတယ္။ မိဘကုိလုပ္ေကၽြးေနတဲ့သမီးေလးပါသားရယ္။ အန္တီသမီးကုိသတ္သြားတဲ့ တရားခံကုိ ျမန္ျမန္ေဖာ္ထုတ္ေပးပါေနာ္…ဟင့္ဟင့္ ရဲအုပ္ေနေဇာ္က ထုိအန္တီၾကီးႏွင့္ သူမခင္ပြန္းျဖစ္သူကုိ သူမႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူသိလိုေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ဆက္လက္ေမးျမန္းလိုက္သည္။ အေလာင္းကုိေတြ႕ရွိရာေနရာအား မႈခင္းျဖစ္စဥ္က်ေျမပုံၾကမ္းေရးဆြဲျခင္းမွတ္တမ္းဓါတ္ပုံမ်ား ရိုက္ကူးျခင္းတို႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ျပီးစီးျပီးေနာက္ ျမိဳ႕နယ္ဆရာ၀န္ၾကီးႏွင့္အဖြဲ႕မွ ရင္ခြဲစစ္ေဆးရန္ လူနာတင္ယာဥ္ျဖင့္ တင္ေဆာင္ျပီး ျမိဳ႕နယ္ေဆးရုံသုိ႔ အေလာင္းကုိသယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ဒီလုိျဖစ္တာဒီလပုိင္းအတြင္း အဆန္းသိပ္မဟုတ္ေတာ့။ ရဲအုပ္ေနေဇာ္ကလြန္ခဲ့တဲ့လကမွေျပာင္းလာတာ။ သူေျပာင္းလာျပီးေနာက္ပုိင္း ဒီအမႈမ်ဳိးေတြကဆက္တုိက္ျဖစ္ေနသည္။ သတ္ခံရေသာ ေကာင္မေလး(၄)ေယာက္ရွိျပီ။ တစ္ပုံစံထဲပင္ လည္ပင္းကုိမာေက်ာေသာ အရာတစ္ခုခုျဖင့္ရုိက္ခံရျပီး လည္ပင္းက်ဳိးေသဆုံးျခင္းျဖစ္သည္။ ျဖစ္တာကလည္း စေနေန႔ ေတြခ်ည္းပင္။ သတ္ခံရေသာေကာင္မေလးေတြကဒီလုိအရြယ္ေတြခ်ည္း။ အထက္ကလည္း သူ႕ကုိဖိအားေပးလွျပီ။ ရဲသင္တန္းေက်ာင္းတက္ခဲ့စဥ္က ထူးခ်ၽြန္ဆုရထားေသာ ရဲအုပ္ေနေဇာ္အဖုိ႔ ဒီလူသတ္သမားသည္ သူ႕ကုိစိန္ေခၚေနသေယာင္ခံစားရသည္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ စိတဇၨလူသတ္သမားျဖစ္ဖုိ႔မ်ားသည္။ အသတ္ခံရေသာ အခ်ိန္ေတြက ည(၁၀)နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္တြင္ အသတ္ခံရသူေတြခ်ည္း။။ ယခုအသတ္ခံရေသာ ေကာင္မေလးက က်ဴရွင္ဆရာမေလး။ မေန႔ညက ညပုိင္းက်ဴရွင္သင္ျပီး အျပန္တြင္ အသတ္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီအမႈကုိ သူျမန္ျမန္ေဖာ္ႏုိင္မွျဖစ္မည္။(၂) ဟူး..ရဲအုပ္ေနေဇာ္ကားထုိင္ခုံေပၚတြင္ေ ျခပစ္လက္ပစ္ထုိင္ခ်လုိက္သည္..။ ေမာင္ျမိဳင္ေရ…ကုိယ့္ကုိေရတစ္ခြက္ေလာက္ခပ္ေပးပါလားကြာ..။ ဟုတ္..ဗုိလ္ၾကီး. တပ္သားေလးေမာင္ျမိဳင္ခပ္ေပးလာေသာ ေရကုိ ေနေဇာ္ ေမာ့ေသာက္လုိက္သည္။ ရင္ထဲေတာ့အနည္းငယ္ေအးသြားသေယာင္ခံစားရသည္။ အနည္းငယ္အေမာေျပမည္မွ မၾကံရေသး စခန္းထဲသုိ႔ စာရြက္တစ္ရြက္ကုိင္ကာ၀င္လာေသာ ျမိဳ႕နယ္ရုံးမွ ဒုရဲအုပ္ေ၀ထြန္းကုိေတြ႔လုိက္ရသည္။ ကုိေ၀ထြန္းလာလွ်င္တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု အလုပ္ကပါလာမည္ဆုိတာသိျပီးသားမုိ႔ရင္ေမာသြားသည္။ ကဲ..ကုိေ၀ထြန္း..ဘာမႈလဲသာေျပာေတာ့… ဟီးဟီး..ဗုိလ္ၾကီးကကၽြန္ေတာ္လာရင္ကုိသိေနေတာ့တာ… ဒုရဲအုပ္ေ၀ထြန္းက သူ႕ထံကုိ ျမိဳ႕နယ္ရုံးမွညႊန္ၾကားခ်က္တစ္ခု ေပးသည္။ တရားခံေျပးကိစၥ.. သူတာ၀န္က်ေနေသာ ျမိဳ႕ေလးသုိ႔ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာသည္တဲ့။ ခုိးမႈေပါင္းေျမာက္ျမားစြာႏွင့္အလုိရွိေနေသာသူ။ လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္ခန္႔က ထုိသူ၏ပြဲမ်ားကုိသူပင္စြဲလန္းႏွစ္ျခဳိက္စြာၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ လက္ေ၀ွ႕သမားတစ္ဦး။ ထြန္းထြန္းေအာင္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ေလာကမွာ ရုံ၀င္ၾကီးေၾကးၾကီးေပးျပီး၀င္ၾကည့္ရသည္။ ေနာက္ပုိင္းဘယ္လုိျဖစ္သြားသည္မသိ။ လက္ေ၀ွ႔ေလာကမွ ေက်ာခုိင္းသြားျပီး သူခုိးတစ္ေယာက္အျဖစ္က်င္လည္ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူယုံပင္မယုံႏုိင္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ဒီလုိလူတစ္ေယာက္သူခုိးျဖစ္သြားတာကုိ သူအံ့ၾသေနမိသည္။ အင္းေလ။ ဒါေတြငါနဲ႔မဆုိင္ပါဘူးေလဟု ေတြးျပီး ေနေဇာ္တစ္ေယာက္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနသျဖင့္ ေ၀လင္းသူ႔ကုိႏႈတ္ဆက္ျပီး ျပန္သြားတာကုိပင္မသိလုိက္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဇနီးသည္ကုိလြမ္းမိသည္။ ဇနီးသည္ကား ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ တျခားျမိဳ႕မွာတာ၀န္က်ေနသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားမွာေတာ့ သူမလာမည္ဟုထင္မိသည္။ ဇနီးသည္ သဇင္ကား ရုိးသားေအးေဆးျပီး မိန္းမေကာင္းပီသသျဖင့္ သူသဇင္ကုိစိတ္ခ်တယ္ေလ။ ေက်ာင္းတုန္းက သဇင္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြေဘးတီးေျမာက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေနာက္ကလုိက္ျပီးရီးစားစကား ေျပာစဥ္က သူဒူးေတြတုန္ေနတာကုိ သတိရမိျပီးျပဳံးမိသည္။ လႊမ္းတယ္…သဇင္ေရ..။ မင္းအသံေလးကုိၾကားခ်င္တယ္….။ ေစာေစာက အမႈေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္တက္ေသာ္လည္း ျပဳံးေနသည့္ သူ႔စခန္းမွဴးေနေဇာ္ကုိ ၾကည့္ျပီးတပ္သား ေမာင္ခုိင္တစ္ေယာက္ နားမလည္ႏုိင္စြာျဖစ္ေနရေတာ့သည္။(၃) ရွင္သြားေတာ့မွာလား…အကၤ်ီျပင္၀တ္ေနေသာ ထြန္းထြန္းေအာင္ကုိ ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကေနာက္မွ ဖက္ျပီးေျပာလုိက္သည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္က ထုိအမ်ဳိးသမီးလက္မ်ားကုိ သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ကုိင္ျပီး အသာအယာဆြဲခြာလုိက္သည္။ အင္း…က်ဳပ္သြားမွျဖစ္မယ္… သူ႔ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွ ေငြတစ္ထပ္ကိုဆြဲထုတ္လုိက္ျပီး ထုိအမ်ဳိးသမီးကုိေပးလုိက္သည္။ အမ်ဳိးသမီးက သူ႔ေငြမ်ားကုိယူျပီး.. သူ႔ကုိ ပုိက္ဆံတစ္၀က္ကုိျပန္ေပးသည္။သူထူးဆန္းသြားသည္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ..ခင္ဗ်ားက… ရွင့္ကုိကၽြန္မသိတယ္..အမ်ဳိးသမီးကျပဳံးျပီးျပန္ေျပာလုိက္သည္။ သူထူးဆန္းသလုိၾကည့္မိလုိက္သည္။ ဟင္း..ရွင္ကသာကုိယ့္ကုိကုိယ္သတိမထားမိတာ…ရွင္ထြန္းထြန္းေအာင္မွန္းသိတယ္။ ကၽြန္မကရွင့္ပရိပ္သတ္ရွင့္။ အမ်ဳိးသမီးက အ၀တ္အစားမ်ားကုိ ျပန္၀တ္ရင္းသူ႔ကိုေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ရွင္ဘယ္လုိျဖစ္သြားတာလဲရွင္…ကၽြန္မကေတာ့ရွင့္ကိုၾကိဳး၀ုိင္းထဲမွျမင္ေနရတာကုိသေဘာက်တယ္.. ဒီကုိရွင္ေရာက္လာတာဘယ္သူ႔ကုိမွမေျပာပါဘူး…ခ္ခ္။ ရွင္ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲေတာ့မသိဘူး… ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ့ကုိယ္ေပါ့ဗ်ာ…ထြန္းထြန္းေအာင္ကား အ၀တ္အစားမ်ား၀တ္ျပီးေသာေၾကာင့္ အခန္းျပင္သုိ႔ထြက္လုိက္ျပီး…အခန္းတံခါးကုိျပန္ေစ့ေပးထားခဲ့သည္။ မေတြ႕ရတာၾကာေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ အထိအေတြ႔ကုိခံစားလုိက္ရတာရယ္။ ေကာင္းေကာင္းအိပ္စက္လုိက္ရတာရယ္ေၾကာင့္ သူအင္ျပည့္အားျပည့္ျဖစ္ေနျပီ။ ဦးထုပ္ကိုခပ္ငုိက္ငုိက္ေဆာင္းျပီး လမ္းမေပၚသုိ႔သူထြက္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကား ည(၁၂)နာရီခန္႔ရွိေနျပီ။ လမ္းမေပၚတြင္လူရွင္းေနျပီ.။ မႈန္ပ်ပ်လမ္းမီးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ သူလမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း သူ႕အဖုိ႔ဒီညလမ္းေပၚမွာပဲအခ်ိန္ကုန္ရေတာ့မွာကုိေတြးမိေနသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဟုိအမ်ဳိးသမီးေျပာသလုိ သူျဖစ္ခ်င္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ဘ၀အေျခအေနက မေပးေတာ့။ မိန္းမယုတ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတာကုိ ေတြးမိတိုင္းသူစိတ္နာမိသည္။ လမ္းထိပ္တြင္ လူရွင္းေနေသာ္လည္း ေစ်းဆုိင္တစ္ဆုိင္ဖြင့္ေနတာေတြ႔သည္။ သူအပ်င္းေျပေသာက္ဖုိ႔ ေဆးလိပ္ေလးေတာ့၀ယ္လုိ႔ရႏုိင္ေကာင္းရဲ႕လုိ႔ေတြးမိျပီး ဆုိင္ရွိရာဘက္သုိ႔ ေျခလွမ္းမ်ားကုိဦးတည္လုိက္ေတာ့သည္။(၄) ဆုိင္ေရွ႕သုိ႔သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လာေသာ ထြန္းထြန္းေအာင္သည္ ဆုိင္ထဲမွထြက္လာေသာသူတစ္ေယာက္နဲ႔ မေတာ္တဆတုိက္မိသြားသည္။ အေႏြးထည္ေခါင္းစြပ္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္…. ႏွစ္ေယာက္လုံးအနည္းငယ္ယုိင္သြားသည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္က ထုိလူကုိေတာင္းပန္လုိက္သည္..။ ေဆာရီး။..သူ႔လုိပဲညဖက္လမ္းေပၚေလွ်ာက္သြားေနေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဟန္တူသည္.။ ထုိသူက..ရတယ္လုိ႔ေျပာျပီး…။ လမ္းမ်ားေပၚဆီဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းသည္…ထြန္းထြန္းေအာင္စိတ္ထဲတစ္စုံတစ္ခုကုိခံစားလုိက္ရသလုိမ်ဳိး။ ဘယ္လုိခံစားခ်က္ဆုိတာသိသည္..လက္ေ၀ွ႕ၾကိဳး၀ုိင္းထဲတြင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ျပဳိင္ဘက္တစ္ေယာက္ႏွ္င့္ေတြ႔ဆုံယွဥ္ျပိဳင္ရစဥ္ခံစားရေသာခံစားခ်က္မ်ဳိး။ ထူးေတာ့ထူးဆန္းသည္။ ဒီခံစားခ်က္မ်ဳိးကုိ သူလက္ေ၀ွ႔ၾကိဳး၀ုိင္းထဲမွာမွခံစားရသည္။ ယခုက…စိတ္ထင္ေနလုိ႔ပဲျဖစ္မွာပါပဲေလ..ဟုသူေတြးမိသည္။ အလင္းေရာင္မႈန္ပ်ပ်ေလးရွိေနေသာဆုိင္ထဲသုိ႔သူ၀င္လုိက္သည္။ ဆုိင္ရွင္ကား အိပ္ငုိက္ေနျပီ။ ေဆးလိပ္တစ္ဗူးေလာက္ေရာင္းေပးပါဦး..အကုိ… စကားသံေၾကာင့္ဆုိင္ရွင္အိပ္ငုိက္ေနရာမွ ႏုိးလာသည္။ ေၾသာ္…ေအးေအး… ဆုိင္ရွင္က သူ႕ကုိေဆးလိပ္တစ္ဗူးထုတ္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္က ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပုိက္ဆံေထာင္တန္တစ္ရြက္ကုိထုတ္လုိက္သည္။ လက္က်န္ေငြေၾကးအနည္းငယ္ရွိေပမဲ့ တည္းခုိခန္းမွာေတာ့သြားအိပ္လုိ႔မျဖစ္။ အခ်ိန္မေရြးရဲကလာကုတ္ႏုိင္သည္။ ေဆးလိပ္ကုိတစ္ခ်က္ရႈိက္လုိက္ျပီး ဆုိင္ရွင္ကုိစကားေျပာလုိက္သည္။ အကုိ…ျမိဳ႕ထဲမွလူရွင္းလွခ်ည္လား… ဆုိင္ရွင္က..ညီေလးကဧည့္သည္ထင္တယ္…အျပင္သိပ္မထြက္နဲ႔ညီေလး.. အခုကျမိဳ႕ထဲမွလူသတ္သမားတစ္ေယာက္လက္ခ်က္နဲ႔ ေကာင္မေလးေတြေသတယ္။ ဒီေန႔စေနေန႔ပဲညီေလး…ဒီေန႔လုိစေနေန႕ညေတြမွပဲျဖစ္တာ…။ ညီေလးတည္းတဲ့ေနရာကုိ ျမန္ျမန္ျပန္ အႏၱရာယ္ရွိတယ္။ ဟင္…ထြန္းထြန္းေအာင္အံ့ၾသသြားသည္။ ဆုိင္ရွင္က ရွင္းျပတာကုိသူပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္နားေထာင္ေနမိသည္။ မၾကာမီသူလည္းဆုိင္ထဲမွထြက္လာတာနဲ႔ ဆုိင္ကုိဆုိင္ရွင္ပိတ္လုိက္တာကုိ သူေတြ႕လုိက္ရေတာ့သည္။(၅) နန္းျမတ္သီရိကား အိမ္တံခါးမ်ားကုိ အသာအယာေစ့ပိတ္လုိက္သည္။ အဘြားျဖစ္သူ ေဒၚနန္းေထြးကား အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီ။ မိဘမ်ားမရွိေတာ့သည့္ဘ၀မွာ အဘြားျဖစ္သူဟာ သူမအတြက္ေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာတြယ္တာစရာ။ မိဘမ်ားထားခဲ့ေသာ အေမြေတြကလည္း သူမတစ္သက္ပင္စားမကုန္။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမကားေမွာက္ျပီးဆုံးပါးသြားကတည္းကသူမဘ၀အထီးက်န္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္မွာ သူမတစ္၀မ္းကြဲမမ ရိုစီ ရွိေသာ္လည္းဘြားဘြားကမပတ္သက္ေစခ်င္။ မမ ရုိစီကား အက်င့္သိပ္မေကာင္း။ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္စဥ္က မမရုိစီတုိ႔အတြဲကုိခဏခဏေတြ႕သည္။ သူ႔ရည္းစားကလက္ေ၀ွ႕သမားတစ္ေယာက္ပင္။ထြန္းထြန္းေအာင္တဲ့။ မမရုိစီကမိတ္ဆက္ေပးေသးသည္။ ကုိထြန္းထြန္းေအာင္က သေဘာေကာင္းသည္။အားကစားသမားတစ္ေယာက္မုိ႔ ကုိယ္လက္လည္းၾကံ႕ခုိင္သည္။ ေနာက္မွသိသည္ မမရုိစီသည္ ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေဖာက္ျပန္ျပီး ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ေတာ္ေတာ္ပ်က္စီးသြားသည္လုိ႔သိရသည္။ ရန္ကုန္မွသူမသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွ ေျပာသျဖင့္သိရျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ကုိသူမသနားမိသည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ခ်ိန္တြင္သူမရန္ကုန္မွာမရွိေတာ့။ မိဘမ်ားဆုံးပါးသြားသျဖင့္ နယ္ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္။ ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ကုိ သူမအကုိတစ္ေယာက္လုိခ်စ္သည္။ မမရည္းစား ဘ၀မွာတင္ ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ကုိ မမထက္ပင္ ရင္းႏွီးစြာေနခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ သူမကလည္းနယ္မွ မိဘေတြဆုံးပါးျပီး ဖြားဖြားကုိေစာင့္ေရွာက္ရန္ နယ္မွာတစ္သက္လုံးေနေတာ့မည္ဟုဆုံးျဖတ္ျပီး ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီေလ.။ အေတြးမ်ားႏွင့္နယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္။ ညတုိင္း သူမအေနျဖင့္ အိပ္ယာမ၀င္ခင္ ေရေလးေတာ့ခ်ဳိးလုိက္ရဦးမွ။ ခ်ဳိးစရွိသျဖင့္ ယခုလုိေဆာင္းရာသီမ်ဳိးမွာပင္ ေရေႏြးေလးႏွင့္စပ္ျပီးခ်ဳိးျဖစ္သည္။ အိမ္ေအာက္ထပ္က အခန္းထဲကုိ၀င္ျပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္လုိက္သည္။ ကုိယ့္အိမ္ႏွင့္ကုိယ္ျဖစ္သျဖင့္ အ၀တ္အစားမ်ားကုိ ခၽြတ္ျပီး အသင့္ယူလာေသာေရေႏြးဗူးကုိ ေရခ်ဳိးကန္ထဲထည့္လုိက္သည္။ ျပီးတာနဲ႔ေရကုိအနည္းငယ္ထည့္လုိက္သည္။ ေရမစိမ္ခင္..သူမကုိယ္သူမကုိယ္လုံးေပၚမွန္ထဲၾကည့္မိလုိက္သည္။ စြင့္ကားေသာတင္သားမ်ားက သူမ၏သိမ္ေသာခါးေၾကာင့္ ပုိျပီးေပၚလြင္ေနသည္။ ျဖဴေဖြးသြယ္လ်ေသာ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းအလယ္မွာ မုိ႔မုိ႔ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနသည့္ ရတနာေရႊၾကဳတ္ေလး၊ သူမရင္သားေတြကလည္း တင္းရင္းျပီး ႏုိ႔သီးေလးေတြကပန္းေရာင္ေလးထေနသည္။ သူမလည္ပင္းမွအေၾကာစိမ္းေလးေတြကုိၾကည့္ျပီး သူမသေဘာက်စြာျပဳံးလုိက္သည္။ ရုပ္ေခ်ာျပီး ေအးေဆးတည္ျငိမ္ေသာ အလွက ျမိဳ႕ထဲကပုရိသေတြကုိ ရင္ဖုိေစတာသူမအသိ။(၆) ေဒၚထားထား. အိမ္ထဲမွ ေကာင္မေလးေရခ်ဳိးေနတာကုိၾကည့္ျပီး လမ္းျပင္အေမွာင္ရိပ္ထဲမွ လူကေျဖးညွင္းစြာေရရြက္လုိက္သည္။ ေကာင္မေလးရဲ႕အလွအပေတြကုိၾကည့္ျပီး သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ေကာင္မေလးအေပၚတိမ္းညႊတ္မႈအလ််ဥ္းမရွိ။ ဒီလုိလွေနလွ်င္ ဒီေကာင္မေလးကုိ ေအးခ်မ္းေသာေနရာသုိ႔ ပုိ႔ေပးရမည္။ သူ႔လက္ေတြတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ဒီလုိေခ်ာလွေနတဲ့ေကာင္မေလးေတြက ေလာကၾကီးကုိဖ်က္ဆီးေနတဲ့သူေတြပဲလုိ႔သူေတြးမိသည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ သူ႔မိေထြးေဒၚထားထားလုိေပါ့။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ပတ္ စေနေန႔ည လမ္းေပၚတြင္ ေဒၚထားထားကုိေတြ႕လုိက္ရသျဖင့္ သူအေပ်ာက္ရွင္းခဲ့ရေသးသည္…။ ေဒၚထားထားကေအာ္ပင္မေအာ္ႏုိင္..။ သူဘယ္ေလာက္သတ္သတ္ေဒၚထားထားက မေသႏုိင္သျဖင့္ သူေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္လာသည္။ မိန္းမယုတ္…ေသကုိမေသႏုိင္ဘူးဟု ေရရြက္လုိက္သည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့…။ သူငယ္စဥ္က မိခင္ျဖစ္သူဆုံးပါးသြားသျဖင့္ မိခင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိမခံစားခဲ့ရ။ ဖခင္ျဖစ္သူက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့သည္။ ေဒၚထားထားကုိေပါ့..။ ေဒၚထားထားကားေတာ္ေတာ္လွပသူဟုေျပာရမည္။ မဟာဆန္သူလုိ႔ပဲဆုိရမလား။ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႔။ ဖခင္ျဖစ္သူကား သူ႕ထက္အမ်ားၾကီးငယ္ေသာ ေဒၚထားထားကိုရလုိက္သျဖင့္အရမ္းကုိအလိုလုိက္ခဲ့သည္။ သူ႔ကုိဂရုမစုိက္ အေလးအနက္မထားခဲ့ေပ။ ဖခင္ေရွ႕တြင္ ေဒၚထားထားကာ ဖခင္ႏွင့္သူ႔ကုိအရမ္းခ်စ္ျပေသာ္လည္း ကြယ္ရာမွာအရမ္းအက်င့္ယုတ္သည္။ ဖခင္ခရီးထြက္သြားလွ်င္ သူမေဖာက္ျပန္ေနေသာ သူမ၏ေမာင္တစ္၀မ္းကြဲလုိလုိ ဘာလုိလုိလုပ္ျပီး ဖခင္၏အလုပ္တြင္သူမမ်က္ႏွာျဖင့္ ေခၚခန္႔ထားေသာ ေမာင္ေမာင္ဆုိေသာသူႏွင့္အိပ္အိပ္ေနသည္။ သူကအိမ္မွာက်န္ခဲ့သျဖင့္ သိသည္။ ထုိရက္မ်ားတြင္ သူ႔အေနျဖင့္ အစားအေသာက္လည္း ပုံမွန္မစားရ။ တစ္ခါက သူမတုိ႔အခန္းနားသြားမိသျဖင့္ ေဒၚထားထားက သူ႔ကုိၾကိမ္လုံးျဖင့္ လႊဲလႊဲျပီး မညွာမတာရုိက္ခဲ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူျပန္လာလွ်င္ျပန္မေျပာႏုိင္ေအာင္ေပါ့။ ဖခင္ျဖစ္သူက အလုပ္သြားလုပ္ေနတယ္..သူမကေတာ့လင္ငယ္ႏွင့္ေပ်ာ္ေနသည္။ တစ္ရက္သူ႔ အေဖ ခရီးထြက္သြားရာမွေစာျပီး ျပန္လာေသာ တစ္ေန႔တြင္ျဖစ္သည္… မွတ္မွတ္ရရေျပာရလွ်င္ေတာ့ စေနေန႔ည (၁၁)နာရီေလာက္မွာျဖစ္သည္…။(၇) ေမာင္..ေနာ္..ခိခိ…ယားတယ္.. ေဇာ္ခက္ကား ေဒၚထားထား၏အ၀တ္မဲ့ခႏၶာကုိယ္ကုိ တရႈံ႕ရႈံ႔ႏွင့္ေနရာမလပ္မက်န္ေအာင္နမ္းေနသည္။ တင္းရင္းလွေသာ ေဒၚထားထားရဲ႕ႏုိ႔ေတြကုိ တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္စုိ႔သည္။ ေဒၚထားထားရဲ႕လက္ကလည္း ေဇာ္ခက္ရဲ႕လီးၾကီးကုိ ေသခ်ာဆုပ္ကုိင္ေနသည္။ အားရလုိက္တာ…သူမွယူထားေသာ ဦးေသာ္ေမာင္ဆုိတဲ့ ဘဲၾကီးနဲ႔တျခားစီပဲ။ လီးၾကီးက(၆)လက္မနည္းနည္းေက်ာ္ျပီး က်ပ္လုံးေလာက္တုပ္သည္။ ျပီးေတာ့ ေဒၚထားထားၾကဳိက္တာတစ္ခုရွိသည္…။ သူမကုိအသည္းခုိက္သြားေစသည့္ ေဇာ္ခက္ရဲ႕ျပဳစုမႈေပါ့။ ေဇာ္ခက္က အလုိးေကာင္းသလုိ…ဘာဂ်ာမႈတ္တာလည္းေကာင္းသည္။ ေဇာ္ခက္က မလုိးခင္သူမကုိေကာင္းေကာင္း စုပ္ေပးမႈတ္ေပးျပီးမွ လုိးတာေလ။ ေဇာ္ခက္ကလည္းေဒၚထားထားဒါကုိၾကိဳက္မွန္းသိသည္။ ေဒၚထားထားအဖုတ္ေတြသာမက စအုိေလးကုိပါလုိက္ယက္ေပးေတာ့ ေဒၚထားထားအသည္းခုိက္သြားသည္။ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ေတာင့္ေတာင္းတင္းတင္းႏွင့္ ေဒၚထားထားကုိလုိးရတာ သူ၀ကုိမ၀ႏုိင္။ ယခုလည္း..ေဒၚထားထားရဲ႕ ႏုိ႔ေတြကုိ သြားျဖင့္မနာေအာင္ကုိက္ျပီး ႏုိ႔သီးေလးကုိ လွ်ာျဖင့္ ကလိေပးေတာ့..ေဒၚထားထားကား တဟင္းဟင္းတအင္းအင္းျဖင့္ မ်က္လုံးေလးစင္းေနျပီ။ ေမာင္..အင္း…အင္း။..မမ..မရေတာ့ဘူး။ ေဇာ္လက္ကား ႏုိ႔မွေလွ်ာဆင္းကာ ေဒၚထားထားရဲ႕ ဗိုက္သားေလးေတြကုိယက္ျပန္သည္။ ေဒၚထားထားရဲ႕ လက္ေတြက ေဇာ္ခက္ရဲ႕ဆံပင္ကုိကုိင္ျပိး ခပ္ဖြဖြေလးထုိးဆြကာ ပြတ္ေပးေနသည္။ေဇာ္ခက္က တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာဆင္းလာကာ ေဒၚထားထား၏ ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ မ်က္ႏွာကုိအပ္လုိက္သည္။ ေစာက္ေမြးနီက်င္က်င္ေလးမ်ားႏွင့္ လိမ္ေကာက္ေနသည့္ၾကားမွ ေဒၚထားထား၏ ရတနာေရႊၾကဳပ္ကေလးကုိျမင္ရသည္။ သူေဌးမိန္းမပီပီ..အေကာင္းစားပစၥည္းမ်ားကုိသာ အသုံးျပဳသျဖင့္ ေဒၚထားထားရဲ႕အဖုတ္ေလးက အနံ႔မထြက္။အနည္းငယ္ေမြးအီေနသလုိလုိခံစားရသည္။ သူ႕လက္ျဖင့္ေဒၚထားထားရဲ႕ေစာက္ပတ္ေလးကုိ အသာအယာျဖဲျပီး လက္ခလယ္ျဖင့္ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသုိ႔ႏႈိက္လုိက္သည္။ အနည္းငယ္ဆြေပးလုိက္ရာ အင့္ခနဲ႔အသံႏွင့္အတူ ေဒၚထားထားရဲ႔ ပဲၾကီးေစ့ခန္႔ေစာက္စိေလးကမာျပီးေထာင္ထလာသည္။ေဇာခက္က လွ်ာကုိအနည္းငယ္ထုတ္လုိက္ျပီး ေဒၚထားတား၏ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔တြန္႔ေလးေတြကုိ ယက္တင္လုိက္သည္.. အင္း…ေဒၚထားထားတစ္ကုိယ္လုံးတုန္တက္သြားသည္… သူမလက္မ်ားကကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ ေဇာ္ခက္ေခါင္းမ်ားကုိ လွမ္းကုိင္လုိက္ျပီး ေပါင္ကုိစိလုိက္သည္။ ေဇာ္ခက္ကလည္းမရပါ..ေဒၚထားထား၏ေပါင္ကုိလက္ျဖင့္အတင္းဖိထားသည္… ထုိ႔ေနာက္..ေဒၚထားထား၏ေစာက္စိေလးကုိလွ်ာျဖင့္ဖိဖိျပီး၀ုိက္ကာကစားေပးသည္.. အုိး…အုိး..ေမာင္..ေမာင္..ေတာ္ပါေတာ့…ေမာင္…အင္းဟင္း ေဒၚထားထားကား ဖင္ၾကီးမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ညီးျငဴေနျပီး သူမလက္မ်ားက ေဇာ္ခက္ေခါင္းကုိဆုပ္ကုိင္ထားရာမွေမြ႕ယာစမ်ားကုိဆြဲဆုပ္ထားသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ ျပတ္လုမတတ္ကုိက္ကာ ေဇာ္ခက္ရဲ႕လွ်ာအရသာကုိအလူးအလဲခံစားေနရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေတာ့ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္ရင္း ေမြ႔ယာကုိကုိင္ထားေသာလက္မ်ားေျပေလွ်ာ့သြားသည္။ သူမတစ္ခ်ီျပီးသြားျပီဆုိတာေဇာ္ခက္သိလုိက္သည္။ ေဇာ္ခက္လည္းမႈတ္ေပးရတာအနည္းငယ္ေမာသြားသည္။ ေဒၚထားထားကေဇာ္ခက္လီးၾကီးကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိက္ျပီး.. ကဲ..ေမာင္ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္…ဒီတစ္ခါမမကလွည့္..ဟင္းဟင္း ေဒၚထားထားက ေဇာ္ခက္ကုိပညာျပန္ျပေခ်ျပီ… ေဇာ္ခက္ရဲ႕ေျခာက္လက္မေက်ာ္ရွိေသာလီးၾကီးကုိ လက္ျဖင္ဆုပ္ကုိင္လုိက္ျပီး သူမႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့့္ထိကပ္လုိက္သည္။ ျပြတ္…လီးဒစ္ၾကီးကုိႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာထဲထုိးသြင္းျပီး လီးထိပ္မွအေပါက္ေလးကုိ လွ်ာျဖင့္ကလိလုိက္တာနဲ႔ေဇာ္ခက္တစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားေတာ့သည္။ ေဒၚထားထားကား ေဇာ္ခက္ရဲ႕လီးၾကီးကုိ အာေခါင္ထဲထိထုိးသြင္းျပီး လွ်ာျဖင့္၀ုိင္၀ုိက္ေပးလုိက္သည္။။ ေဇာ္ခက္ကားမ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းေနေခ်ျပီ။ အုိး..အိုး…မမ…အင္း..အင္း။။။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဇာ္ခက္မ်က္လုံးမ်ား လွန္တက္သြားျပီး ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ ေဒၚထားထားအာေခါင္ထဲသုိ႔ သုတ္ရည္မ်ားကုိ ပန္းထြက္က်ကုန္ေတာ့သည္။ ေဒၚထားထားလည္း ေဇာ္ခက္ရဲ႕သုတ္ေရမ်ားကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးျမိဳခ်လုိက္ေတာ့သည္။ ေဒၚထားထားကားေဇာ္ခက္၏အနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားေသာလီးၾကီးကုိ ဆြရင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ လႊတ္သြားမွာစုိးသည့္အလား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့စုပ္ေနသည္…။ ေဇာ္ခက္ရဲ႕လီးၾကီးကလည္း အေၾကာတျပဳိင္းျပဳိင္းႏွင့္မာျပီးေထာင္လာသည္။ ေဒၚထားထားကုိ နမ္းရႈပ္ရင္းသူလီးကုိေဒၚထားထားအဖုတ္၀ႏွင့္ေတ့လုိက္သည္။ ေဒၚထားထားကလည္း သူမေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေဇာ္ခက္ရဲ႕ခါးမွာခ်ိတ္လုိက္သည္။ ေဇာ္ခက္လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒၚထားထားရဲ႕ရင္သားႏွစ္မြာကုိဆုပ္ကုိင္လုိက္ခ်ိန္မွာ ေဒၚထားထားရဲ႕ လက္ကလည္းေဇာ္ခက္ရဲ႕လည္ပင္းကုိ လွမ္းဆြဲလုိက္သည္….။ ေဇာ္ခက္ကလည္း ေဒၚထားထားရဲ႕အဖုတ္ကုိသူ႔လီးႏွင့္ေတ့ထားရမွထုိးသြင္းလုိက္သည္။ ဖြတ္…ဘြတ္..အင့္ လီးကရွည္တာေၾကာင့္ ေဒၚထားထားရဲ႕ေစာက္ေခါင္းတစ္ဆုံးတုိင္၀င္သြားသည္။ ဖြတ္..ဖြတ္..ဘြတ္..ဘြတ္…ရွီးရွီး .. ဟူးဟူး..အင္းအင္း…ဘြတ္ဘြတ္.. ေဒၚထားထားကလည္းစည္းခ်က္ညီညီပင္ ေဇာ္ခက္ေဆာင့္လုိက္တုိင္းေအာက္မွေကာ့ေကာ့ေပးသည္။ အုိး..ေမာင္…လုိးလုိး….အင့္အင့္ ႏွစ္ဦးသားေမာဟုိက္သံေလးမ်ားလည္းထြက္ေပၚလာသည္..။ ေမာင္ေရ..ျမန္ျမန္ေဆာင့္…အင့္အင့္…မမေကာင္းေနျပီ… အင္း…အင္း…ရွီးရွီး..ဘြတ္ဘြတ္… ေဇာ္ခက္ကလည္း ေဒၚထားထားေစာက္ဖုတ္ၾကိးကုိလုိးရတာအရမ္းေကာင္းေနသည္။ သူမေယာက်ၤားမရွိတုန္း ခုိးစားရတာမုိ႔ထင္တယ္.. စီးက်ပ္ေနတာပဲေဒၚထားထားေစာက္ပတ္က။ လီးကုိဘယ္ေလာက္ငတ္ေနမွန္းမသိ။ သူ႔လီးၾကီး၀င္သြားတုိင္း ေစာက္ပတ္ႏွစ္ခမ္းသားမ်ားက ညွစ္ညွစ္ေပးေနသျဖင့္ သူလည္းအရမ္းေကာင္းေနသည္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေဒၚထားထားမ်က္ႏွာရႈံသြားျပီး ေဒၚထားထားလက္မ်ားက သူ႕ေက်ာကုိအတင္းကုတ္ျခစ္လုိက္ခ်ိန္မွာ ေဒၚထားထားျပီးသြားျပီဆုိတာသူသိလုိက္သည္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူလည္းေလးငါးခ်က္ခန္႔ဆက္ေဆာင့္လုိက္ျပီး လေရမ်ားကုိ ေဒၚထားထားေစာက္ပတ္နံရံေတြကုိ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ပန္းထုတ္လုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာပဲ…အခန္းတံခါးကပြင့္လာသည္… ဟင္…ေခြးေတြ..ေခြးဇာတ္ခင္းေနၾကတာကုိး…. မိန္းမယုတ္နဲ႔ သစၥာမရွိတဲ့ေကာင္ဆုိေသာ..သူ႔ဆရာ ဦး၀င္းေအာင္အသံကုိၾကားလုိက္ရသည္။ သူ႔ဂုတ္ေပၚတြင္နာက်င္မႈေၾကာင့္ လက္ျဖင့္လွမ္းကုိင္ၾကည့္လုိက္သည္… ေသြး..ေသြးေတြပါလား.. ေဇာ္ခက္အသိအာရုံေတြအေမွာင္ဖုံးမသြားခင္ၾကားလုိက္ရတာကေတာ့ ေဒၚထားထားရဲ႔ ေၾကာက္လန္႔တၾကားငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္လုိက္သံပင္…။(၈) ထြန္းထြန္းေအာင္ကား ပတ္၀န္းက်င္ကုိ အကဲခတ္လုိက္သည္… သူေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာကားလူရွင္းေသာရပ္ကြက္တစ္ေနရာမွာ… ဒီညအဖုိ႔ ဘယ္အိမ္ထဲကုိခုိး၀င္ရမလဲစဥ္းစားေနမိသည္..။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ေတာ့သူအိပ္ခ်င္ေနျပီ။ ေ၀ါ..ေ၀ါ…ေဖ်ာက္..ေဖ်ာက္… ဘာလဲဟ..ေဆာင္းရာသီကုန္ခါနီးရာသီအကူးအေျပာင္းမုိ႔ထင္…မုိးကသည္းၾကိးမဲၾကီးရြာခ်လာသည္.။ ဆိုင္းမဆင့္ဘုံမဆင့္နဲ႔…။ မီးလင္းေနေသာ ႏွစ္ထပ္တုိက္တစ္လုံးကိုျမင္လုိက္ရသည္။ ထုိႏွစ္ထပ္တုိက္ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းမွာ ဂုိေထာင္တစ္လုံးကုိသူျမင္ရသည္။ အုတ္နံရံကုိ ေက်ာ္ျပီးသူ၀င္လုိက္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ထဲမွ ေအာ္သံလိုလုိၾကားရသည္။ ႏွစ္ထပ္အိမ္ထဲမွာေခါင္းစြပ္အက်ၤီ၀တ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္… အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ကုိေနာက္မွခ်ဳပ္ကုိင္ေနသည္။ ျမင္ရတာေတာ့ေကာင္းေသာအေနအထားမဟုတ္။ အႏၱရာယ္ျပဳေနသည့္အေနအထား။ ျမင္ကြင္းကမသင့္ေတာ္သျဖင့္ သူလည္းပြင့္ေနေသာ ျပဴတင္းတံခါးမွတစ္ဆင့္အိမ္ထဲကုိ၀င္လုိက္သည္။ ေဟ့.လူဘာလုပ္တာလဲ…။ ထုိလူကားလူေရာက္လာတာသိလုိ႔ထင္သည္။ ဖ်က္ခဲနဲလွည့္လာျပီး သူ႔ဆီေျပးလာသည္။ သူလည္းအေတြ႔အၾကဳံရွိသူမုိ႔ ထုိလူကုိဆီးျပီး ကန္လုိက္သည္။ ထုိလူကလည္းလ်င္သည္။ေရွာင္တိမ္းျပီးျပဴတင္းေပါက္မွ ခုန္ေက်ာ္ေျပးသြားသည္။ ေကာင္မေလးကား ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ တုန္ယင္ေနရာမွ တျဖည္းျဖည္းေမာ့ၾကည့္လာသည္။ ဟင္….သူလည္းအံ့ၾကသြားသလုိ ေကာင္မေလးကလည္းသူ႕ကုိတစ္စုံတစ္ခုေျပာရန္အားယူေနသည္။ သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထစ္ထစ္ေင့ါေငါ့ျဖင့္အသံတစ္ခုထြက္လာသည္… နန္းျမတ္….ညီမေလး… ေကာင္မေလးႏႈတ္ဖ်ားမွလည္း…ကုိၾကိးထြန္းထြန္းဟု ထြက္လာေလသည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္အံ့ၾသေနသည္။ သူ႔အဆက္ေဟာင္းရဲ႕ညီမ၀မ္းကြဲနန္းျမတ္သီရိပါလား။ ဒီျမိဳ႕ကုိဘယ္လုိေရာက္ေနတာလဲ။သူစဥ္းစားမရ။ မေတြ႔တာလည္းေတာ္ေတာ္ၾကာမွကုိး။ ကုိၾကီးေရာက္လာလုိ႔…ႏုိ႔မုိ႔ဆုိညီမေလးေသျပီ…. ဟင္…ခုနက လူသတ္သမားလား။ ဟုတ္တယ္ကုိၾကိးရဲ႕…။ ကုိၾကီးဒိျမိဳ႕ကုိဘယ္လုိေရာက္လာတာလဲဟင္။ ညီမေလးကုိေျပာျပပါလား။ နန္းျမတ္သီရိက ေမးလာေတာ့လည္း…။ ဒီလုိပါပဲ..ညိမေလးရယ္..ကုိၾကိးဘ၀ကေတာ့…မင္းမမရဲ႔ရက္စက္မႈေၾကာင့္ေလခ်င္တုိင္းေလျပီး.. ခုလည္းလိမ္လည္မႈတစ္ခုနဲ႔ထြက္ေျပးေနရတယ္…အဲ့ဒါဒီျမိဳ႕ဖက္ေရာက္လာရင္း ျမိဳ႕ထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း မုိးရြာလာလုိ႔ ခုိစရာေနရာေလးမ်ားရမလားဆုိျပီး၀င္လာတာ။ ညီမေလးဆီမွ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္လာျဖစ္ေနတယ္။(၉) ေနေဇာ္ကားအမႈတြဲဖုိင္မ်ားကုိ ဖတ္ၾကည့္ေနျပီးစဥ္းစားေနသည္။ သူလည္းေခါင္းၾကီးေနျပီ။ လူသတ္မႈေပါင္းစုံဆက္ေနသျဖင့္ ခုနကတင္ တိုင္းကေရာခရုိင္ကေရာ သူ႔ကုိဖုန္းဆက္ျပီး ဖိအားေပးေနျပီ။ သူ႔အေနျဖင့္ အမႈမ်ားကုိေဖာ္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ထိုလူသတ္မႈမ်ားကားသဲလြန္စရွာမရေအာင္ပိရိေနသည္။ အေလာင္းမွလြဲျပိးဘာသက္ေသမွမက်န္ထားခဲ့။ ဘာလက္နက္အသုံးျပဳျပီးသတ္သည္ကုိပင္မသိရ။ သူ႔အေနျဖင့္ယူဆသည္ကေတာ့ ထုိရုိက္သြားေသာလက္နက္မ်ားမွာဒုတ္ေတာ့မျဖစ္ႏုိင္။ ဘာလက္နက္လဲဆုိတာကုိစဥ္းစားေနသည္။ သတ္ခံရေသာ အမ်ဳိးသမီးေတြအားလုံးကလည္း ရန္ျငိဳးရန္စမရွိသူမ်ား။ ရုိးသားေအးေဆးေသာမိန္းမေတြခ်ည္းပဲ။ ျမိဳ႕ထဲမွာ ေဒါင့္ေစ့ေအာင္ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြကုိ ေနရာခ်ထားေသာ္လည္း လူသတ္သမားဘယ္လုိဘယ္ပုံ ပိပိရိရိ လူသတ္မႈက်ဴးလြန္မႈျပဳလုပ္သြားမွန္းကုိမသိရ။ သူ႔အေနျဖင့္စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လွသျဖင့္ မျဖစ္ေခ်ေတာ့ဘူးဟုစဥ္းစားကာ သူ႔ဆရာသမားျဖစ္သူ အျငိမ္းစား ရဲအရာရွိၾကီး ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆီကုိဖုန္းဆက္ျပီးအၾကံဥာဏ္ေတာင္းဦးမွဟုစဥ္းစားလုိက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဖုန္းကုိထုတ္လုိက္ျပီး…. ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခ်ဳိ႕ကုိေကာက္ႏွိပ္လုိက္သည္။ ဟဲလုိ…ဆရာလားဦးေအာင္ေက်ာ္လား…။ ဟုတ္တယ္….ဘယ္သူပါလိမ့္။ ကၽြန္ေတာ္ပါ…ဆရာ..ဆရာ့တပည့္ေနေဇာ္ပါ…။ ေၾသာ္..ေမာင္ေနေဇာ္…ေျပာ…တပည့္ျမိဳ႕ကသတင္းေတြဆရာၾကားရတယ္။။ ေျပာစမ္းပါဦးကြာတပည့္ရ..။ ဒီလုိပါဆရာ…(xxxxxxxx) သူကအမႈအေျခအေနကုိ ရွင္းျပလုိက္သည္။ ဆရာကသူ႕ကုိလုိအပ္ေသာအၾကံဥာဏ္မ်ားေပးလုိက္သည္။ ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္ခါနီးတြင္.ဆရာဦးေအာင္ေဇာ္က.. ဒါနဲ႔စကားမစပ္ေနေဇာ္ေရ..မင္းတုိ႔ျမိဳ႕မွာ ဆရာငယ္ငယ္က မွတ္မွတ္ရရအမႈတစ္ခုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲအရာရွိျဖစ္ျပီးက်ေနတယ္ကြ.. သူ႔ငယ္နာမည္က ဖုိးလုံးတဲ့ နာမည္အရင္းေတာ့မသိေတာ့ဘူးကြ..။ ဘာျဖစ္လုိ႔မွတ္မိေနတာလဲဆရာ..။ ဒိလုိကြာ…သူ႔မိေထြးနဲ႔သူ႔အေဖတပည့္ကေဖာက္ျပန္ၾကတယ္ေလ.. အဲ့ဒါကုိ သူ႔အေဖကမိျပီး ႏွစ္ေယာက္လုံးမေသမခ်င္းသတ္လုိ႔ သူ႕ကုိယ္သူလည္းသတ္ေသသြားတာ။ အဲ့ကေလးကုိ အဲ့သုံးေလာင္ျပိဳင္ၾကားမွာ စကားမေျပာႏုိင္ပဲ ေငးတိေငးငုိင္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရျပီး သနားတာနဲ႔ ဆရာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကေလးမရွိတာနဲ႔ေမြးစားဖုိ႔ေပးခဲ့တာ။ ေနာက္ပုိင္းသူငယ္ခ်င္းနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္ျပီး ဟုိေန႔ကသူဆုံးတဲ့သတင္းကုိ သတင္းစာထဲမွာေတြ႔လုိ႔ သတိရသြားတာ..အဲ့ဒါေၾကာင့္တပည့္ေရ.။ ေနေဇာ္လည္း ထုိစကားေၾကာင့္ သူမသိသည့္ရဲအရာရွိကုိ သနားသြားမိသည္။ ဖုန္းကုိ ျဖည္းညွင္းစြာခ်လုိက္သည္။(၁၀) ဒီလုိေတာ့ေနလုိ႔မျဖစ္ဖူးေနာ္ညီမေလး…သူကဒီကုိထပ္လာႏုိင္တယ္..။ ရဲကုိဖုန္းဆက္တာေကာင္းတယ္။ အဲ့ဒါဆုိကုိၾကီးဖမ္းခံရမွာေပါ့။ ရပါတယ္ညီမေလးရယ္ရဲေတြဒီကုိလာတဲ့အခ်ိန္ေရွာင္ေနလုိက္မယ္။ ထြန္းထြန္းေအာင္က စိတ္ပူစြာျဖင့္ေျပာလုိက္သည္။ ကုိၾကီးရယ္….နန္းျမတ္သီရိမ်က္ႏွာေပၚမ်က္ရည္ေလးမ်ားက်ဆင္းလာသည္။ ကုိၾကီးဒီလုိျဖစ္ရတာညီမေလးမမေၾကာင့္ပါ…မမကုိယ္စားညီမေလးေတာင္းပန္ပါတယ္။ ထြန္းထြန္းေအာင္ရဲ႔ ရင္ထဲမွာလည္းနာက်င္ေနပါတယ္။ နန္းျမတ္သီရိရဲ႕ပါးေလးကုိကိုင္ျပီး ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေလးေတြကုိသုတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကုိၾကီး..နန္းျမတ္သီရိရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကသူ႕ကုိေမာ့ၾကည့္လာတယ္။ ေျပာေလ..ညီမေလး။ ကုိၾကီးဒီလုိေလွ်ာက္သြားေနမဲ့အစားဥပေဒကေပးတဲ့အျပစ္ကုိခံယူျပီး… ညီမေလးအိမ္မွာလာေနပါလားဟင္….ညီမေလးေလမမကုိယ္စား..အုိ.. နန္းျမတ္သီရိမ်က္ႏွာေလးရွက္ေသြးျဖန္းသြားသည္…တကယ္ေတာ့ဒါေတြကသူမရင္ထဲကစကားေတြပါ… ကုိၾကီးကုိမမကမိတ္ဆက္ေပးကတည္းက ကုိၾကီးကုိသူမကခုိးခ်စ္ခဲ့ရတာေလ..။ မမကုိပင္မနာလုိျဖစ္ခဲ့တာသူမအသိဆုံးမုိ႔။ ထြန္းထြန္းေအာင္အေနျဖင့္ကလည္း သူ႕မျဖဴစင္ေသာဘ၀ကုိ အျပစ္ကင္းစင္သူေလးထံမအပ္ႏွံခ်င္ပါဘူးေလ။ သူကနန္းျမတ္သီရိမ်က္ႏွာေလးကုိ ၾကည့္ေနရာမွအသာအယာလြဲဖယ္လုိက္သည္။ ညီမေလး..ကုိၾကီးကုိေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္တုိက္ပါလား…။ ဟုတ္ကဲ့ကုိၾကိး..နန္းျမတ္သီရိကားေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနသည္။ အျပင္မွာလည္း မုိးကသည္းသည္းမဲမဲရြာေနဆဲပင္။ ထြန္းထြန္းေအာင္သည္လည္းေကာ္ဖီခြက္လာခ်ျပီး သူ႔ေရွ႕ထုိင္ေနေသာနန္းျမတ္သီရိကုိ ခုိးၾကည့္လုိက္သည္။ နန္းျမတ္သီရိမ်က္ႏွာေလးကအျပစ္ကင္းစင္လွသည္။ ဆံပင္ေတြကလည္းအရွည္ၾကီး…ခါးေလာက္ထိကုိရွည္သည္.။ မ်က္ႏွာမွာလည္း သနားခါးေရက်ဲေလးလူးထားတာေတာင္ျဖဴ၀င္းမြတ္ေနသည္။ ႏွာတံကလည္းစင္းစင္းလုံးလုံးေလး။ နန္းျမတ္သီရိကလည္း သူ႔ကုိကုိၾကီးခုိးၾကည့္ေနမွန္းသိသျဖင့္ အသာေလးမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးျငိမ္ေနလုိက္ပါတယ္။အခန္းထဲမွာ အတန္ၾကာေအာင္တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္။ ကလင္…ကလင္… စားပြဲေပၚမွ တယ္လီဖုန္းက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနမႈကုိျဖဳိခြင္းလိုက္သည္။ ဟယ္လုိ…ဆရာမနန္းျမတ္သီရိတုိ႔အိမ္ကပါ…။ဘယ္ကပါလဲရွင္။ ေၾသာ္..ဟုတ္ကဲ့ရဲစခန္းကပါ…။ ဟုိေလ..ကၽြန္ေတာ့္အသံကုိမမွတ္မိဘူးေလ…ဆရာမတုိ႔ေက်ာင္းက ဆရာေအာင္သုိက္ေလ…။ ဆရာမတုိ႔ ရပ္ကြက္ဘက္ကုိ ရဲကားသြားတာေတြ႔လုိ႔..ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲလုိ႔ေမးၾကည့္တာ…။ ေၾသာ္..ဟုတ္လား…ဆရာေအာင္သုိက္..ဘာျဖစ္လဲေတာ့ ကၽြန္မလဲမသိဘူး.။ နန္းျမတ္သီရိက ဖုန္းကုိခ်လုိက္ျပီး ထြန္းထြန္းေအာင္ဘက္ကုိျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဘယ္ကဆက္တာလဲညီမေလး… ဟုိေလ..ေက်ာင္းကဆရာေအာင္သုိက္ဆက္တာ…ကၽြန္မတုိ႔အပုိင္းဘက္ကုိရဲကားသြားတာေတြ႕လုိ႔တဲ့။ ဟင္..ထြန္းထြန္းေအာင္ အနည္းငယ္စုိးရိမ္သြားသည္။ ဒါဆုိအကုိသြားမွျဖစ္မယ္ညီမေလး…ညီမေလးအိမ္မွာအကုိ႔ကုိေတြ႔သြားရင္ညီမေလးကုိ အမႈပတ္ေနဥိးမယ္… နန္းျမတ္သီရိက..မ်က္ရည္ေလးေတြ၀ုိင္းေနေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ထြန္းထြန္းေအာင္ကုိၾကည့္လိုက္သည္..။ မသြားပါနဲ႔အကုိရယ္… မျဖစ္ဖူးညီမေလး…အကုိသြားမွျဖစ္မယ္..။ ညီမေလးကုိ အကုိ႔ေၾကာင့္ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ဘူး။ ထြန္းထြန္းေအာင္ကေျပာေျပာဆိုဆုိထုိင္ခုံမွထလုိက္သည္။ ေနပါဦးအကုိ…နန္းျမတ္သီရိက အိမ္ခန္းထဲ၀င္သြားလုိက္ျပီး ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပုိက္ဆံအကုန္ထုတ္ယူလုိက္သည္။ထုိ႔ေနာက္ထြက္သြားရန္ျပင္ေနေသာ..ထြန္းထြန္းေအာင္ကုိ ေနာက္မွလွမ္းဖက္လိုက္ျပီး..။ အကုိ…ညီမေလးကုိ ခ်စ္ရင္ယူသြားပါေနာ္….။ ထြန္းထြန္းေအာင္လည္း နန္းျမတ္သီရိရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဘက္ျပန္လွည့္ျပီး နဖူးကုိခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ညီမေလး..အကုိသြားေတာ့မယ္… နန္းျမတ္သီရိရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက်ဆင္းလာေသာမ်က္ရည္မ်ားကုိ သူမခံစားႏုိင္ေတာ့။ နန္းျမတ္သီရီရဲ႔ျဖဴစင္တဲ့ဘ၀ေလးထဲကုိ သူ႔ရဲ႕ညစ္ပတ္စုတ္ျပတ္ေနေသာ ဘ၀ကုိဘယ္ေတာ့မွ မအပ္ႏွံဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ရင္း အုတ္တံတုိင္းကုိေက်ာ္ကာ အျပင္ကုိထြက္ခဲ့သည္။ သြက္လက္ေတာ့ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေ၀းႏုိင္သမွ်ေ၀းေအာင္ မုိးေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္သူမျမင္လုိက္တာကေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ သူထြက္သြားတာကုိ တိတ္တဆိတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံ။ အိမ္ထဲမွာ ေကာင္မေလးႏွင့္ အဖြားၾကီးသာ က်န္ရွိေတာ့တာေသခ်ာေနမွန္းေသခ်ာသြားျပီ။ သူ႔အၾကံအစည္မ်ားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပုိေနေသာလူကုိပထုတ္လုိက္ျပီ။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ အနည္းငယ္ျပဳံးရုံေလးျပဳံးလိုက္သည္။(၁၁) စခန္းမွဴးစားပြဲေပၚမွာ ရဲအုပ္ေနေဇာ္တစ္ေယာက္ အိပ္ခ်င္လာသျဖင့္ေခါင္းစုိက္ေနသည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေသာညေတြကလည္းမ်ားေနျပိ…စိတ္ကလည္းဖိစီးမႈမ်ားေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေနသည္။ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ယုိင္သြားစဥ္ သူ႔ေျခေထာက္ကစားပြဲေအာက္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိတုိက္မိသြားသည္။ သူ႔စာအုပ္ေတာ့မဟုတ္တာေသခ်ာသည္။ ျမိဳ႕နယ္ရုံးမွကုိေ၀ထြန္းစာအုပ္ျဖစ္မည္။ ဒီကုိလာရင္း မေတာ္တစ္ဆျပဳတ္က်ထားခဲ့တာျဖစ္မည္။ မနက္က်မွျမိဳ႕နယ္ရုံးသြားရင္းျပန္ေပးေတာ့မည္ဆုိျပီး ေကာက္ယူလုိက္စဥ္ စာအုပ္ထဲမွစာရြက္ေခါက္ေလးတစ္ခုျပဳတ္က်လာသည္။ ျမိဳ႕နယ္ေျမပုံကုိလက္ေရးျဖင့္အၾကမ္းဆြဲထားေသာစာရြက္ေလးတစ္ခု။ ဒီေျမပုံေလးကို သူရင္းရင္းႏွီးႏွီးျမင္ဖူးသည္။ ဘယ္မွာျမင္ဖူးပါလိမ့္။ ဟင္..ဒါလူသတ္မႈေတြကုိေရးဆြဲထားေသာေျမပုံပင္။ သတ္ခံရသည့္ေနရာေတြရဲ႔ေသဆုံးရာျပေျမပုံ။ေသသည့္ေနရာေတြကုိ မင္နီေလးေတြနဲ႔၀ုိင္းထားသည္။ ဒါေပမဲ့ပုိေနတာက မင္နီေလးျဖင့္၀ုိင္းထားေသာေနရာတစ္ခု ။ထုိေနရာမွဘာလူသတ္မႈမွမျဖစ္ေသးဘဲနဲ႔ ဘာလုိ႔၀ုိင္းထားတာလဲ။ ေနေဇာ္စိတ္ထဲမသကၤာျဖစ္သြားသည္။ ျမိဳ႕နယ္ရုံးကုိလွမ္းဆက္လုိက္သည္။ တစ္ဖက္မွ ဒုတပ္ၾကပ္ လွေသာင္းဖုန္းကုိင္လာသည္။ ဟဲလုိ..ဘယ္သူပါလဲ… ကုိယ့္ညီကုိယ္ပါကြ စခန္းမွဴးေနေဇာ္ပါ။ ေျပာေလ…ဗုိလ္ၾကီး… ကုိေ၀ထြန္းမ်ားရွိလားမသိဘူး…စကားေျပာခ်င္လုိ႔ခဏေခၚေပးပါလား။ ေၾသာ္..ဗုိလ္ဖုိးလုံးေျပာတာထင္တယ္…မရွိဘူးဆရာ.။ ညေနကတည္းကအျပင္ထြက္သြားတယ္။ ဟင္..ဘယ္လုိဘယ္လုိ..ဖုိးလုံး..ဟုတ္လား။ ေၾသာ္…ဆရာရယ္….ဗုိလ္ေလးေ၀ထြန္းကုိက ေနာက္ကြယ္မွာ ဒီလုိပဲေခၚေနက်။ သူ႔ငယ္နာမည္ကဖုိးလုံးတဲ့။ သူ႔ေရွ႕ေခၚရင္မၾကိဳက္လုိ႔ မေခၚတာ.။သူကအရမ္းစိတ္ဆုိးတာ.။ဟီးဟီး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲေတာ့မသိဘူး။ ေနေဇာ္နားထဲအခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံက ဆူညံသြားသည္။ ဒီအတုိင္းဆုိ….မင္နီ၀ုိက္ျပထားတဲ့ေနရာကလူရွင္းေသာရပ္ကြက္တစ္ခု။ ထုိေနရာမွာ နန္းျမတ္သီရိဆုိေသာေက်ာင္းဆရာမေလးနဲ႔သူ႔အဘြားျဖစ္သူတုိ႔ေနေသာရပ္ကြက္။ ေနေဇာ္ကား ဖုန္းဆက္ရင္းစိတ္ပူလာသည္…။ တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ေတာ့မည္။သူသိသလုိမျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ကဲ..ဆရာလွေသာင္း…ျမိဳ႕နယ္မွဴးကုိသတင္းအျမန္ပို႔။ လူသတ္သမားကုိ မိဖုိ႔မ်ားေနျပီ။ (+++)ရပ္ကြက္က ဆရာမနန္းျမတ္သီရိတုိ႔ အိမ္ကုိအျမန္လုိက္ခဲ့ပါလို႔.. ဗ်ာ….တပ္ၾကပ္လွေသာင္းရဲ႕အံ့အားသင့္သည့္စကားသံကထြက္ေပၚလာသည္။ အေရးထဲမွာ ဆက္သြယ္ေရးအုိင္ကြန္စက္မ်ားကလည္းေခၚမရ။ စခန္းတစ္ခုလုံးလဲ ျမိဳ႕ထဲမွာေရာက္ေနက်သည္။။ အေစာင့္ေလာက္ပဲရွိေနသည္။ သူလည္းမုိးကာ၀တ္စုံပင္မ၀တ္ႏုိင္ပဲ မုိးေတာထဲမွာ ဆုိင္ကယ္ကုိ အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။(၁၂) မုိးေတာထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာထြန္းထြန္းေအာင္၏ေနာက္ေက်ာကုိၾကည့္ျပီး နန္းျမတ္သီရိကား မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားပါးေပၚက်ဆင္းလာသည္။ ေၾသာ္…အကုိရယ္… မ်က္ရည္မ်ားကုိသုတ္လုိက္ျပီး အဖြားအခန္းကုိၾကည့္လုိက္သည္။ အဖြားကား ႏွစ္ျခဳိက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းပင္။ အိမ္ထဲမွာဘာျဖစ္သြားသည္ကုိပင္မသိလုိက္။ အခန္းတံခါးကုိ အျပင္မွပိတ္ေပးလုိက္သည္။ အဖြားတစ္ေယာက္ထဲအခန္းထဲမွာမုိ႔လို႔။ ထုိအခ်ိန္မွာလက္ကုိင္ဖုန္းက၀င္လာျပန္သည္။ ေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဆရာမ ျဖဴျဖဴ၀င္းရဲ႕ဖုန္း…။ ေျပာ…ျဖဴျဖဴ၀င္းေရ… နန္းျမတ္ေရ…ဆရာကုိေအာင္သုိက္ေလေဆးရုံတက္ေနရတယ္တဲ့..။ ညေနကအူအတက္ေပါက္လုိ႔ဆုိလား..။ အဲ့ဒါမနက္ျဖန္က်ရင္ေဆးရုံသြားၾကည့္ၾကရေအာင္။ အဲ့ဒါေလးလွမ္းေျပာတာသူငယ္ခ်င္းေရ။ ေၾသာ္..ဟုတ္ျပီျဖဴျဖဴေရ..သြားၾကတာေပါ့…ကုိယ့္ေက်ာင္းကေတြဘဲဟာ။ ဖုန္းကုိခ်ျပီးမွ နန္းျမတ္သီရိစဥ္းစားမိသည္…ဟင္…ခုနကသူမထံဆက္တာကုိေအာင္သုိက္ေလ.။ ယခုဆရာမျဖဴျဖဴ၀င္းအေျပာအရဆုိ…အူအတက္ေပါက္လုိ႔ညေနကတည္းကေဆးရုံတက္ေနတာဆုိေတာ့။ ဟင္…ဒါဆုိသူမဆီကုိဖုန္းဆက္တဲ့သူက…ဘယ္သူလဲ။ သူမရင္ထဲတြင္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈမ်ားက အစားထုိး၀င္ေရာက္လာသည္။ ထုုိအခ်ိန္မွာပင္ သူမအိမ္ေရွ႕ အုတ္နံရံကုိ ေက်ာ္ျပီး အိမ္ထဲသုိ႔၀င္လာေသာလူရိပ္ကုိျမင္လုိက္ရသည္။ ဘယ္သူလဲ…သူမအသံေလးကတုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ထြက္ေပၚလာသည္။ မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္။ မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ ေအးစက္ေနသည္။ သူမေက်ာထဲစိမ့္လာသည္။ ကယ္ၾကပါဦးရွင္…သူမေအာ္ဟစ္လုိက္သံကမုိးထဲတြင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ခလြမ္း.ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ အိမ္ျပဴတင္းတံခါးမွန္မ်ားကုိခြဲသံကထြက္ေပၚလာသည္။ ေျမး..ဘာျဖစ္တာလဲဟူေသာ အဖြားအသံကအခန္းထဲမွထြက္ေပၚလာသည္။ အဖြား..မထြက္လာနဲ႔..အဖြား..သူမအသံကုန္ေအာ္ဟစ္လုိက္သည္။ ထုိလူထံမွ ေအးစက္အက္ကြဲေသာအသံကထြက္ေပၚလာသည္…။ ေဒၚထားထား…ဘယ္ေျပးမလဲ…မိန္းမယုတ္… ရွင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ..ကၽြန္မေဒၚထားထားမဟုတ္ဖူး…အရူးရဲ႕… ဟားဟား..မရူးဘူး….ဟင္းဟင္း မင္းတုိ႔လုိ႔ မိန္းမယုတ္ေတြကုိ ေလာကၾကီးကေမာင္းထုတ္မွေလာကၾကီးကသန္႔သြားမွာ မိန္းမယုတ္ရဲ႕….ထြီ… ထုိလူကား သူမနားသုိ႔တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသည္။ သူမလည္းဆုတ္ရင္းဆုတ္ရင္း အိမ္အေပၚထပ္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာျပီ။ မင္းဘယ္ေျပးမလဲ…ဟင္းဟင္း။။ ထုိလူ၏ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအသံကထြက္ေပၚလာသည္။(၁၃) ထြန္းထြန္းေအာင္ကား ေလွ်ာက္လာေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကုိရပ္တန္႔လုိက္သည္။ တစ္ခုခုေတာ့မွားေနျပီ။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးရဲကားႏွင့္တူတာဆုိလုိ႔ဘာမွမေတြ႔။ ဒါဆုိ…ဖုန္းဆက္တဲ့သူက။သူ႕ရင္ထဲစုိးရိမ္စိတ္မ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ မုိးေတာထဲမွာ နန္းျမတ္သီရိတုိ႕အိမ္ဖက္ကို သူေျပးခဲ့သည္။ ကၽြတ္သြားေသာ ညွပ္ဖိနပ္ကုိပင္ မစီးႏုိင္ေတာ့။ ဖိနပ္ဗလာျဖင့္ေျပးခဲ့သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ခဲလုံးမ်ားကုိ နင္းမိသျဖင့္ နာက်င္မႈကုိပင္သူမသိေတာ့။ အေမာတစ္ၾကိးေျပးလာသည္..အိမ္ေရွ႕အေရာက္မွာေတာ့ နန္းျမတ္သီရိရဲ႕ေအာ္သံကိုၾကားရသည္။ ေဇာျဖင့္ အုတ္နံရံကုိ လြားခနဲသူေက်ာ္တက္သြားသည္။ အိမ္တံခါးကုိ၀ုန္းခနဲေဆာင့္ကန္ဖြင့္လုိက္သည္။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ နန္းျမတ္သီရိ၏ ဆံပင္မ်ားကုိဆြဲကာ လည္ပင္းကုိ ေမာ့ထားျပီး လက္၀ါးေစာင္းႏွင့္ခ်ိန္ရြယ္ေနေသာသူတစ္ေယာက္။ ကရာေတးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ပုံစံမ်ား။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြေျမာက္တက္သြားျပီး..ထုိလူရဲ႕ေခါင္းကုိခုန္ျပီး အားကုန္လြဲကန္လုိက္သည္။ ဖုန္းခနဲ ျပင္းထန္အားပါလွေသာ ကန္ခ်က္ေၾကာင့္ထုိလူအခန္းေထာင့္သုိ႔လွဲက်သြားသည္။ အကုိ…နန္းျမတ္သီရိ၏စုိးရိမ္တစ္ၾကီးႏွင့္ေခၚသံကထြက္ေပၚလာသည္။ ေျပးေတာ့နန္းျမတ္…နန္းျမတ္ကေျပးမည္ျပဳစဥ္ ထုိလူက ထျပီးအထြက္တံခါးကုိပိတ္ရပ္လုိက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ခံႏုိင္ရည္ရွိျပီး က်င့္ထားေသာသူတစ္ေယာက္ထင္တယ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာျပဳိင္ဘက္နဲ႔ေတြ႔ေနျပိမွန္းထြန္းထြန္းေအာင္သိလိုက္ျပီ.။ နန္းျမတ္သီရိကုိ ေနာက္ဖက္တြင္ထားလုိက္ျပီး ရင္ဆုိင္ရန္အသင့္ျပင္လုိက္သည္။ ဟင္းဟင္း….ေသခ်င္လုိ႔ေရာက္လာေတာ့လည္းသတ္ေပးရတာေပါ့ကြာ… လူစြမ္းေကာင္းၾကီး.. ထုိလူက သူ႔ဆီကုိခုန္ပ်ံျပီး၀င္လာျပီး တုိက္ခုိက္မႈကုိစတင္လုိက္သည္။ ျပင္းထန္ေသာ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားၾကားတြင္ ထြန္းထြန္းေအာင္လည္းအလူးအလဲပင္။ ဘတစ္ျပန္က်ားတစ္ျပန္တိုက္ခုိက္ေနရင္း ထုိလူ၏ လက္သီးခ်က္ကထြန္းထြန္းေအာင္ရဲ႔ နားထင္ကုိထိမွန္သြားသည္။ ျပင္းထန္လွေသာ လက္သီးပင္။ ထြန္းထြန္းေအာင္မ်က္လုံးထဲမွ မီးပြင့္သလုိျဖစ္သြားျပီး လဲက်သြားစဥ္ ထိုလူက လည္ပင္းကုိ ဖိေနာင့္နဲ႔ ေပါက္ခ်ရန္ ျပင္လုိက္သည္။ အကုိ…နန္းျမတ္သီရိရဲ႕ စိုးရိမ္ၾကီးလုိက္စြာျဖင့္ေအာ္လုိက္သံကုိ သူၾကားရသည္။(၁၄) ရဲအုပ္ေနေဇာ္ ဆုိင္ကယ္ကုိ အိမ္ထဲသုိ႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္း၀င္လိုက္ျပီး ေဒါက္ပင္မေထာက္ႏုိင္ ပစ္ခ်ထားလုိက္ျပီး အိမ္ထဲကုိ၀င္လိုက္ေတာ့ အေျခအေနေတာ္ေတာ္ဆုိးေနျပိ။ ေအာက္မွာလဲက်ေနသူက လက္ေ၀ွ႕သမားထြန္းထြန္းေအာင္ ဘယ္လုိကဘယ္လုိေရာက္ေနသလဲ ေနေဇာ္စဥ္းစားခ်ိန္မရ လူသတ္သမားက အဆုံးသတ္ရန္ျပင္ေနျပီ။ ကုိေ၀ထြန္း…ရပ္လုိက္ပါ… ထုိလူကျဖည္းညွင္းစြာ ေနေဇာ္ဘက္ကုိလွည့္လာသည္။ မ်က္ႏွာဖုံးကုိဆဲြခၽြတ္လုိက္သည္။ ဟင္းဟင္း…ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္မွန္းသိမွကုိး။ ဒီေတာ့အားလုံးကုိသတ္ပစ္ရတာေပါ့။ ေနေဇာ္ဘက္လွည့္လာသည္။ ရဲသင္တန္းေက်ာင္းမွာကတည္းကေ၀ထြန္းသတင္းကုိသိသည္။ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္အရမ္းေကာင္းသည္တဲ့။ ယခုအခ်ိန္မွပုိဆုိးသည္ ေ၀ထြန္းကားစိတၱဇလူသတ္သမားတစ္ေယာက္မုိ႔ ျပင္းထန္စြာတုိက္ခုိက္သည္။ သူလည္းအလူးအလဲပင္..ႏုိင္ဖုိ႔မလြယ္ကူ.။ ျမိဳ႕နယ္မွဴးတုိ႕အဖြဲ႕ကလည္းေရာက္မလာေသး။ စုိးရိမ္စိတ္ေတြမ်ားေနေသာ ေနေဇာ္တစ္ေယာက္ နံၾကားကုိ ျပင္းထန္ေသာ ကန္ခ်က္ကုိ ခံလုိက္ရသည္။ ေ၀ထြန္းကသည္းၾကီးမဲၾကီးပင္ လဲသြားေသာ ေနေဇာ္ကုိပစ္ကန္လုိက္သည္။ ေဖ်ာက္…အား နံရုိးက်ဳိးသံထြက္ေပၚလာျပီး..ေနေဇာ္တစ္ေယာက္မလႈပ္ႏုိင္ေတာ့.။ ေ၀ထြန္းက အခန္းေထာင့္ဖက္ျပန္လာျပီး ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာ နန္းျမတ္သီရိ၏ ဆံပင္မ်ားကုိ…ဆြဲဆုပ္ကုိင္ျပီး ဒရြက္တုိက္ဆြဲေခၚလာသည္။ ထုိအခ်ိန္မွာပဲ…အခန္းတံခါးပြင့္လာျပီး…နန္းျမတ္သီရိရဲ႕အဖြားထြက္လာသည္။ ေျမး..စုိးရိမ္တစ္ၾကိးျဖင့္ေျပးလာေသာ အဖြားၾကီးရဲ႕ရင္၀ကုိေဆာင့္ကန္လုိက္သည္။ အင့္ခနဲ႔အသံႏွင့္အတူ အဖြားၾကီးကားပုံရက္သားလဲက်သြားသည္။ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္..မလုပ္ပါနဲ႔..နန္းျမတ္သီရိ၏သနားစဖြယ္ေတာင္းပန္တုိးရႈိးေသာအသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္ကားၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်ေနရာမွအားယူကာထရပ္လုိက္သည္။ ညီမေလး…အသံကုန္ျခစ္ေအာ္ရင္း နန္းျမတ္ကုိသတ္ရန္ျပင္ေနေသာ ေ၀ထြန္းဆီတစ္ရွိန္ထုိး ေျပးသြားျပီး ေက်ာကုိ အားကုန္ပစ္ကန္လုိက္သည္။ဖုန္းခနဲအသံႏွင့္အတူေ၀ထြန္းကားေမွာက္ခုံက်သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ခ်က္ခ်င္းျပန္ထလာသည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္ကလည္းသူ၏ဘ၀မွာအေကာင္းဆုံးလက္ေ၀ွ႔ပြဲတစ္ရပ္ကုိဆင္ႏြဲေနရသည္။ ေဘးနားမွာလဲက်ေနေသာ ေနေဇာ္ႏွင့္ နန္းျမတ္သီရိ၊သူမ၏အဖြားတုိ႔မွာ နာမည္ၾကီးစဥ္က ရုံ၀င္ေၾကးေျမာက္ျမားစြာေပးရေသာ ထြန္းထြန္းေအာင္၏ ေရကုန္ေရခန္း ေသေသေက်ေက်ယွဥ္ျပဳိင္ပြဲကုိၾကည့္ရႈေနရသည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္ရဲ႕လက္သီးခ်က္မ်ားကေ၀ထြန္းမ်က္ႏွာကုိတရစပ္ထိမွန္သလုိ ေ၀ထြန္းမ်က္ႏွာလဲလဲေသြးေတြရဲေနျပီ။ သုိ႔ေသာ္ေ၀ထြန္းရဲ႔တုိက္ခုိက္ခ်က္ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းေအာင္ နံရုိးကုိကန္ခံလုိက္ရသည္။ နံရုိးက်ဳိးသံကုိပင္ၾကားလုိက္ရသည္။ ယုိင္နဲ႔သြားေသာ ထြန္းထြန္းေအာင္ေျခေထာက္ကို ေ၀ထြန္းကဖိေနာင့္ႏွင့္ေဆာင့္ေပါက္လုိက္သည္။ အားထြန္းထြန္းေအာင္ရဲ႕ နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္လုိက္သံကပ်ံလြင့္သြားသည္။ ေ၀ထြန္းက တဟားဟားေအာ္ဟစ္ရင္း သူရပ္ေနေသာ ေဘးနားမွ နံရံမွ ေရတင္သည့္ သံပုိက္လုံးကုိလက္ျဖင့္ဆြဲပစ္လုိက္သည္။ ေျဖာင္းခနဲအသံႏွင့္ သံပုိက္လုံးကကၽြတ္ထြက္လာသည္။ စိတၱဇျဖစ္ေနသူပီပီအားပါမွန္းသိသာသည္။ တဟားဟားေအာ္ဟစ္ေနျပီး….ေသြးေတြစီးက်ေနသည့္ ေ၀ထြန္းမ်က္ႏွာၾကီးကေၾကာက္စရာအရမ္းေကာင္းေနသည္.။ သံပုိက္လုံးကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔စုိက္ခ်ျပိး နန္းျမတ္သီရိတုိ႔ရွိရာဘက္သုိ႔ ေလွ်ာက္သြားေခ်ျပီ.။ ထြန္းထြန္းေအာင္ကား ေ၀ထြန္းေျခေထာက္မ်ားကုိလွမ္းဆြဲလုိက္သည္။ သြားစမ္း..ေ၀ထြန္း၏ေျခေထာက္ကား သူ႔မ်က္ခြက္ကုိပစ္ကန္လုိက္သည္။ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈေၾကာင့္ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ နန္းျမတ္သီရိေခါင္းေပၚကုိ သံတုတ္ကုိေျမာက္ျပီး အားကုန္လြဲရုိက္ဖို႔ျပင္လုိက္သည္။ နန္းျမတ္သီရိကားမ်က္လုံးကုိစုံမိွတ္ထားလုိက္ေတာ့သည္။ ဒုိင္းဒုိင္း…ေသနတ္သံမ်ားကက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။ ေ၀ထြန္းရဲ႕ေခါင္းကုိ ေသနတ္က်ည္ဆံကေဖာက္ထြင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ေျဖာင့္တပ္သားရဲ႕ပစ္ခ်က္က ေရွ႕မွာ သတ္ဖုိ႔ေဇာကပ္ေနေသာေ၀ထြန္းကုိ တည့္တည့္မွတ္မွတ္ထိမွန္သြားသည္။ သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ၾကီးက ၾကမ္းျပင္ေပၚကို တအိအိလဲက်သြားခ်ိန္မွာ လက္နက္ကုိင္ရဲမ်ားက အိမ္ထဲသုိ႔၀င္လာေလေတာ့သည္။(၁၅) ကုိေနေဇာ္ သက္သာသြားျပီလား.. ဟုတ္သက္သာပါတယ္…ရဲမွဴး.. ေနေဇာ္ကား ျပန္လည္ျပဳံးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ ျမိဳ႔နယ္မွဴးရဲမွဴးထြန္းေငြကားေနေဇာ္ကုိလာၾကည့္ေနတာ(၆)ရက္ရွိျပီ…။ေနေဇာ္ကား နံရုိးတစ္ေခ်ာင္းက်ဳိးသြား သျဖင့္ခြဲစိတ္ကုသခဲ့ရသည္။ ကုိေ၀ထြန္းကုိေရာဘယ္ေန႕က ေျမျမဳပ္လုိက္သလဲရဲမွဴး။ အင္္းဗ်ာ…ရင္ခြဲစစ္ေဆးမႈေတြလုပ္လုိက္ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့(၃)ရက္ကပဲေျမျမဳပ္လုိက္တာ။ တကယ္ေတာ့..ကုိေ၀ထြန္းဘ၀ကသနားစရာပါဗ်ာ.။ သူ႔အိမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားရွာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ခံစားခ်က္ေလးေတြကုိေရးထားတဲ့ဒုိင္ယာရီေလးကုိေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ တကယ္ေတာ့သူဟာေမတၱာငတ္မြတ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါဗ်ာ.။ ငယ္ကတည္းက အေမမရွိေတာ့ အေမရဲ႕ယုယမႈကုိမခံခဲ့ရဘူး။ ျပီးေတာ့ သူ႕မိေထြးကလည္းသူ႔အေဖကြယ္ရာမွာေဖာက္္ျပန္ သူ႔အေဖကသူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ လူသတ္မႈက်ဴးလြန္ျပီး သူ႕ကုိယ္သူသတ္ေသတာကုိ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တဲ့အရြယ္မွာျမင္ခဲ့ရေတာ့.. သူ႕ရဲ႕မသိစိတ္မွာအဲ့ဒါကကိန္းေအာင္းေနတာ…။ အဲ့လိုျဖစ္ေနတာကုိ သူ႕ကုိယ္သူေတာင္သိခဲ့ဟန္မတူရွာပါဘူး.။ အင္းေပါ့ေလ..ရဲမွဴးရယ္..ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ..သူ႕ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာကပ္ျငိေနတဲ့ မသိစိတ္က အဆိပ္အေတာက္ေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းၾကီးထြားလာျပီး အပင္တစ္ပင္လုိပဲေပါ့… ေနာက္ဆုံးေတာ့သူ႔ကုိ၀ါးျမိဳသြားေတာ့တာထင္ပါရဲ႕….ေနေဇာ္ကစိတ္မသက္မသာျဖင့္ေျပာလုိက္ျပီး.. ဒါနဲ႔လက္ေ၀ွ႔သမား ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ရဲ႕အေျခအေနေရာ… အခုအထိခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာပဲ…သတိလစ္ေနတုန္း…အသက္ေဘးကေတာ့လႊတ္လာပါျပီ.. သူ႔ေျခေထာက္ကေတာ့ ပတ္တီးျပန္ေျဖလုိ႔လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္မွ အေကာင္းအတုိင္းမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး.. လက္ေ၀ွ႕ေတာ့ျပန္ထုိးလုိ႔မရႏုိင္ေတာ့ဘူး..ထင္တယ္.။ အင္း.သူကလည္းေကာင္မေလးကုိေတာ္ေတာ္သံေယာဇဥ္ၾကီးဟန္တူတယ္…။ ထြက္သြားျပီးမွ ျပန္ေျပးျပီး ကယ္လာတာ။ သူသတိလစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ေ၀ထြန္းေျခေထာက္ကုိလက္ေတြနဲ႔လမ္းဆြဲထားေသးတာ။ ေနေဇာ္က ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ေျပာလုိက္ေသးသည္…။ ဒါနဲ႕ရဲမွဴးေရ သူ႔လက္ေ၀ွ႕ထုိးခဲ့တဲ့သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာင္ဒီတစ္ခါေလာက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ထိုးတာကုိမၾကည့္ခဲ့ဖူးဘူးရဲမွဴးေရ..။ ကုိေနေဇာ္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေနာက္တယ္ဗ်ာ…ေၾသာ္ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ျပန္လုိက္ဦးမယ္.. ဆရာ၀န္ၾကီးကခင္ဗ်ားဒီေန႕ဆင္းလုိ႔ရျပီတဲ့..ခင္ဗ်ားအတြက္အေကာင္းဆုံးလက္ေဆာင္တစ္ခုထားခဲ့တယ္ ကုိေနေဇာ္ေရ….ၾကည့္လုိက္ပါဦး…အခန္းေပါက္ကုိ… ရဲမွဴးကျပဳံးစိစိျဖင့္ ေနေဇာ္ကုိေျပာရင္း အခန္းျပင္သုိ႕ထြက္သြားေတာ့သည္။ ဟင္…သဇင္..။ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ ခ်စ္ဇနီးေလးသဇင္။သဇင္ကသူ႕ကိုေျပးဖက္လုိက္ျပီး. ေမာင္…သိပ္ရက္စက္တာပဲ..ဒီလုိျဖစ္ေနတာကုိ သဇင္ကုိမေျပာဘူး။ မဟုတ္ပါဘူး…သဇင္ရယ္….သဇင္စိတ္ပူေနမွာစုိးလုိ႔ပါ။ သဇင္ရဲ႕ပါးေလးကုိနမ္းျပီး သူေခ်ာ့လုိက္သည္။ ဟြန္းေနာ္..သြားပါ…။ ေမာင့္တပည့္ေမာင္ျမိဳင္ဖုန္းဆက္ျပီး.ေျပာလုိ႕ခြင့္ယူျပီးလာခဲ့တာ။ ေမာင္ျမိဳင္..ဒီေကာင္ကေတာ့ကြာ..ေတာ္ေတာ္အလုိက္သိ..ဟင္း။ နံရုိးက်ဳိးသာကလည္းသက္သာသြားခ်ိန္တြင္ သဇင္ကလည္းေရာက္လာသည္။ မထိေတြ႕ရတာၾကာေသာ သဇင္၏အထိအေတြ႔မ်ားက သူ႕စိတ္ကုိႏုိးၾကြလာေစသည္။ အိမ္ေရာက္မွကုိ အတုိးခ်ျပီး..ဟင္းဟင္း။ ေနေဇာ္စိတ္ထဲမွ ၾကံဳ၀ါးလုိက္သည္။ (၁၆) အခ်ိန္ကားေန႔လည္ (၁၁)နာရီခန္႕သာရွိေသးသည္။ ေနေဇာ္ရဲ႕ အိမ္မွာျဖစ္သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ေနေဇာ္ကား သဇင္ရဲ႕ေဘာ္လီကုိ ျဖဳတ္ေနသည္။ အုိ…ေမာင္ရယ္…ေန႔ခင္းၾကီးကြာ…ရွက္စရာၾကီး…။ ရွက္မေနပါနဲ႔…သဇင္ရယ္…မခ်စ္ရတာၾကာျပီ… အုိအို..သဇင္ကား တအုိအုိႏွင့္ အသံထြက္ေနေသာ္လည္း..သူမေဘာ္လီကုိကူျဖဳတ္ေပးေနသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ကား ခ်စ္လွစြာေသာခ်စ္စနီးေလးသဇင္၏ ႏုိ႔သီးေလးမ်ားေထာင္ထေနေသာ ေပါက္စီသာသာ ျဖဴ၀င္းမြတ္ေနသည့္ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ေနေဇာ္ကား မ်က္ႏွာအပ္ျပီး တျပြတ္ျပြတ္စုိ႔ေနသည္။ ေနေဇာ္လက္မ်ားကလည္းသဇင္ရဲ႕ေပါင္ၾကားေတြကုိ ႏႈိက္ျပီး သူမရဲ႕ေရႊၾကဳတ္ေလးကုိ ပြတ္ေနပါတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းကလည္းေတ့ျပီးလွ်ာခ်င္းဖလွယ္ေနပါတယ္။ သဇင္လက္ကလည္း ေနေဇာ္ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးကုိ ဆြေနပါတယ္။ ေမာင့္..ဟာၾကိးအရင္ကထက္ပုိ ၾကီးေနသလုိပဲကြာ..ခ္ခ္… ကုိင္းလာထား… အုိ… သဇင္ကားအုိခနဲျဖစ္သြားသည္…သဇင္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကုိ ပုခုံးေပၚထမ္းတင္လုိက္ျပီး.. သူ႕ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးကုိ သဇင္ရဲ႕ေရႊၾကဳတ္ေလးထဲကုိ ထည့္ျပီး တေဖာင္းေဖာင္းေဆာင့္ေတာ့သည္.. အုိးအုိးအင္းအင္း။။ သဇင္ကလည္းႏႈတ္ခမ္းေလးကုိျပတ္လုမတတ္ကုိက္ထားျပီး… လက္မ်ားက ေမြ႔ယာေတြကုိဆြဲဆုပ္ရင္း ေအာက္မွ ျပန္ျပန္ပင့္ေနပါေတာ့တယ္။ ထုိအခ်ိန္မွာ သူ႕ဗုိလ္ၾကီး ေနေဇာ္ေဆးရုံကဆင္းလာလုိ႔ သတင္းလာေမးတဲ့ တပ္သားေလးေမာင္ျမိဳင္ကေတာ့ အိမ္ထဲက တဖြတ္ဖြတ္တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ ဆရာကေတာ္နဲ႔ဆရာသမားရဲ႕ အခ်စ္နာလံထမႈကုိၾကားျပီး ျပဳံးစိစိကုတ္ေခ်ာင္းခ်ာင္းနဲ႔ အိမ္၀င္းထဲကေန ေျခေဖာ့နင္းလုိ႔ လစ္သြားတာကုိ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးမသိလုိက္ၾကပါဘူး။(၁၇) သူသတိရလာလာျခင္းျမင္လုိက္ရတာကေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ျဖဴျဖဴေတြကိုပင္… သူေဆးရုံေရာက္ေနတာပါလား…။ ခင္ဗ်ား..သတိရလာျပီလားကုိထြန္းထြန္းေအာင္….ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ႏွာကုိျမင္ရသည္။ ေဆးရုံအုပ္ၾကီးျဖစ္ဟန္တူသည္။ ခင္ဗ်ားသတိလစ္ေနတာ(၁၀)ရက္ေလာက္ရွိျပီ..ကုိထြန္းထြန္းေအာင္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔…။ ေၾသာ္… ဟုိက ခင္ဗ်ားေကာင္မေလးကေတာ့ ေန႔ေရာညေရာ.ခင္ဗ်ားကုိစိတ္ပူစြာနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ သူ႕ခင္ဗ်ာေကာင္းေကာင္းေတာင္မအိပ္ရွာဘူး။ခင္ဗ်ားကုိေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပုံပဲ။ သူ႔ေဘးနားက လူနာေစာင့္ခုံမွာ နန္းျမတ္သီရိကား ေခါင္းေလးတင္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာသည္။ အသံမ်ားၾကားတာေၾကာင့္ႏုိးသြားဟန္တူသည္။ ဆရာ၀န္ၾကိးက…ကဲခင္ဗ်ားတုိ႔စကားေျပာေနၾကဦး….ကၽြန္ေတာ္တစ္ျခားလူနာေတြသြားၾကည့္လုိက္ဦးမယ္ဟုေျပာျပိး..အခန္းျပင္သုိ႔ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကုိကုိ…..သတိရလာျပီလား…ညီမေလးစိတ္ပူလိုက္ရတာ…။ ေနာက္ဆုိကုိကုိနဲ႔ညီမေလးတစ္သက္လုံးအတူေနရေတာ့မွာပါ..နန္းျမတ္သီရိက၀မ္းသာစြာေျပာလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္ ေတာ့၀မ္းမသာႏုိင္။ နန္းျမတ္လုိျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေသာသူေလးကုိ သူ႕လုိညစ္ေထးေနသည့္ဘ၀ထဲ၀င္လာဖုိ႔သူခြင့္မျပဳႏုိင္။ သူ႔မ်က္ႏွာကုိခ်က္ခ်င္းျပင္လုိက္ျပီး.. မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ.။နန္းျမတ္… ရွင္…နန္းျမတ္သီရိက သူ႕ကုိအံ့အားသင့္စြာေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။ မင္းလုိ…မႏူးမနပ္ေကာင္မေလးကုိငါကယူစရာလား…။ မင္းကုိ ငါကအသုံးခ်ခ်င္လုိ႔ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာကြ..စိတ္ကူးယဥ္မေနနဲ႔။ မင္းငါ့ေရွ႔ကထြက္သြားတာေကာင္းလိမ့္မယ္…။ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း အရမ္းကုိနာက်င္ေနပါတယ္။ ဒီစကားကုိေျပာလုိက္ရတဲ့အတြက္။ ရက္စက္လုိက္တာကုိကုိရယ္…. နန္းျမတ္သီရိရဲ႕ မ်က္လုံး၀ိုင္းၾကီးေတြထဲက မ်က္ရည္မ်ားပုိးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာပါတယ္။ ၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ သူမကုိယ္ေလးတစ္သိမ့္သိမ့္တုန္ေနျပိး ရွက္တာေရာ ၀မ္းနည္းတာေရာေပါင္းစပ္ကာ မ်က္ႏွာကုိလက္နဲ႔အုပ္ျပီး အခန္းျပင္ဖက္ကုိ ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္…။ သူမအခုလုိေျပးထြက္သြားတာကပဲထြန္းထြန္းေအာင္အတြက္သက္သာေစပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္လုံးေတြကုိ ျပန္မွိတ္လိုက္ေပမဲ့ သူ႔မ်က္စိထဲကမ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ေပၚကုိက်ဆင္းလာပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ပါညီမေလးရယ္။။ မ်က္ႏွာကုိလက္၀ါးျဖင့္အုပ္ျပီးထြက္ေျပးလာေသာ နန္းျမတ္သီရိကား ေဆးရုံေကာ္ရစ္ဒါတြင္ လမ္းေလွ်ာက္လာေသာလူႏွစ္ေယာက္ကုိ တုိက္မိသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ…ဆရာမေရ… ဟင္..နန္းျမတ္… ဇနီးျဖစ္သူသဇင္မွ ေခၚလုိက္သျဖင့္ေနေဇာ္က… သဇင္နဲ႔ဆရာမနန္းျမတ္ကသိလုိ႔လား..။ သဇင္ကျပဳံးလိုက္ျပီး..သူငယ္ခ်င္းေတြေမာင္ရဲ႕…ဆရာျဖစ္သင္တန္းမွာခင္ခဲ့တာ.. ေၾသာ္…ဒါနဲ႔ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ေရာသက္သာသြားျပီလား..ဆရာမကုိ၀မ္းသာစကားေျပာမလုိ႔လာတာ ေနေဇာ္ကဆက္ေျပာလုိက္သည္.. ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ကုိ လိမ္လည္မႈနဲ႔အမႈဖြင့္ထားတဲ့သူက ေက်ေအးေပးလုိက္လုိ႔တဲ့…။ အဲ့ဒါသူ..၀ရမ္းေျပးဘ၀ကလႊတ္သြားတာေပါ့..ဒါနဲ႔ဆရာမကဘာျဖစ္လာတာလဲ..။ သူသိပ္ရက္စက္တယ္..ဗုိလ္ၾကီးရယ္..။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိသူမရွင္းျပလုိက္သည္။ ေနေဇာ္နည္းနည္းေဒါသထြက္သြားသည္။ သဇင္က ျပဳံးလုိ႔နားေထာင္ေနရင္း။ သူငယ္ခ်င္း နင္အဲ့တုိင္းထင္လုိ႔လား။ ေယာက်ၤားလာခဲ့.။ ကၽြန္မေျပာျပမယ္။ သဇင္က ေနေဇာ္နားသုိ႔ ကပ္ေျပာလုိက္သည္။ ေနေဇာ္ကားျပဳံးစိစိျဖစ္သြားသည္။ နန္းျမတ္သီရိလက္ကုိဆြဲျပီး ထြန္းထြန္းေအာင္အခန္းဘက္သုိ႔ သဇင္ကေခၚသြားသည္။ နန္းျမတ္သီရိကား ဘာကုိမွနားမလည္။ အခန္းျပင္တြင္ သဇင္က နန္းျမတ္သီရိလက္ကုိဆြဲျပီး အခန္းတံခါးႏွင့္ကြယ္လုိက္ကာ တိတ္တိတ္ေနရန္ အခ်က္ျပလုိက္သည္။ ထြန္းထြန္းေအာင္ကား ကုတင္ေပၚတြင္ မ်က္လုံးမ်ားကုိေမွးမွိတ္ထားရာမွ ေျခသံၾကားသျဖင့္မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ရဲအုပ္ေနေဇာ္… ကုိထြန္းထြန္းေအာင္ေရ..ခင္ဗ်ားစကီေလးနဲ႔က်ဳပ္ေတြ႔ခဲ့တယ္ဗ်..။ ဒီလိုမႏူးမနပ္ေကာင္မေလးေတြကဒီလုိေျပာမွတန္တာ.ကုိယ့္လူေရ။ အလကားေကာင္မေလးေတြပါဗ်ာ… ဘာ…ထြန္းထြန္းေအာင္ကကုန္းရုန္းထလုိက္သည္..ေျခေထာက္ကေက်ာက္ပတ္တီးစီးထားသျဖင့္လႈပ္မရ… ခင္ဗ်ား..ထြက္သြား…ခင္ဗ်ားကုိက်ဳပ္သတ္မိတယ္.. ေဟာဗ်ာဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ…ဒီလိုကေလကေခ်ေကာင္မေလးအတြက္ခံစားမေနစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ… ေခြးေကာင္…မင္းထြက္သြား…ငါသူ႔ကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔..ငါ့ရဲ႕ဘ၀ဆုိးထဲ၀င္လာမွာစုိးလုိ႔ကြ. ထြန္းထြန္းေအာင္ကား ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ စားပြဲေပၚကစတီးခြက္ႏွင့္ပစ္ေပါက္လုိက္သည္.. ေနေဇာ္ကားအသာအယာေရွာင္ျပီးထြက္သြားသည္။ ေနေဇာ္ထြက္သြားေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းေအာင္ကား ေဒါသကမေျပေသးလက္သီးေတြဆုပ္ထားျပီး မ်က္လုံးကုိမွိတ္ထားသည္။ ေျခသံလုိလုိၾကားရသည္။.သူ႕ႏွာေခါင္းတြင္ အနံ႔တစ္မ်ဳိးရသည္။ ကုိယ္သင္းနံ႔ဟုတ္တယ္…သနပ္ခါးနံ႕ေလးပါရေနသည္..။ သူ႔နဖူးကုိနမ္းလုိက္တာကုိသူခံစားရသည္။ နူးညံစြာသူ႔ကိုေပြ႕ဖက္လုိက္ေသာ ကုိယ္ခႏၶာအထိအေတြ႕ကုိရသည္။ ဆံႏြယ္ေလးေတြရဲ႕ရနံ႔ကုိရသည္။ မ်က္လုံးမ်ားကုိဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္..။ သူ႔ကုိ သနားၾကင္နာစြာၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံ…ႏွင္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမ်ားကပြင့္အာလာျပီး သူ႔ပါးနားကုိကပ္ကာတုိးတုိးေလးေျပာလုိက္သံေလးကုိၾကားလုိက္ရသည္။ အုိ..ကုိကုိရယ္…ညီမေလးနားကဘယ္ကုိမွထြက္မသြားပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္….။ (ျပီးပါျပီ)