ဘယ္ရည္းစားကုိ အခ်စ္ဆုံးလဲ
==============
ဟူး..အဆုပ္ထဲသုိ့ေရာက္ေအာင္ ရႈိက္ထုပ္လုိက္ေသာ ေဆးေပါ့လိပ္မီးခုိးမ်ားကုိ သက္ေအာင္ မႈတ္ထုတ္လုိက္ပါတယ္။
ေဘးနားမွာရွိတဲ့ အရက္ပုလင္းထဲမွ အရက္လက္က်န္ကုိ ဖန္ခြက္ထဲထည့္ျပီး ေရပင္မေရာေတာ့ဘဲ
တစ္ခါတည္းေမာ့ေသာက္လုိက္သည္။
ပါးစပ္ထဲမွာေရာ ရင္ထဲမွာေရာ ခါးသီးသြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူ႔ရင္ထဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာကုိေတာ့ ထုိအရက္ကေပ်ာက္ပ်က္မသြားေစႏုိင္တာကေတာ့ေသခ်ာသည္။
ဒီေန့ မုိ႔မုိ႔လႈိင္ မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန့.။
ေရႊ..ေရႊခ်င္းထပ္ေတာ့ ျမတ္သည္ဘဲေလ.။
ေယာက်ၤားတန္မဲ့ ငုိခ်င္ေနတာကေတာ့ေသခ်ာသည္။
ဒီေန႔ေတာ့ မုိ႔မုိ႔လႈိင္ကား သူမတုိ႔ မိဘမ်ားေပးစားေသာ သူမတုိ့မိသားစု အသုိင္းအ၀ုိင္းနွင့္ အဆင့္အတန္းတူသည့္
ေငြေၾကးခ်မ္းသာေသာ ဂုဏ္သေရရွိအသုိင္းအ၀ုိင္းမွ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္မည့္ေန႔။
ေျပာရလ်င္ေတာ့ သက္ေအာင္အသည္းကြဲသည့္ေန႔။
သက္ေအာင္ကား မိဘမဲ့ တစ္ေကာင္ၾကြက္တစ္ေယာက္။
အသက္က (၂၀)ခန့္ရွိျပီ။
ဓါတုေဗဒ အထူးျပဳျဖင့္ အေ၀းသင္တကၠသုိလ္တက္ေရာက္ေနသူတစ္ဦး။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းတက္ရင္းကံေကာင္းေထာက္မစြာ (၁၀)တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။
မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ လာေရာက္အလုပ္လုပ္ကုိင္ရင္း ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ပုိက္ဆံစုသည္။
ေန့လည္ဘက္တြင္ နယ္မွ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိး ကုိဘေမာင္ဖြင့္ထားေသာကား၀ပ္ေရွာ့တြင္
အလုပ္လုပ္ရင္း ညဘက္တြင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ စားပြဲထုိးလုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္သည္။
တစ္ေန႔ သူျမိဳ႕ထဲထြက္ခုိက္ ကားပ်က္ေနေသာ Day ေက်ာင္းသူ မုိ႔မုိ႔လႈိင္၏ကားကုိ ၀င္ျပင္ေပးရာမွ
ရင္းႏွီးခဲ့သည္။ မုိ႔မုိ႔လႈိင္၏ အေဖကား ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၼဏီတစ္ခုမွ MD တစ္ဦး။
ဘယ္လုိမွ အပ္စပ္ႏုိင္ျခင္းမရွိေသာ ဘ၀ႏွစ္ခုေပါင္းဖက္ႏုိင္ျခင္းမရွိခဲ့သည္မွာ မထူးဆန္းပါ.။
ထုိသုိ႔ေ၀းကြာခဲ့ရသည္မွာ မုိ႔မုိ႔လႈိင္မိဘမ်ားေၾကာင့္လား။
မဟုတ္ပါ…မုိ႔မုိ႔လႈိင္ မိဘမ်ားက သူ႔ကုိသေဘာမတူေသာ္လည္း သမီးကုိအလုိလုုိက္သူမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္
အတင္းအက်ပ္တားဆီးျခင္းမရွိခဲ့ပါ။
ထုိသုိ႔ေ၀းကြာခဲ့ရျခင္းမွာ သူ႔၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားသာ အဓိကပင္။
ထုိသုိ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မိသြားေအာင္ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးသြားခဲ့သူကေတာ့….
မမသြယ္သြယ္လႈိင္…ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ မုိ႔မုိ႔လႈိင္၏ အမလတ္ သြယ္သြယ္လႈိင္။
သူအေ၀းသင္ တက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဓါတုေဗဒသင္ၾကားသူ တကၠသုိလ္မွ နည္းျပဆရာမ သြယ္သြယ္လႈိင္။
သူ၏ ဆရာမသြယ္သြယ္လႈိင္……။(၂)
ေနရာကေတာ့ သက္ေအာင္ရဲ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ငွားေနတဲ့အေဆာင္တစ္ခုမွာပါ။
သက္ေအာင္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အျပင္ထြက္ဦးမယ္ဆုိျပီးအလုိက္သတိ ေရွာင္ထြက္သြားၾကပါျပီ.။
အုိ…ကုိကုိ သိပ္မကဲနဲ႔ကြယ္….မုိ႔မုိ႔လႈိင္ကား သူမ၏ပါးျပင္ေလးကုိ ရြတ္ခနဲနမ္းလုိက္ေသာ ကုိကုိသက္ေအာင္
ရင္ဘတ္ၾကီးကုိ လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ ခပ္ဖြဖြေလးထုလုိက္ေသာလည္း မရုန္းပါ။
မည္သူမဆုိ ခ်စ္သူ၏ယုယမႈကုိခံယူခ်င္ၾကတာ သဘာ၀ဘဲေလ။
သူမ၏ကုိယ္လုံးေလးက ကုိကုိသက္ေအာင္ရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲမွာျမဳပ္၀င္ေနသည္။
သက္ေအာင္က သူမ၏ဆံပင္ေလးမ်ားကုိ ခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးေနသည္။
မုိ႔မုိ႔လႈိင္ကေတာ့ ကုိကုိေအာင္ရဲ႔ ရင္ဘတ္ကုိ သူမလက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးျဖင့္ ခပ္ဖြဖြေလးပြတ္ေနသည္။
မုိ႔မုိ႕ရယ္…ကုိကုိနဲ႔ မုိ႔မုိ႔ ဒီလုိခ်စ္ေနၾကတာကုိ မုိ႔မုိ႔မိဘေတြသိသြားလုိ႔ကေတာ့ မလြယ္ဘူးေနာ္။
အုိ..ကုိကုိရယ္ေယာက်ၤားျဖစ္ျပီးသတၱိိနည္းလုိက္တာ…အရမ္းဘဲ..
ခုိးေျပးေပါ့…မုိ႔မုိ႔မ်က္ႏွာေလးကစူပုတ္ပုတ္ေလးျဖစ္သြားျပီ။
စိတ္ေကာက္သြားေခ်ျပီ…သက္ေအာင္ေခ်ာ့ရေပဦးေတာ့မည္။
မုိ႔မုိ႔ရယ္…အကုိကခ်စ္လုိ႔စတာပါ….
ရြတ္ရြတ္..သူမပါးျပင္ေလးကုိတရစပ္နမ္းျပီး ေခ်ာ့ေနေသာကုိကုိသက္ေအာင္ေၾကာင့္ မုိ႔မုိ႔မ်က္ႏွာေလးျပန္လည္ၾကည္လင္လာသည္။
မုိ႔မုိ႔လႈိင္၏ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာသလုိ…
သက္ေအာင္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကလည္း မုိ႔မုိ႔လႈိင္ရဲ႔ ကုိယ္သင္းရနံ႔ေလးနွင့္ မိတ္ကပ္ရနံ႔ေလးေတြရေနတာေၾကာင့္
သူ႕စိတ္ေတြလည္းလႈပ္ရွားလာပါတယ္။
ဒါေတြက ဖုိနဲ႔မ ေတြ႔လ်ွင္ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာတရားေတြဘဲေလ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သက္ေအာက္ရဲ႕လက္ေတြက ကင္းျမီးေကာက္ေတြလုိပါဘဲ။
တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ မုိ႔မုိ႔လႈိင္ရဲ႔ အက်ၤီၾကယ္သီးေလးေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တစ္လုံးခ်င္းလွစ္ဟာသြားသလုိ
ကုိကုိသက္ေအာင္ရဲ႕လက္က သူမေက်ာဘက္ကုိ ေရြ႕လ်ားထားျပီး…
သူမရဲ႔ ေရႊရင္ႏွစ္မြာကုိ မႏုိင္မနင္းကာကြယ္ထားတဲ့….ေဘာ္လီပန္းေရာင္ေလးရဲ႔ခ်ိတ္ကုိေလ…
.ကုိကုိမေကာင္းဘူးကြယ္…မုိ႕မုိ႔လႈိင္ရဲ႔ မ်က္ႏွာေလးနီျမန္းသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့
သူမရဲ႔ သားျမတ္ထိပ္က နီညိဳညိဳအ၀ုိင္းေလးေတြမွာ သက္ေအာင္ရဲ႔
ပူေႏြးစုိစြတ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးနဲ့ ယားက်ိက်ိ အရသာေလးကုိရလာပါျပီ။
သူမေပါင္ခြၾကားထဲမွာလဲ စုိစိစိျဖစ္လာသလုိပါဘဲ။
အုိ…ရွက္လုိက္တာေနာ္…မုိ႔မုိ႔လႈိင္ရဲ႔ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးကေတာ့ ရဲတြတ္ေနပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူမရဲ႕ အသက္ရႈသံေလးေတြျပင္းလာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့…..
သက္ေအာင္ရဲ႔ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ သူမကုိယ္လုံးေလးဟာ တစ္ဦးကုိတစ္ဦးဖက္လ်က္အေနအထားနဲ႔
အိပ္ယာေပၚမွာ ပူးကပ္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
(၃)
ေမာင္သက္ေအာင္ ဆုိတာ ဒီေနရာမွာအလုပ္လုပ္တာလားမသိဘူးရွင့္.။
၀ပ္ေရွာ့အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ညဘက္တြင္ သူအလုပ္ဆင္းရင္သြားရမဲ့
ဆုိင္ကုိ သြားဖုိ႔ျပင္ဆင္ေနေသာ သက္ေအာင္တစ္ေယာက္ ၀ပ္ေရွာ့ေရွ႕တြင္
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေမးေနသံကုိၾကားရသည္။
အသံကုိေတာ့သူၾကားဖူးသလုိလုိ ဘယ္ေနရာမွာၾကားဖူးမွန္းမသိ။
ဒီလုိပါ…အမကိစၥေလးရွိလုိ႔သူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ပါ…။
သက္ေအာင္ေရ..ဒီမွာ မင္းဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္…
ဦးဘေမာင္ေခၚသံေၾကာင့္ သူအေနာက္ဘက္မွ အေရွ႕ဘက္သုိ႔ ထြက္ခဲ့သည္။
ဆုိင္ေရွ႕တြင္ ကားအေကာင္းစားတစ္စီးရပ္ထားျပီး ၀တ္ေကာင္းစားလွမ်ား၀တ္ဆင္ထားေသာအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္။
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းသူ႕ဘက္လွည့္လာသည္…။
ဟာ…ဆရာမ…သူ႔ႏႈတ္မွ အံ့ၾသစြာေရရြက္လုိက္သည္။
သူအေ၀းသင္တက္စဥ္ ဓါတုေဗဒသင္ေပးသူ တကၠသုိလ္မွ ဓါတုေဗဒ လ/ထကထိက ေဒၚသြယ္သြယ္လႈိင္။
ဆရာမ ဘာကိစၥမ်ားရွိလုိ႔လဲမသိဘူးခင္ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္ဘာအကူအညီေပးရမလဲ…။
အသက္ကား (၂၈)ႏွစ္ခန့္။
ေဒၚသြယ္သြယ္လႈိင္ကား သူတုိ႔အေ၀းသင္ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားတြင္ နာမည္ၾကီး။
ရုပ္ရည္လည္းေခ်ာသည္..သေဘာလည္းေကာင္းသည္။
ဘာေၾကာင့္မ်ားအပ်ဳိၾကီးျဖစ္ေနသလဲေတာ့သူစဥ္းစားမရ။
သူႏွင့္ မ်က္မွန္းတန္းမိရုံပါ…ဘာေၾကာင့္မ်ားသူ႔ထံကုိ ဆရာမဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာတယ္မသိ။
ဆရာမက သူ႔ကုိျပဳံးျပလုိက္သည္။ ပါးခ်ဳိင့္ေလးႏွင့္။
ဆံပင္ကလည္းရွည္ေတာ့ ဆရာမကရုိးရုိးယဥ္ယဥ္ေလးပင္ ။
ခ်စ္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္ဟု ျမင္မိသည္။
ေမာင္သက္ေအာင္…သြားစရာရွိေသးလားကြဲ႕။
အခုေတာ့မရွိေသးပါဘူးဆရာမ…ကၽြန္ေတာ္ညဖက္မွသြားရမွာပါ။
ဒါဆုိ..ဆရာမကုိ အခ်ိန္နည္းနည္းေပးႏုိင္မလား။
ေမာင္သက္ေအာင္နဲ႔ ေဆြးေႏြးစရာရွိလုိ႔ပါ.။ ေမာင္သက္ေအာင္ကူညီမွျဖစ္မွာမုိ႔လုိ႔ပါ။
ဟုတ္ရပါတယ္..ခင္ဗ်….။
ဒါဆုိရင္ ဆရာမနဲ႔ အျပင္ခဏလုိက္ခဲ့ပါေနာ္….ဆုိင္တစ္ဆုိင္ဆုိင္မွာသြားထုိင္ရင္းေပါ့။
ဆရာမက သူမစီးလာေသာကားတံခါးကုိဖြင့္ေပးလိုက္ျပီး…
တက္ေလ…ေမာင္သက္ေအာင္လုိ႔ ေျပာလုိက္သျဖင့္…သူလည္းကားေပၚတက္လုိက္သည္။
ကားထဲမွာခင္းထားေသာ အေကာင္းစားကူရွင္၏ ထိေတြ႕မႈႏွင့္အတူ။။
ကားထဲမွ ေရေမြးနံ႔ရသည္။ ထုိ႔အတူ ဆရာမသြယ္သြယ္လႈိင္ထံမွ လြင့္ပ်ံ႕လာေသာ
သနပ္ခါးရနံ႔ေလးက သူ႔ရင္ထဲကုိပုိမုိထိေရာက္သည္ဟု သူထင္မိသည္။
(၄)
ဗ်ာ…
ၾကားလုိက္ရေသာ စကားသံေၾကာင့္ သက္ေအာင္ ႏႈတ္မွာ အာေမဋိတ္သံပင္ထြက္လာသည္။
ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံး ေဇာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ ျဖစ္သြားသလုိခံစားရသည္။
သူတစ္ခါမွ စဥ္းစားမၾကည့္ဘူးခဲ့။
မုိ႕မုိ႔လႈိင္မွာ အမႏွစ္ေယာက္ရွိသည္ဟု သူသိထားေပမဲ့ သူမျမင္ဖူး။
ဆရာမ သြယ္သြယ္လႈိင္မွာ သူ႕ခ်စ္သူမုိ႔မုိ႔လႈိင္၏ အမအလတ္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟု သူတစ္ခါမွပင္မေတြးမိဖူးခဲ့။
ရင္ေတြပူလာသျဖင့္ သူ႔ေရွ႕မွာ ခ်ထားေသာ အေအးဗူးကုိ ေသာက္လုိက္သည္။
အေအးကလည္း သူ႔ရင္ကုိမေအးေစႏုိင္ေသာ ပူေလာင္ေနသလုိခံစားရသည္။
ဆရာမက သူ႔ကုိအားနာေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။
ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္..ေမာင္သက္ေအာင္ရယ္…
ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ…ဆရာမတုိ႔မိသားစုနဲ႔ တစ္ဖက္မိသားစုလည္းမ်က္ႏွာပ်က္မယ္…။
ေမာင္သက္ေအာင္ကုိ ဆရာမတုိ႔က သေဘာမတူလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး..။
ေဖေဖကလည္း ေမာင္သက္ေအာင္နဲ႔ ေတြ႔ဆုံျပီး ေဆြးေႏြးၾကည့္ခုိင္းလုိ႔ပါ။
ဆရာမတုိ႔က ညီမေလးကုိ ခ်စ္လည္းခ်စ္ အလုိလဲလုိက္ေတာ့..သူ႕သေဘာအတုိင္းလြတ္ထားလုိ႔ပါ။
ျပီးေတာ့ ေမာင္သက္ေအာင္နဲ႔ ညီမေလးမုိ႔မုိ႔တုိ႔ကလည္းေက်ာင္းကမျပီးေသးဘူးေလ..။
ညီမေလးကေစ့စပ္ထားတဲ့သူရွိတယ္…။
ေဖေဖ့မိတ္ေဆြရဲ႕သား အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္နဲ႔…။
ဆရာမေဖေဖနဲ႔က အရမ္းရင္းႏွီးၾကေတာ့ ဒီလုိေတြျဖစ္ကုန္ရင္ အမတုိ႔မိသားစုမ်က္ႏွာပ်က္မယ္။
အရွက္လည္းကြဲမယ္ ငါ့ေမာင္ရယ္…ကူညီပါေနာ္။
ငါ့ေမာင္မနစ္နာေစရပါဘူး….ဆရာမက သူမယူလာသည့္ လက္ဆြဲအိတ္အတြင္းမွ
တစ္ေသာင္းတန္အုပ္မ်ားကုိ ထုတ္ကာ သူ႕ထံတြန္းပုိ႔ရင္းျဖင့္..။
ေတာ္…ေတာ္..ပါေတာ့ဗ်ာ…ရစ္၀ဲလာေသာမ်က္ရည္မ်ားႏွင့္အတူ
ပုိက္ဆံအုပ္မ်ားကုိ ဆရာမသြယ္သြယ္လႈိင္ထံသုိ႔ ျပန္တြန္းပုိ႔ရင္း။
သူ၏ ျဖဴစင္ေသာ အခ်စ္ကုိ ေငြေၾကးနဲ႔တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္….။
ေန၀င္ခ်ိန္သုိ႔ ေရာက္ရွိလုနီးျပီျဖစ္သျဖင့္ ေနလုံးၾကီးကား တေျဖးေျဖးခ်င္းေမွးမိွန္သြားျပီး
အေမွာင္ထုက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့ျပီ။
မၾကာမီမွာ အေမွာင္ထုက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းစုိးမုိးေတာ့မည္။
ဆရာမသြယ္သြယ္လႈိင္ သူ႔ကုိျပန္လုိက္ပုိ႔ရာတြင္ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးသူတိတ္ဆိတ္စြာ
လုိက္ပါလာခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ညေတာ့ သူအလုပ္လုပ္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ
အလုပ္ဆင္းျဖစ္ေတာ့မည္ မထင္။
(၅)
ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာမွာ ေစာင့္ေနေသာ ခ်စ္ရသူ မုိ႔မုိ႔လႈိင္ကုိ ၾကည့္ကာသူသနားလာသည္။
ဒီေန႔ မုိ႔မုိ႔လႈိင္က သူ႔ကုိခုိးဖုိ႔ခ်ိန္းထားတာဘဲ..။
သူကလည္းခုိးမည္ဟု ေျပာထားျပီးသား။
ကုိကုိ႔ကုိခြင့္လြတ္ပါေတာ့ မုိ႔မုိ႔ရယ္..သူ႔စိတ္ထဲမွ တီးတုိးေတာင္းပန္လုိက္သည္။
နာရီကုိ ၾကည့္လုိက္…အေ၀းကုိလွမ္းေမွ်ာ္လုိက္ျဖင့္ ေစာင့္ေနေသာ မုိ႔မုိ႔လႈိင္ကုိၾကည့္ကာ
ပါးျပင္ထက္သုိ႔ မ်က္ရည္မ်ားကစီးက်ေနသည္။
ခ်က္ခ်င္းကားေပၚမွ ဆင္းျပီးသြားေရာက္ခ်င္စိတ္ကုိ မနည္းထိန္းထားရသည္။
ဆရာမေရ သြားၾကရေအာင္ဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ရက္လုိ႔ပါ…။
ကားေရွ႕ခန္းမွာ ထုိင္ေနေသာ သြယ္သြယ္လႈိင္ရင္ထဲလွပ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
ေၾသာ္..ညီမေလးခံစားေနရသလုိ…သူလည္းေတာ္ေတာ္ခံစားေနရမွာပါလား…။
သူမအခုလုိလုပ္မိတာမွားမ်ားမွားသြားျပီလားလုိ႔ေတြးမိသည္။
သက္ေအာင္ရယ္…မင္းတုိ႔ခ်စ္ျခင္းကုိ မမခြဲမိတဲ့အတြက္ မမတစ္သက္လုံးစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ေနရေတာ့မွာပါကြယ္။
ညီမေလးကုိ သနားမိသလုိ သက္ေအာင္ကုိလည္းသနားမိသည္။
ဒီအသက္အရြယ္ထိ ဘယ္ေယာက်ၤားေလးကုိမွ စိတ္မ၀င္စားမိခဲ့ေသာ မသနားမိေသာ
သြယ္သြယ္လႈိင္တစ္ေယာက္ သက္ေအာင္အေပၚကုိ အၾကင္နာေတြ မသိစိတ္ကယုိဖိတ္လာတာ
သူမကုိယ္သူမပင္ သတိထားမိဟန္မတူ။
ေမာင္ေလးသက္ေအာင္ ၀မ္းနည္းမေနပါနဲ႔ကြယ္..
မင္းအကူအညီလုိတာရွိရင္လည္း အမကုိေျပာပါ….မင္းကုိကုိယ့္ေမာင္အရင္းလုိဘဲသေဘာထားပါတယ္။
သူမစိတ္ထဲမွာျဖစ္ေပၚေနေသာ စကားမ်ားက ႏႈတ္ခမ္းထက္မွ ပြင့္အံ့က်လာေတာ့သည္။
မင္းေက်ာင္းဆက္တက္ဖုိ႔ကုိလည္း မမကူညီမွာပါ..။
သက္ေအာင္ကား မ်က္ႏွာေလးငယ္ေနသည္…သစ္စိမ္းခ်ဳိးခ်ဳိးလုိက္ရသျဖင့္
သူ႔ရင္ထဲက၀မ္းနည္းမႈအတုိင္းအတာကုိ အသံမထြက္ဘဲက်ေနသည့္မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္
ညဳိးငယ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာကသက္ေသခံေနသည္။
ေၾသာ္…သက္ေအာင္ရယ္…မင္းကုိမမ သနားျခင္းမက သနားရပါလားကြယ္။
ဘယ္လုိေျဖသိမ့္ေပးရပါ့။
(၆)
ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ ဘယ္မွာဆုံးမလဲ..အခ်စ္ဆုံးကေမးခဲ့ရင္ေျဖမယ္..
ေနမ၀င္အခ်စ္ေတြ…အခ်စ္ကုိေပးမယ္..ယေန့မွစႏွစ္တစ္ရာတိုင္ကြယ္။
မဂၤလာေဆာင္မွာ ေဖ်ာ္ေျဖေနေသာ အဆုိေတာ္ႏွစ္ဦး၏ မဂၤလာေတးသံသာမ်ားက
သြယ္သြယ္လႈိင္စိတ္ကုိေတာ့ မေအးခ်မ္းေစပါ.။
မဂၤလာေဆာင္တြင္ ၾကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္ၾကေသာ ဧည့္ပရိပ္သတ္အား
ျပဳံးျပဳံးေလးလုိက္လံဧည့္ခံေနေသာ ညီမေလးကုိၾကည့္ကာ သူမစိတ္ထဲအလုိလုိ၀မ္းနည္းလာသလုိခံစားရသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ…ဧည့္ခံေနေသာ သတုိ႔သားေနရာတြင္ သက္ေအာင္ကုိျမင္လာသည္။
မဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားၾကီးက သူမအတြက္ပူေလာင္လာသလုိ။
ဂုဏ္ေတြ အဆင့္အတန္းေတြသာ ေလာကၾကီးမွာမရွိရင္ေကာင္းမယ္။
ဒါဆုိသက္ေအာင္နဲ႔ ညီမေလးလဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊွင္ေနၾကရမွာဘဲ။
အခုေတာ့ သူမစနစ္ေၾကာင့္ ညီမေလးက သက္ေအာင္ကုိစိတ္နာသြားခဲ့တာေသခ်ာသည္။
စိတ္ကုိခ်ဳပ္တည္းထားရသျဖင့္ သူမ မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္ေနသည္။
ညီမေလးမ်က္ႏွာျငိဳိးလွေခ်လား…ေနမေကာင္းဘူးထင္တယ္..မွန္းစမ္း…။
မမၾကီး ယုယလႈိင္က သူမမ်က္ႏွာေလးကုိ ၾကည့္ျပီးေမးသည္။
ဟုတ္တယ္..မမေရ..ညီမေလးေနမေကာင္းခ်င္ဘူး…
ဒါဆုိရင္လည္း အိမ္ျပန္ျပီးနားလုိက္ပါလား…။
မမဘဲဧည့္သည္ေတြကုိၾကည့္ျပီးဧည့္ခံထားလုိက္မယ္ေနာ္…မမၾကီးကေျပာတာနဲ႔
သူမလည္း မဂၤလာေဆာင္ ခန္းမေနာက္ဖက္မွ ထြက္ခဲ့ကာ ကားကုိထုတ္ျပီး
အျပင္သုိ႔ ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။
တကယ္ေတာ့ သူမအေနျဖင့္ လူကေနမေကာင္းတာမဟုတ္…စိတ္ကေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ…။
သြယ္သြယ္ေနမေကာင္းဘူးဆုိ.ျပန္နားလုိက္ေနာ္….ေက််ာင္းကဆရာ။ဆရာမေတြေရာက္လာရင္
ငါတုိ႔ဘဲဧည့္ခံထားလုိက္မယ္..သူမသူငယ္ခ်င္း စႏၵာက လာႏႈတ္ဆက္ရင္းေျပာသြားသည္။
အျပင္ေရာက္မွ သူမစိတ္ေတြ အနည္းငယ္သက္သာလာသည္။
ညီမေလးက သက္ေအာင္ကုိ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာကုိ ကုိယ္တုိင္သြားဖိတ္ခဲ့တာ။
သက္ေအာင္ဘယ္လုိခံစားေနရပါလိမ့္။
သူမစိတ္ထဲမွာ သက္ေအာင္အေပၚ စုိးရိမ္စိတ္မ်ား၀င္လာသည္။
သူမကားကုိ ဘယ္ကုိ ေမာင္းလုိ႔ေမာင္းေနမွန္းပင္ မသိေတာ့.။
သူမ၏ မသိစိတ္ထဲက ျဖစ္ေပၚေနသည့္အတုိင္း…….။အိမ္ေလးေရွ႕တြင္ကားကုိရပ္လုိက္သည္ ဒီေနရာက သက္ေအာင္ငွားေနေသာေနရာေလး။
သူမသိသည္။ သူ႔မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အတူငွားေနတာ။
ဒီအခ်ိန္ဆုိသူ႔မိတ္ေဆြေတြကလည္း အလုပ္သြားခ်ိန္။
သက္ေအာင္အလုပ္လုပ္သည့္ ၀ပ္ေရွာ့ကုိ ၀င္ေမးေတာ့လဲ သက္ေအာင္မရွိဘူးတဲ့.။
အိမ္ထဲသုိ့ ၀င္၀င္ျခင္း သူမေျခေထာက္နားသုိ႔ ပုလင္းတစ္လုံးလိမ့္လာသည္။
ရလုိက္ရေသာ အနံ႔ေၾကာင့္ အရက္ပုလင္းမွန္းသိလုိက္ျပီ။
အဟက္..ဟက္…မမသြယ္ေရာက္လာျပီေပါ့…အဟား။
သက္ေအာင္ကား ေတာ္ေတာ္မူးေနျပီထင္သည္။
အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္းျဖစ္သြားလုိ႔ ေက်နပ္သြားျပီမဟုတ္လားမမသြယ္..
ေျပာစမ္းပါ..ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လားလုိ႔…
သက္ေအာင္ကား သူမပုခုံးကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆုပ္ကုိင္ရင္းလႈပ္ကာ ေမးလုိက္သည္။
သြယ္သြယ္လႈိင္၀မ္းနည္းလာသည္…မ်က္ရည္မ်ားက်လာသည္။
မင္း…ထင္သလုိမဟုတ္ရပါဘူး..ငါ့ေမာင္ရယ္…
ေၾသာ္…ေဟာ္.ေဟာ္..ငုိေနတာလား…၀မ္းသာလြန္းလုိ႔က်တာထင္တယ္…ဟားဟား
သက္ေအာင္ကားေျပာေလဆုိးေလပင္…
ေတာ္စမ္း..သက္ေအာင္…မင္း မမကုိ အသည္းႏွလုံးမရွိဘူးထင္ေနတာလား…။။
ခံစားတတ္တယ္ကြ..ခံစားတတ္တယ္…
သက္ေအာင္ မမသြယ္သြယ္လႈိင္ကုိ ပုခုံးကုိဆုပ္ကုိင္ထားေသာ လက္မ်ားကုိ ေျဖေလ်ာ့လုိက္သည္။
ယုံေအာင္ေတာ့ေျပာတတ္တယ္ေနာ္..ခံစားတတ္တယ္..ဟားဟား..မွတ္ထားရဦးမယ္..
သက္ေအာင္ေျပာစကားမ်ားေၾကာင့္ သြယ္သြယ္လႈိင္ ရင္ထဲ အရမ္းကုိ၀မ္းနည္းလာသည္။
ရင္ထဲမွ တစ္လွပ္လွပ္ခံစားမႈျဖစ္ေပၚလာသည္။
သက္ေအာင္၏ ပါးကုိ သူမျဖန္းခနဲရုိက္ခ်လိုက္သည္…။
ေတာ္ေတာ္..သက္ေအာင္..ေတာ္ေတာ့…
သက္ေအာင္လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကုိ သူမဆုပ္ကုိင္ကာ ယမ္းျပီးေျပာလုိက္သည္။
သူမႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကလည္းတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။
သက္ေအာင္ကား ေခါင္းငုိက္စုိက္က်ေနျပီ….
မမေလ…မမ….မင္းကုိေလ…မင္းေလးကို ခ်စ္တယ္…ခ်စ္တယ္…။
ဗ်ာ..သက္ေအာင္ႏႈတ္မွ အံ့ၾသသြားသည့္အသံထြက္ေပၚလာသည္။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္ကား ရင္မ်ားနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္လာျပီး
မ်က္ႏွာေပၚသုိ႔ မ်က္ရည္မ်ားပုိးပုိးေပါက္ေပါက္က်ဆင္းလာျပီးေနာက္
ရႈိက္သံမ်ားထြက္ေပၚလာကာ ယုိင္လဲက်သြားသည္။(၇)
မမသြယ္သြယ္လႈိင္ကား သူ၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ ရႈိက္ၾကီးတငင္ငုိေနျပီ.။
သက္ေအာင္ကား ေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိျဖစ္ေနျပီ။
ေသာက္ထားေသာ အရက္ မူးေနတာေလးပင္ ဘယ္နားေရာက္သြားမွန္းမသိ။
မမရဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက သူ႔ရင္ဘတ္မွာစုိစြတ္ေနျပီ။
မမ…ခနနားလုိက္ဦးေနာ္…ယုိင္နဲ႔ေနေသာမမသြယ္သြယ္လႈိင္ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ကုိတြဲျပီး
အခန္းအတြင္းသုိ႔ ေခၚလာခဲ့သည္။
အိစက္ႏူးညံ့ေနေသာ မမအသားဆုိင္မ်ား၏ ထိေတြ႕မႈကုိ သူရေနသည္။
သက္ေအာင္က မမသြယ္သြယ္လႈိင္ကုိ ကုတင္ေပၚေပြ႕တင္ကာ လွဲခ်ေပးလုိက္ျပီး
အခန္းအျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္ရန္ ေျခလွမ္းမ်ားကုိလွမ္းလုိက္သည္။
ေလးဖင့္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္အတူ…သူအခန္းျပင္ဘက္သုိ႔ထြက္မည္ျပဳစဥ္
သူ႕လက္ကုိ အေနာက္မွလွမ္းဆြဲတာခံလုိက္ရသည္…။
သူျဖည္းညွင္းစြာလွည့္လုိက္သည္….
မမသြယ္သြယ္လႈိင္ရဲ႕ ထမိန္ေလးၾကမ္းျပင္ေပၚကုိကြင္းလုံးကၽြတ္ပုံက်ေနျပီ…။
သြယ္တန္းေျဖာင့္စင္းေနေသာ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးနွစ္ေခ်ာင္းအလယ္မွာ သူမရဲ႕ေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ
ဖုံးအုပ္ထားသည့္ ဆပ္စမုိင္ဒါ ပန္းေရာင္ေလးသာက်န္ေတာ့သည္။
သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားကုိေနာက္ဆုတ္လုိက္သည္။
မမရဲ႕လက္ေတြက သူမအက်ၤီၾကယ္သီးမ်ားကုိ ဆြဲျဖဳတ္လုိက္ျပီ။
တစ္ကုိယ္လုံးေဘာ္လီနွင့္ ဆပ္စမုိင္ဒါမွလြဲကာ ဘာမွမက်န္ေတာ့။
သက္ေအာင္က အမူးအလုံးစုံေျပသြားေခ်ျပီ…
မမ..မသင့္ေတာ္ပါဘူးဗ်ာ….
အခန္း တံခါးကုိ မမကပိတ္ရပ္လုိက္သည္…သူလည္းတစ္ေရြ႕ေရြ႕ေနာက္ဆုတ္လုိက္သည္။
နံရံနွင့္ ေက်ာနွင့္ကပ္သြားျပီ…မမက သူ႔ကုိဖက္လုိက္ျပီးေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္…။
အရည္ေတြလဲ့ေနေသာ မ်က္လုံးေလးကုိၾကည့္ကာ သက္ေအာင္စိတ္ေတြလြတ္သြားျပီ။
ကဲ..မင္းေလးသိတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္း မမကုိ သင္ေပးဦးေလေကာင္ေလးရဲ႔။
မမလည္းခ်စ္တတ္ခ်င္တယ္။
ဓါတုေဗဒသင္ခန္းစာတြင္ မပါ၀င္ေသာ သနားရာမွခ်စ္၊ ခ်စ္ရာမွ ရမၼက္ဆုိသည့္သေဘာကုိ
ဓါတုေဗဒ ဆရာမ သြယ္သြယ္လႈိင္တစ္ေယာက္ ခံစားၾကည့္မိတတ္သြားေခ်ျပီ။
(၈)
မမသြယ္သြယ္လႈိင္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ေတ့ျပီးစုပ္လုိက္သည္။
တုံ႔ျပန္အနမ္းမ်ားက သူ႔ထက္ပုိၾကမ္းေနသည္။
အငမ္းမရပင္ မမသြယ္သြယ္လႈိင္ရဲ႕ လွ်ာကုိ သူ႔လ်ာနွင့္ေတ့ကာဆြဲစုပ္လုိက္သည္။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္ရဲ႕ အသက္ရႈသံေတြျပင္းလာသည္။
ကုတင္ေပၚသုိ႔ မမရဲ႕ေက်ာျပင္ကုိ ဖက္ရင္း ေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိဆြဲျဖဳတ္လုိက္သည္။
အုိ..မမရဲ႕.အသံေလးနဲ႔အတူ…
၀ါ၀င္းမုိ႔ေမာက္ေနေသာ မမရဲ႕ ေပါက္စီသာသာ ႏုိ႔ေလးႏွစ္လုံးကုိ ျမင္လုိက္ရသည္။
လက္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြေလးဆုပ္ျပီး…ပါးစပ္ျဖင့္ေတ့ကာစုပ္ယူလိုက္သည္..
ျပြတ္…အုိ…ေမာင္မေကာင္းဘူးကြယ္…
သက္ေအာင္၏ ေခါင္းကား သူမ၏ ခႏၶာကုိယ္ ေအာက္ပုိင္းသုိ႔ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာဆင္းသြားကာ
ေရႊၾကဳပ္ေလးကုိ အနမ္းေပးလုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့့…
အုိေမာင္မေကာင္းဘူးကြယ္..မမငရဲေတြၾကီးကုန္ေတာ့မွာဘဲ…
သူမျငင္းသလုိလုပ္မိေသာ္လည္း ေမာင္ေလးသက္ေအာင္ရဲ႕အျပဳအစုအယုအယၾကားမွာသူမသာယာမိသလုိလုိ
သက္ေအာင္ရဲ႕ေခါင္းကုိကုိင္ျပီး ဆံပင္ေလးမ်ားကုိ ခပ္ဖြဖြသူမလက္ျဖင့္ထုိးဆြေနမိသည္။
စိုစြတ္ေႏြးေသာ အရသာတစ္ခုနွင့္ရင္ခုံလႈပ္ရွားမႈကုိသူမခံစားမိသည္။
အေၾကာေပါင္းတစ္ေသာင္းစိမ့္သြားသလုိဘဲ။
ဒါမ်ဳိးကုိ တစ္ခါတစ္ေလအင္တာနက္မွာၾကည့္ရသည့္ ဇာတ္ကားေတြမွာျမင္ေနရေပမဲ့
အထိအေတြ႔ကုိ လက္ေတြ႕ခံစားရမွ ရင္ခုန္ဖုိ႔ေကာင္းမွန္းသိလုိက္ရသည္။
ေမာင္က သူမကုိ ကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလုိက္ျပီး သူမေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္
ေနရာယူလုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူမမ်က္လုံးကုိမွိတ္ထားလုိက္ျပီး ေမာင့္ေက်ာျပင္ကုိ
တင္းတင္းဖက္ကာ ေမာင့္ခါးကုိသူမေျခေထာက္ျဖင့္ခ်ိတ္ထားမိသည္။
သူမေရႊၾကဳပ္ေလးထဲကုိ ေမာင့္ရဲ႕ဒုတ္ၾကီး၀င္လာတာကုိသူမခံစားမိလုိက္ခ်ိန္မွာ
သူမ တစ္ကုိယ္လုံးေလထဲေျမာက္တက္သြားသလုိ..
တိမ္ေတြေပၚမွာ ေမွ်ာလြင့္ေနသလိုခံစားရသည္။
သူမခါးကုိ တျဖည္းျဖည္းေကာ့ေကာ့ေပးေနမိသည္။
ေမာင့္ရဲ႕ ဒုတ္မွ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ အရည္ေလးေတြသူမေရႊၾကဳပ္အတြင္းသားနံရံေတြကုိ
ျဖန္းပက္သြားခ်ိန္မွာ သူမတစ္ကုိယ္လုံးလဲ ပူထူသြားျပီး…
သူမေရႊၾကဳပ္ေလးျဖင့္ ေမာင့္ဒုတ္ၾကီးကုိ ညွစ္ထားမိျပီး ေမာင့္ေက်ာကို
သူမလက္ျဖင့္လြတ္ထြက္သြားမွာ စုိးသည့္အလားဖက္ထားျပီး..
သူမေရႊၾကဳပ္ေလးထဲမွ ဆီးသြားခ်င္သလုိလုိျဖစ္လာျပီး..
ေမာင္ေလးငါးခ်က္ခန္႔ ဆက္ေဆာင့္လုိက္ခ်ိန္မွာ…
သူမေခါင္းေတြထဲ မီးပြင့္သြားသလုိခံစားရျပီး ၾကြက္သားမ်ားကုိ ေျဖေလ်ာ့ကာသူမစိတ္ကုိလြတ္ေပးလုိက္ခ်ိန္မွာ
သူမေရႊၾကဳပ္ထဲက အရည္ေတြထြက္က်သြားတာကုိသိလုိက္ရပါေတာ့တယ္။(၉)
ဟူး…ဖုန္းကုိပိတ္လုိက္ျပီး ေဒၚယုယလႈိင္ ေလပူမ်ားကုိမႈတ္ထုတ္လုိက္ပါတယ္။
အင္း..ျပသနာေတာ့အၾကီးၾကီးတက္ျပီ….
သူမညီမ သြယ္သြယ္လႈိင္တြဲေနေသာေကာင္ေလးက ….
ညီမအငယ္ဆုံး မုိ႔မုိ႔လႈိင္ရဲ႕ ရည္းစားေကာင္ေလး သက္ေအာင္ဆုိပါလား…..။
ေဖေဖ ေမေမတို႔သိလွ်င္ေတာ့ မုိးမီးေလာင္ေတာ့မည္…။
သြယ္သြယ္လႈိင္ ဘယ္လုိျဖစ္ပါလိမ့္။
တကၠသုိလ္က ဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီး ဆင္ျခင္တုံတရားေတြရွိဟန္မတူေတာ့။
ဒီျပသနာကုိ သူမကုိယ္တုိင္၀င္ပါမွရေတာ့မည္။
မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္ရေအာင္ သူမကုိယ္တုိင္တားဆီးရေတာ့မည္။
ေၾသာ္…ေလာကၾကီးမွာ အခ်စ္ဆုိတဲ့ အရာေလးတစ္ခုအတြက္နဲ႔ရူးသြပ္ေနၾကတာ။
သူမကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိဘစကားကုိ နားေထာင္ခဲ့သည္။
အသက္ (၃၀)အရြယ္ေရာက္လာသည္ အထိရည္းစားပင္ မထားဖူးခဲ့.။
ျမင္ဖူးသမ်ွေယာက်ၤားတုိင္းကုိ သူမစိတ္မ၀င္စားခ္
ရုပ္ရည္လည္းေခ်ာေမာေသာ သူမကုိ အခုထက္ထိတုိင္ ေယာက်ၤားေတြက စိတ္၀င္စားေနၾကေပမဲ့
သူမကုိယ္တုိင္က ေခါင္းယမ္းျငင္းဆန္ခဲ့တာခ်ည္းပင္။
ထုိ သက္ေအာင္ ဆုိေသာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္က သူမညီမ(၂)ေယာက္လုံးကုိ
ျပဳစားသြားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဘာအစြမ္းသတၱိေတြမ်ားရွိေနလဲဆုိတာ သူမသိခ်င္မိလာသည္။
မမ..ဒီေန႔အတြက္ စာရင္းေတြပါ….
သူမအတြင္းေရးမွဴးမေလးက သူမကုိ စာရင္းဇယားမ်ားတင္လာသည္။
ေအး..ေအး..ထားခဲ့..ထားခဲ့…။`
သူမကေျပာလုိက္ရင္း စာရင္းဇယားမ်ားကုိ မွန္မမွန္ၾကည့္ရႈေနလုိက္သည္။
ကုမၼဏီတြက္ ဒါရုိက္တာ ရာထူးကုိ ထမ္းေဆာင္ေနရသူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး…
ေငြေၾကးခ်မ္းသာေသာ မိသားစု အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ ေပါက္ဖြားလာသူတစ္ဦးပီပီ
ေတာ္ရုံ ေယာက်ၤားကုိ သူမအထင္မၾကီးတာေတာ့အမွန္။
ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္ေသာ သူမတုိ႔မိသားစုု ဘ၀ကုိ သက္ေအာင္ဆုိေတာ့
ေကာင္စုတ္ကေလးတစ္ေကာင္ ေရာက္လာမွ သူမစိတ္ပူေနရပါလား။
အငယ္မ မုိ႔မုိ႔လႈိင္တုန္းက တားဆီးႏုိင္ေရး အလတ္မကုိ လြတ္လုိက္ကာမွ
အငယ္မ ေယာက်ၤားရသြားေသာ္လည္း အလတ္မ သြယ္သြယ္လႈိင္က
မုိ႔မို႔လႈိင္ထက္ ပုိဆုိးေနသည္..။
မျဖစ္ဘူး..မျဖစ္ဘူး..တစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္….။
စိတ္အာရုံေတြ ေထြျပားေနသျဖင့္ အတြင္းေရးမွဴးမေလးတင္ထားေသာ
စာရင္းမ်ားကုိပင္ ေသခ်ာမစစ္ႏုိင္။
လက္မွတ္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေကာက္ထုိးေပးလုိက္ေတာ့သည္။
(၁၀)
အေ၀းသုိ႔ေငးေမာေနေသာ သက္ေအာင္ကုိ ၾကည့္ရင္း ေဒၚယုယလႈိင္စိတ္ထဲမွာသနားစိတ္ေတြၾကီးစုိးလာသည္။
တကယ္ေတာ့ ဒီလုိျဖစ္ရတာသူမ စနစ္ေတာ့ မကင္း။
သူမအေနျဖင့္ ယခုအသက္အရြယ္ထိ အခ်စ္ကုိ မခံစားဘူးေသာ္လည္း
သူမနည္းနည္းေတာ့ အခ်စ္အေၾကာင္းကုိ သေဘာေပါက္လာသည္။
သူမအေနျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လခန္႔က သက္ေအာင္ဆုိေသာေကာင္ေလးကုိ
သူငွားေနေသာ အေဆာင္တြင္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့ျပီးအခ်ဳိသတ္ကာစည္းရုံးခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် သက္ေအာင္ကုိ သူမသနားလာမိသည္။
တကယ္ေတာ့ ေငြေၾကး၊ဂုဏ္ပကာသဏေတြေၾကာင့္ သက္ေအာင္ရဲ႕အခ်စ္ေတြက စေတးခံလုိက္ရတာပင္။
ဒီေန႕ သြယ္သြယ္လႈိင္မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန႔။
သူမတကၠသုိလ္မွ ဆရာတစ္ဦးႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္သည့္ေန႔။
မဂၤလာေဆာင္ခန္းမထဲတြင္ သူမစိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနမိသည္။
သက္ေအာင္ကုိ ေနာက္ဆုတ္ခုိင္းမိတဲ့ အတြက္ သူမကုိယ္သူမေနာက္ေက်ာမလုံသလုိခံစားေနရသည္။
သက္ေအာင္ႏွင့္မၾကာမၾကာေတြ႕ျဖစ္ေလေလ…
သူမကုိယ္သူမမုန္းမိေလေလပင္ ။
သူမညီမ မုိ႔မုိ႔လႈိင္တုန္းကႏွင္လဲ သက္ေအာင္ခံစားခဲ့ရျပီးျပီ။
ယခုေရာ ဒီေကာင္ေလးခံႏုုိင္ရည္ရွိပါ့မလား။
ေၾသာ္..သက္ေအာင္ရယ္…မမကုိခြင့္လြတ္ပါကြယ္…
မင္းကုိဒဏ္ရာေတြထပ္ေပးမိျပန္ျပီ.။
တကယ္ေတာ့ မင္းေလးမွေလ ဘာအျပစ္ရယ္မွ မရွိရွာပါဘူးကြယ္။
ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္ေနတဲ့ မင္းဘ၀ေလးကုိမွေလ….။
မမတုိ႔က ဖ်က္ဆီးခဲ့မိတာပါ။ မမကုိ ခြင့္လြတ္ပါေတာ့ေမာင္ေလးရယ္။
သူမစိတ္ထဲတြင္ ခံစားေနရသျဖင့္…ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကုိေကာက္ႏွိပ္လုိက္သည္..
ဟဲလုိ…ကၽြန္မ…ဟိုဖက္အိမ္က သက္ေအာင္နဲ႔ေျပာခ်င္လုိ႔ပါရွင့္…
ေၾသာ္…အမကုိသက္ေအာင္က ဒီေန႔ဘဲ နယ္ကုိျပန္သြားပါျပီရွင္…။
အမေဒၚယုယလႈိင္လားမသိဘူးရွင့္။
ဟုတ္ပါတယ္…
ေၾသာ္အမအတြက္ ကုိသက္ေအာင္က စာတစ္ေစာင္ေပးသြားပါတယ္ရွင့္..။
အမကုိ ဆက္ဆက္ေပးလုိက္ပါလုိ႔ မွာသြားပါတယ္။
သက္ေအာင္ငွားေနေသာ အိမ္နားမွ ဖုန္းဆုိင္မွ ေကာင္မေလး။
သူမကုိ သက္ေအာင္နယ္ျပန္သြားသည့္အေၾကာင္း ေျပာေနျပီ။
ေၾသာ္..ေကာင္ေလးရယ္…မင္းေလးနယ္ကုိျပန္သြားျပီကုိး….
မမတုိ႔ကုိ စိတ္နာသြားျပီမဟုတ္လားေကာင္ေလးရယ္….။
ယုယလႈိင္ကား ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာျဖင့္ ဖုန္းကုိ ခ်လုိက္ပါတယ္။
မဂၤလာေဆာင္မွ မဂၤလာေတးသံသာေတြက သူမရင္ကုိ မရႊင္လန္းေစေတာ့ပါ။
သက္ေအာင္ရယ္…ေကာင္ေလးရယ္..
မင္းနဲ႕ထပ္တူ မမလဲ ၀မ္းနည္းေနတယ္ဆုိတာ မင္းေလးသိေစခ်င္လုိက္တာ။
(၁၁)
သက္ေအာင္ကား နယ္သုိ႔ျပန္ရန္အတြက္ အထုပ္အပုိးမ်ားကုိျပင္ဆင္ေနေခ်ျပီ။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားသူ႔ကုိလုိက္ပုိ႔ၾကလိမ့္မည္။
မႏၱေလးျမိဳ႕ၾကီးသည္ သူ႔ကုိေ၀ဒနာေပါင္းေျမာက္ျမားစြာေပးခဲ့သည္။
မနက္က မမ သြယ္သြယ္လႈိင္၏ မဂၤလာေဆာင္သုိ႔ သြားခဲ့သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႕စိတ္ကုိ သူအလုိမလုိက္ေတာ့တာျဖစ္သည္။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္၏ အမယုယလႈိင္လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လခန္႔ကသူ႕ဆီကုိ သြယ္သြယ္လႈိင္လုိဘဲေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
သြယ္သြယ္လႈိင္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေနာက္ဆုတ္ေပးဖုိ႔ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
စီးပြားေရးသမားပီပီ ေငြေၾကးမ်ားကုိသာ
တြက္တတ္ေသာ မမယုယလႈိင္သည္ အခ်စ္အေၾကာင္းကုိနားလည္သူမဟုတ္။
မာနလည္းၾကီးသည္…
သူ မမယုယလႈိင္နဲ႔ စေတြ႕စဥ္တုန္းက အခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာမိသည္။
သူေနသည့္ေနရာကုိ မမယုယလႈိင္ေရာက္ရွိခဲ့စဥ္က…
ဒီအိမ္က ေမာင္သက္ေအာင္ ဆုိတဲ့ သူငွားေနတဲ့ အိမ္လားရွင္…။
အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားရပ္သံၾကားသျဖင့္ သက္ေအာင္ထြက္ၾကည့္ရာမွ….
သူ႔အိမ္ေရွ႕တြင္ ရပ္ေနေသာ ေနာက္ဆုံးေပၚကားတစ္စီး..။
အျပာေရာင္ေပၚတြင္ အျဖဴပြင့္ေသးေသးေလးေတြပါေသာ ၀မ္းဆက္၀တ္စုံကုိ
၀တ္ဆင္ထားသည့္ ေခ်ာေခ်ာလွလွ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး။
အသားအေရကျဖဴေဖြးေနျပီး အစိမ္းေရာက္ကတၱီပါဖိနပ္ကုိစီးထားသည္။
၀တ္ဆင္ထားေသာ လက္၀တ္လက္စားမ်ားအရ အဆင့္အတန္းျမင့္အသုိင္းအ၀ုိင္းကမွန္းသိသာတယ္။
သူေနေသာေနရာပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ဘယ္လုိမွဆက္စပ္ေတြးၾကည့္လုိ႔မရ.။
ဟုတ္…သက္ေအာင္ဆုိတာ…ကၽြန္ေတာ္ပါဘဲခင္ဗ်..
ဘာကိစၥမ်ားရွိလုိ႔ပါလဲ…အမ..။
ေၾသာ္…သက္ေအာင္ဆုိတာ…မင္းလား….။
ထုိအမ်ဳိးသမီးအသံက နည္းနည္းမာသြားသလုိ သူ႔ကုိေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ေနသျဖင့္
သူပင္မလုံမလဲျဖစ္သြားသည္။ဟုတ္ပါတယ္…အမလာရင္းကိစၥက…
ေအး…မင္းကဒီလုိေျပာေတာ့လဲတို႔ကေျပာရတာေပါ့ကြာ…။
မင္း…အမညီမသြယ္သြယ္လႈိင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ေပးပါ…။
ဟုိက္….အခုမွသူသိေတာ့သည္.။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္၏အမ ယုယလႈိင္ဆုိတာ ထိုအမ်ဳိးသမီးကုိး..။
မ်က္ႏွာေက်ာကတင္းတင္း…သူ႔ကုိေဟာက္သလုိလုိ ေငါက္သလုိလုိေျပာလာတာေၾကာင့္
သူနည္းနည္းေဒါကန္သြားမိတယ္…။
ဟာ…အမျဖတ္ခ်င္တုိင္းျဖတ္ခုိင္္းလုိ႔ရမလားဗ်….။
ဟင္း..ဟင္း…မင္းကေငြလုိခ်င္လုိ႔လားကြ…ဘယ္ေလာက္လုိခ်င္တာလဲေျပာ..။
ဟား…ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ရီရပါလား..က်ဳပ္ကုိေငြမက္တဲ့ေကာင္မ်ားမွတ္ေနလုိ႔လား…။
က်ဳပ္က မမသြယ္ကုိခ်စ္လုိ႔ဗ်…
ဟင္း..ဟင္း…ခ်စ္တာကဘာမွလုပ္လုိ႔မရဘူး..ေကာင္ေလးရဲ႔…။
ေငြကမွအရာအားလုံးကုိဖန္ဆင္းႏုိင္တာ…။
ေျပာကာမွ ထုိအမ်ဳိးသမီးကပုိဆုိးလာသည္။
အဲ့ေတာ့ မင္းေနာက္ဆုတ္ေပးပါ…မင္းဘ၀လဲေကာင္းသြားလိမ့္မယ္…။
သိန္း(၁၀၀)ဆုိတာ မင္းလုိလူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အမ်ားၾကီးေျပာင္းလဲႏုိင္မွာပါ
ေကာင္ေလးရာ…မဟုတ္ဖူးလား…။
ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကုိေစာ္ကားေနတာဘဲ…ခင္ဗ်ားေပးတဲ့ပုိက္ဆံကုိလဲမယူဘူး…။
ခင္ဗ်ားညီမကုိလဲမျဖတ္ဘူး…ခင္ဗ်ားလဲသြားေတာ့…။
ေလာကၾကီးမွာ ေငြေၾကးနဲ႔တန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔မရတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆုိတာခင္ဗ်ားသိထား။
အင္း..အင္း..ဟုတ္ျပီေလ…
ေနာက္မွ မင္း..အမကုိအဆုိးမဆုိပါနဲ႔..ဟုဆုိျပီး ထုိအမ်ဳိးသမီးကား
ေဒါသထြက္ထြက္ျဖင့္ ကားေပၚတက္ကာ ေမာင္းထြက္သြားေခ်ျပီ.။
သက္ေအာင္ တစ္ေယာက္ စုိးရိမ္စိတ္မ်ား ၀င္လာေခ်ျပီ.။
ဒီတစ္ခါလဲ သူခ်စ္ေသာသူတစ္ေယာက္ကုိ လက္လြတ္ဆုံးရႈံးရေတာ့မွာလား။(၁၂)
ထုိသုိ႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္ျပီး…တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ..
သက္ေအာင္ေရ…လာပါဦးကြ…
အလုပ္ရွင္ဦးဘေမာင္ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ သက္ေအာင္ ဦးဘေမာင္ရွိရာကုိသြားလုိက္ပါတယ္။
ဦးေလး..ဘာမ်ားရွိလုိ႔လဲခင္ဗ်..။
ဒီလုိကြာ..ေမာင္သက္ေအာင္ရ…
မနက္ျဖန္ စစ္ကုိင္းကုိ သြားေပးပါဦးကြာ…ဦးေလးမိတ္ေဆြဦးကုိေလးရဲ႔သမီးမဂၤလာေဆာင္
ရွိေနတယ္.။ ဦးေလးကလဲ မင္းသိတဲ့အတုိင္း မအားေတာ့။
မင္းဘဲဦးေလးကုိယ္စားသြားေပး ဟုတ္ျပီလား။
ဦးကုိေလးဆုိတာ ဦးဘေမာင္ႏွင့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ဦးဘေမာင္ကားသူသိသည့္အတုိင္း
အလုပ္ကိစၥနွင့္အျမဲလုိလုိမအားလပ္ေနသူတစ္ဦး။
သက္ေအာင္ကား ဦးဘေမာင္ရဲ႔ လူယုံတစ္ဦးလုိျဖစ္ေနေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ကုိ
သက္ေအာင္ကုိ သြားခုိင္းျခင္းျဖစ္သည္။
အခုတေလာ စိတ္ညစ္ညဴးေနေသာ သက္ေအာင္အဖုိ႔ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက်သလုိပင္။
စိတ္ေတြေပါ့ပါးလန္းဆန္းလာသလုိပင္..။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္ကား ယခုေလာေလာဆယ္သင္တန္းတက္ေနသျဖင့္ သူႏွင့္မေတြ႔ျဖစ္။
ျပီးေတာ့ သူ႔အမ ယုယလႈိင္ဆုိတဲ့ ဟုိအမ်ဳိးသမီးကလည္း သူ႔ထံ မၾကာမၾကာလာေညွာ္သည္။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္အေျပာအရဆုိ သူမကုိလည္း တားသည္ဟုေျပာသည္။
သူႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ဖုိ႔။
သို႔ေသာ္သူဒါေတြဂရုမစုိက္ပါ။ အေရးၾကီးတာက မမသြယ္သြယ္လႈိင္သူ႔ကုိခ်စ္ဖုိ႔ဘဲမဟုတ္လား။
ထုိေန႔တစ္ေန႔လုံးစိတ္ၾကည္လင္ေနလုိ႔ထင္သည္…
အလုပ္လုပ္ရတာေပါ့ပါးသြက္လက္ေနသည္္…ျမဴးၾကြေနသည္…။
မနက္ျဖန္ေရာက္ဖုိ႔စိတ္ေစာေနတာေလ….ေပ်ာ္တာ..ေပ်ာ္တာ။
(၁၃)
ေမာင္သက္ေအာင္ေရ..မင္းဆရာကုိ ဦးေလးကသတိရတယ္လုိ႔ေျပာလုိက္ပါဦး..
စစ္ကုိင္းကုိလဲ လာခဲ့ပါဦးလုိ႔…။
ဦးကုိေလးက ျပန္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ သက္ေအာင္ကုိႏႈတ္ဆက္ေနသည္။
ဦးကုိေလးတုိ႔ သမီးမဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားအျပီး သက္ေအာင္လဲ
စစ္ကုိင္းျမိဳ႕ထဲ ဆုိင္ကယ္တစ္စိီးျဖင့္ ပတ္လည္ေနရာမွ ညေနေစာင္းမွ
ဦးကုိေလးတုိ႔ အိမ္ကုိျပန္၀င္ကာ ႏႈတ္ဆက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဟုတ္..ဟုတ္..ဦးေလး…ကၽြန္ေတာ္သြားလုိက္ပါဦးမယ္ခင္ဗ်…
ေအး..ေအး..ေမာင္သက္ေအာင္..ေနာက္လဲၾကဳံရင္၀င္ခဲ့ပါဦး..
၀င္မယ္ဦးေလးေရ..စိတ္သာခ်…ဟက္..ဟက္
သက္ေအာင္လည္း ဦးကုိေလးကုိႏႈတ္ဆက္ရင္း မႏၱေလးျမိဳ႔သုိ႔ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။
အလာတုန္းကလည္း ဆိုင္ကယ္ႏွင့္အျပန္လဲဆုိင္ကယ္ျဖင့္ဘဲေပါ့။
ညေနေစာင္းျပီျဖစ္သျဖင့္ အနည္းငယ္ပင္ေမွာင္ေနေခ်ျပီ။
ဒါေပမဲ့ ဒီလမ္းက သက္ေအာင္သြားေနက်လမ္းေၾကာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေအးေအးလူလူပင္။
ျပန္လာရာ လမ္းတစ္ေလ်ာက္တြင္ အျမန္မေမာင္းဘဲစီးလာခဲ့ေသာသက္ေအာင္တစ္ေယာက္…
လမ္းေဘးတစ္ေနရာတြင္ ရပ္ထားေသာကားတစ္စီးကုိ ျမင္လုိက္ရသည္..။
ကားကျမင္ဖူးသလုိလုိဘဲ ဘယ္ေနရာမွာ ျမင္ဖူးပါလိမ့္။
စဥ္းစားစမ္း..စဥ္းစားစမ္း…ဟာ..ဒါေဒၚယုယလႈိင္ကားပါလား..။
ဘယ့္ႏွယ္ဒီလမ္းမွာ ေရာက္ေနပါလိမ့္။
ကားပ်က္ေနတာထင္သည္။.. သူစဥ္းစားေနဆဲမွာပင္..
ရွင္တုိ႔လြတ္ေနာ္…လြတ္…လူယုတ္မာေတြ..ဟူေသာအသံကုိၾကားလုိက္ရသည္။
လမ္းေဘးတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ ေဒၚယုယလႈိင္ကုိ ဆြဲလားယမ္းလားလုပ္ေနသည္။
ျပသနာတက္ေနျပီ….ဒီလုိလူဆုိးသူခုိးေတြက ဒီလုိလူျပတ္သည့္ေနရာမွာ
အခြင့္ေကာင္းယူတတ္ၾကသည္။
ဆုိင္ကယ္ကုိ ရပ္ျပီးၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ ေဒၚယုယလႈိင္ကို လူဆုိးတစ္ဦးမွ.
ဆံပင္ကုိဆြဲျပီး လက္သီးျဖင့္ ပိတ္ထုိးလုိက္တာကုိေတြ႕ရသည္။
အ….ဟူေသာ ေဒၚယုယလႈိင္အသံႏွင့္ အတူ သူမလဲက်သြားတာကုိေတြ႕ရသည္။
သူလည္းမေနသာေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေရွ႕မွာ သူညွပ္ထားသည့္ သူလုိရမယ္ရယူလာေသာ
ဂြရွင္ကုိ ယူကာ ထုိလူႏွစ္ဦးဆီသုိ႔….
ေဟ့လူေတြ..ရပ္လုိက္စမ္း….ဟုေအာ္ကာ …ဂြရွင္ျဖင့္လုိက္ရုိက္ေတာ့သည္.။
ထုိလူႏွစ္ဦးကလည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲမုိ႔သာ ဆြဲလားယမ္းလားအႏုိင္က်င့္ရဲတာ။
တကယ္ေဆာ္မည့္သူႏွင့္ေတြ႔ေတာ့ ေျပးၾကေတာ့သည္။
(၁၄)
အမ..အမ ..သက္ေအာင္ကား ေဒၚယုယလႈိင္ကုိ ေပြ႕ခ်ီျပီး လႈပ္ႏုိးလုိက္သည္။
ေဒၚယုယလႈိင္ကား သတိလစ္ေနဆဲပင္ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့။
ဒုကၡပါဘဲ…ဂြေတာ့ က်ျပီ..ေဒၚယုယလႈိင္ကား အက်ီမ်ားစုတ္ျပဲေနသျဖင့္
သူ၀တ္ထားေသာ ဂ်င္းဂ်ာကင္ကုိ၀တ္ေပးလုိက္ျပီး သူမရဲ႕ရပ္ထားေသာ ကားေပၚသုိ႔
ေပြ႕ခ်ီကာ ကားတံခါးကုိဖြင့္ျပီး တင္ေပးလုိက္သည္။
ကားကလည္းပ်က္ေနတာဆုိေတာ့ …ေမာင္းလုိ႔ရဟန္မတူ.။
သူမတစ္ေယာက္ထဲ အႏၱရာယ္ရွိသည္။ ဒီေတာ့…။
သူလည္း ဆုိင္ကယ္ကုိ ကားနားေရႊ႕ျပီး ရပ္ထားလုိက္သည္။
ပ်က္ေနေသာကားကုိ ျပင္ဆင္ရန္ကားစက္ဖုံးကုိ ဖြင့္လုိက္သည္။
ကားစက္ဖုံးမဖြင့္ခင္ ကားထဲမွာ ရွိတဲ့ေသာ့ကုိ အႏႈတ္…ေဒၚယုယလႈိင္ရဲ႕
မ်က္ႏွာေလးကုိ သူျမင္မိသြားသည္…
လူဆုိးတစ္ဦးထုိးသြားေသာ နားထင္မွာ အညိဳအမဲေလး ထင္ေနေပမဲ့..။
သူမမ်က္ႏွာေလးကလွပေနသည္။
ျဖဴႏုေနေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ႏွာသီးလုံးလုံးေလးက ခ်စ္စရာေလး။
ရင္ဘတ္ကလည္းမုိ႔ေမာက္ျပီး ခါးသိမ္ တင္ကားသူပင္။
အသက္ (၃၀)ေက်ာ္ေပမဲ့ မသိပါက (၂၇)ႏွစ္ခန့္သာရွိသူဟု ထင္ရမည္။
အင္းေလ..အျငိမ္းစားေနရသူေတြကုိး။
သက္ေအာင္တုိ႔လုိ ဘ၀ႏွင့္တူမွမတူတာ။
သူမ၀တ္ထားေသာ လက္၀တ္လက္စားေတြကလည္း သိန္းရာခ်ီတန္တာေတြခ်ည္း။
အႏၱရာယ္ကုိ ဖိတ္ေခၚေနတာနဲ႔တူသည္…။
သူလည္း…ကားျပင္ရင္း ျပင္ရင္းနဲ႔ညနက္သြားေခ်ျပီ..။
ကားကေမာင္းလုိ႔ရေသာ အေနအထားသုိ႔ေရာက္ရွိသြားျပီ…။
ကားထဲမွ အင္း…ဟူေသာညဥ္းညဴသံကုိၾကားရသည္…။
ေဒၚယုယလႈိင္ ျပန္လည္သတိရလာဟန္တူသည္။
ယုယလႈိင္ကားသတိရလာလာျခင္းေခါင္းကုိ လက္ျဖင့္ဖိလုိက္သည္။
ညကလူဆုိးတစ္ဦးထုိးထားတာက နာက်င္ေနသည္။
အင္း..ကၽြတ္စ္ကၽြတ္…သူမစုပ္သပ္ရင္း…သူမကုိယ္္သူမဘာျဖစ္သြားပါလိမ့္.ဟုစဥ္းစားေနသည္.။
သူမကုိယ္သူမ သတိထားမိခ်ိန္မွာ ေယာက်ၤား၀တ္ဂ်င္းအက်ီတစ္ထည္က သူမကုိယ္ေပၚေရာက္ရွိ
ေနသျဖင့္ သူမထိတ္လန့္သြားမိသည္။
(၁၅)
ျဖန္း…လူယုတ္မာ…
ကားထဲမွ ထြက္လာျပီး…သူ႕ပါးကုိတန္းရုိက္လုိက္ေသာ ေဒၚယုယလႈိင္၏လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူအံ့ၾသသြားသည္။
ဟင့္…ဟင့္ ေဒၚယုယလႈိင္ကား မ်က္ႏွာကုိလက္၀ါးျဖင့္အုပ္ကာငုိေၾကြးေနသည္..။
သက္ေအာင္ရုတ္တရက္ေဒါသထြက္သြားေသာ္လည္း သူမကုိၾကည့္ကာရီခ်င္မိသြားသည္။
အင္း…သူမကေတာ့တစ္မ်ဳိးထင္ေနျပီ…
နင္…နင္…အရမ္းယုတ္မာတယ္..သိလား…ဟင့္ဟင့္
ေဒၚယုယလႈိင္ခင္ဗ်ားဘာေတြေျပာေနတာလဲ…ညကခင္ဗ်ားကုိဆြဲလားယမ္းလားလုပ္တာ..က်ဳပ္ဟုတ္လုိ႔လား…
ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲဒုကၡျဖစ္ေနလုိ႔….က်ဳပ္ကကယ္ထားရတာသိလား…
ဒါဆုိဒီဒီ…အက်ီက…
သူမကုိယ္ေပၚမွာ ၀တ္ထားသည့္ သူ႔ရဲ႕ ဂ်င္းအက်ီ…
သူမမ်က္ႏွာကား ယခုလုိဆုိေတာ့လဲမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္သနားစရာ။
ခင္ဗ်ားဘာမွမျဖစ္ဖူးသိလား….ခင္ဗ်ားအက်ီျပဲေနလုိ႔ ျမင္မေကာင္းလုိ႔ က်ဳပ္အက်ီကုိ၀တ္ေပးထားတာ..
ခင္ဗ်ားကုိသာ ဖ်က္ဆီးခ်င္ရင္ က်ဳပ္ညကတည္းကဟားဟား..
ေဒၚယုယလႈိင္လည္းထုိအခါမွ သူ႔ရင္ဘတ္ကုိငုံ႕ၾကည့္ျပီး…
အုိ…မ်က္ႏွာေလးနွီျမန္းသြားျပီး ဂ်ာကင္အက်ီႏွင့္ သူမရင္ဘတ္ကုိဆြဲဖုံးလုိက္သည္။
ရင္ဘတ္မွာ သူမရဲ႕ ေရႊရင္ေလးေတြက ျပဲေနသည့္ အက်ီရင္ဘတ္ကေနမလုံမလဲေပၚထြက္ေနတာကုိး.။
ရွက္လုိက္တာေနာ္.။
ကဲကဲ…ခင္ဗ်ားကားက က်ဳပ္ျပင္ထားေပးျပီးျပီ…။
သြားၾကရေအာင္..ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္သုိ႔ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္သျဖင့္
အလင္းေရာက္ကလည္းရရွိေနျပီ…။
ေဒၚယုယလႈိင္ကားေဘးမွ သူ႕ဆုိင္ကယ္ကုိစက္ႏႈိးကာ…သူလည္းေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။
ေဒၚယုယလႈိင္ကားကလည္း သူ႕ေနာက္မွ လုိက္ေမာင္းလာသည္။
ႏွစ္မုိင္ေလာက္ေမာင္းႏွင္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကုိေတြ႔သည္။
တစ္ညလုံးမအိပ္ရေသးတာရယ္ ဗုိက္ဆာေနတာရယ္ေၾကာင့္
သူလည္း ထုိဆုိင္အတြင္းသုိ႔ ဆုိင္ကယ္ကုိ ေမာင္း၀င္ျပီးရပ္လိုက္သည္.။
သူရပ္လုိက္ခ်ိန္မွာပင္ သူ႔ေနာက္ကလုိက္လာေသာ ေဒၚယုယလႈိင္ကားကလည္း
ဆုိင္၀င္းအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ရပ္တန္႔လုိက္ေလေတာ့သည္။
(၁၆)
ဟိတ္..သူ႕စားပြဲမွာ ၀င္ထုိင္ျပီး…
သူ႔ပုခုံးကုိ ပုတ္လုိက္ေသာ ေဒၚယုယလႈိင္ေၾကာင့္ သူေမာ့ၾကည့္လုိက္သည္။
ေဒၚယုယလႈိင္ကား သူ႔ကုိ ျပဳံးျပလုိက္သည္။
ဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ေဒၚယုယလႈိင္ပုံစံက ကေလးေလးတစ္ေယာက္လုိပင္။
သက္ေအာင္..မင္းဘာစားမလဲ…။
ေဒၚယုယလႈိင္က သူ႔ကုိေမးျပီး..စားပြဲထုိးေလးကုိေခၚကာလွမ္းမွာလုုိက္သည္။
မင္းကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ငါ့ေမာင္ရယ္…ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ..ညကေလ…
ေနာက္ဆုိအမတစ္ေယာက္ထဲ ဒီလမ္းကုိမသြားသင့္ဘူး…
အင္း..မေန႔က အမလဲ စစ္ကုိင္းမွ အလုပ္ကိစၥနဲ႔လာခဲ့တာ..
ဒါနဲ႔ ေမာင္ေလးကေရာ ဘာကိစၥနဲ႔သြားတာလဲ…။
မဂၤလာေဆာင္သြားတာ..
.ေၾသာ္….။
မွာထားေသာ စားစရာမ်ားေရာက္လာျပီျဖစ္သျဖင့္ စကားစျပတ္သြားသည္။
ယုယလႈိင္ကား အစာမ်ားကုိ ပလုပ္ပေလာင္းစားေနေသာ သက္ေအာင္ကုိၾကည့္ရင္း
သေဘာက်ေနသည္။ ယခုမွသက္ေအာင္ကုိ သူမေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ျဖစ္သည္။
အသားခတ္လတ္လတ္ ရုပ္ကေတာ့ ေယာက်ၤားပီသသည့္ရုပ္ရည္မ်ဳိး။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း သူမညီမႏွစ္ေယာက္လုံးကခ်စ္ၾကတာေနမွာလုိ႔သူမေတြးထင္မိသည္။
ေကာင္ေလးက အခုလုိဆုိေတာ့လည္း သေဘာက်စရာေလးပင္။
သူမတုိ႔ ဆုိင္ထဲမွာ စားေသာက္ေနတုန္းမွာ ဆုိင္ထဲသုိ႔ကားတစ္စီး၀င္လာသည္။
ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ သူမ်ားကုိအမွတ္မထင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
အုိ..ယုယလႈိင္ေခါင္းကုိမသိမသာလြဲထားလုိက္သည္..
မႏၱေလးမွာ စီးပြားဖက္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ ၾကည္ျပာ..။
အစအေနာက္သန္သည္…ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။
ၾကည္ျပာက အိမ္ေထာင္က်ျပီးျပီ။ သူမအမ်ဳိးသားႏွင့္ စစ္ကုိင္းဘက္သြားမည့္ပုံဘဲ။
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမွ။
သုိ႔ေသာ္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခါမွ သူမရွိရာဘက္သုိ႔ ၾကည္ျပာတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံတည့္တည့္ေလ်ွာက္လာသည္။ဟဲ့..ယုယ…အံမယ္မယ္မင္းၾကီးမွ စုံတြဲခုတ္လာတယ္ေပါ့..
ၾကည့္စမ္း..ၾကည့္စမ္း..ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး..။
အုိ…ရွက္လြန္းသျဖင့္ ယုယလႈိင္ေခါင္းကို ငုံ႕ထားလုိက္သည္။
အံမယ္..အံမယ္..ရွက္ေနေသးတယ္…ခစ္ခစ္…
မဟုတ္ပါဘူးဟဲ့…နင္ကလည္း…အားနာစရာ…။
သက္ေအာင္လည္း မုန္႔စားရက္တန္းလန္း ေၾကာင္အမ္းၾကီးျဖစ္ေနသည္။
၀င္လာေသာ အမ်ဳိးသမီးက ေဒၚယုယလႈိင္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဟန္တူသည္။
ခစ္..ခစ္..နင္ကဒုိင္လ်ဳိထားတယ္ေနာ္…ယုယလႈိင္.။
ေမာင္ေလး..ေရ..ရွက္မေနနဲ႔…..တုိ႔က တုိ႔သူငယ္ခ်င္းအပ်ဳိၾကီး ဒီလုိရွိမွန္းမသိလုိ႔…
ဗ်ာ..မဟုတ္.
ခစ္ခစ္..ျငင္းမေနပါနဲ႔..ဒီလုိေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲေတြ႔ရဖုိ႔ဆုိတာ…ေတာ္ရုံစေကးမဟုတ္ဘူး…
သြားျပီေနာ္…ယုယ…ဟိဟိ။
ၾကည္ျပာလႈိင္ကား သူေျပာခ်င္ရာေျပာျပီးျပန္ထြက္သြားေခ်ျပီ။
ယုယလႈိင္ကား မ်က္ႏွာေလးနီျမန္းျပီးစကားမေျပာႏုိင္ျဖစ္ေနသလုိ။
သက္ေအာင္လည္း စကားေျပာရန္ဆြံ႔အေနသည္။
သက္ေအာင္မသိလုိက္တာက ေဒၚယုယလႈိင္ရင္ထဲမွာ ကုလားဘုရားပြဲလွည့္ေနသလုိခံစားရျပီး
ရင္ခုန္သံေတြ ဆူညံသြားသည့္အေၾကာင္းကုိပင္။
သူမရင္ခုန္သံကုိပင္ သူမျပန္ၾကားေနရသည္။
တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔…နင့္စိတ္ကုိနင္ထိန္းစမ္း..ယုယ ဟုကုိယ့္ကုိကုိယ္သတိေပးေနမိသည္။
သူမတစ္ခါမွ ေယာက်ၤားေလးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဒီလုိမျဖစ္ဖူးခဲ့.။
ယခုက်မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သူမရင္ခုန္သံကုိ သူမအံ့ၾသေနမိသည္။
တကယ္သာ ၾကည္ျပာေျပာသလုိ ျဖစ္ခြင့္ရရင္ေတာ့..
အုိ…ငါဘာေတြေတြးေနပါလိမ့္ဟု…သူမကုိယ္သူမစဥ္းစားမိျပီး
ေရွ႕တြင္ရွိေသာ မုန္႔ပန္းကန္ကုိသာ ေခါင္းကုိငုံ႕ျပီးဆက္စားေနေလေတာ့သည္။
(၁၇)
ဒီတစ္ေခါက္ မမၾကီး ခရီးထြက္လာျပီးမွ ျပန္လာရာတြင္…
သူမကုိ သက္ေအာင္ႏွင့္ကိစၥအား ကန္႔ကြက္ျခင္းမရွိေတာ့သျဖင့္ သြယ္သြယ္လႈိင္ထူးဆန္းေနသည္။
သက္ေအာင္အေၾကာင္းေတြကုိလည္း ခဏခဏေမးသည္။
ေၾသာ္..မမၾကီးကကုိယ့္ညီမကုိ အလုိေတာ့လုိက္သားဘဲလုိ႔ထင္မိသည္။
တစ္ေန႔..သူမ စူပါမားကတ္တစ္ခုတြင္ လုိအပ္တာေလးေတြသြား၀ယ္ေသာအခါ….
မမၾကီးကုိ အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ျမင္လုိက္ရသျဖင့္ ထူးဆန္းသြားျပီး
လုိက္ၾကည့္ေသာ အခါ…..သက္ေအာင္ျဖစ္ေနတာကုိသူမေတြ႔လုိက္ရသည္။
တကယ္ေတာ့ ထုိေန႔က ေဒၚယုယလႈိင္က သက္ေအာင္ကုိေခၚလာျပီး
အ၀တ္အစားေတြ၀ယ္ေပးသည့္ေန႔ျဖစ္သည္…အတန္တန္ျငင္းေပမဲ့
ေဒၚယုယလႈိင္ အတင္းေခၚသျဖင့္ သက္ေအာင္ပါသြားသည့္ေန႔။
ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ ေဒၚယုယလႈိင္၏ မသိစိတ္က သက္ေအာင္အေပၚ
တိမ္းညွြတ္ေနတာ သူမကုိသူမမသိ။
စစ္ကုိင္း အျပန္လမ္းမွာ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ျဖစ္စဥ္ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေဒၚယုယလႈိင္ကား
သက္ေအာင္ဆီကုိ ခဏခဏလာလည္သည္။
သက္ေအာင္ကေတာ့ သူမညီမသြယ္သြယ္လႈိင္ႏွင့္ကိစၥကုိကန္႔ကြက္ဖုိ႔လာသည္ထင္တာ။
သူထင္သလုိမဟုတ္။ ထိုအေၾကာင္းတစ္လုံးမွမေျပာသည့္အျပင္။
သူ႔ကုိ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပျပီး အျပင္ကုိလုိက္ဖုိ႔ေခၚသျဖင့္ အားနာနာနဲ႔ပါသြားရျခင္းသာ။
ထုိသုိ႔ အားနာျခင္းကပင္ သူႏွင့္ မမသြယ္သြယ္လႈိင္တုိ႔ ဇာတ္လမ္းကုိ အဆုံးသတ္သြားခဲ့
ေစရမွန္း ထုိအခ်ိန္က သူသိခဲ့လ်င္ျဖင့္။
မမသြယ္သြယ္လႈိင္ကား ကုန္တုိက္မွာ သူ႕အမေဒၚယုယလႈိင္ႏွင့္ သူ႕ကုိျမင္ျပီးအထင္လြဲသြားသည္။
ေဒၚယုယလႈိင္ကလည္း သူ႕ကုိေမာင္ေလးအရင္းလုိသေဘာထားသည္ဟု ထင္ျမင္မိခဲ့သည္။
အျပင္ထြက္သည့္ အခါမ်ားတြင္ သူႏွင့္ပူးပူးကပ္ကပ္ေနတာကုိ သူသေဘာမထားမိခဲ့။
တကယ္ေတာ့ ေဒၚယုယလႈိင္ကလည္း သူမမသိစိတ္ထဲတြင္ျဖစ္ေပၚေနသည္မ်ားကုိ
အမွတ္မထင္ျပဳလုပ္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။
ေျပာရလ်င္ေတာ့ သက္ေအာင္ကုိ သူမခ်စ္မိသြားတာေပါ့ေလ။
(၁၈)
အခ်ိန္ကား ည(၁၂)နာရီခန္႔ရွိျပီ….။
သြယ္သြယ္လႈိင္ကား ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္သျဖင့္ အိမ္အေပၚထပ္၀ရန္တာဘက္သုိ႔ ထြက္ခဲ့သည္။
ေဖေဖေမေမတုိ႔ အခန္းဘက္ၾကည့္ေတာ့ တံခါးပိတ္ထားသည္။ အိပ္ေနျပီ ထင္သည္။
ေျခကုိေဖာ့ကာ နင္းေလွ်ာက္ရင္း အခန္းေရွ႕မွ အသာအယာျဖတ္ခဲ့သည္။
ေန႔လည္က မမၾကီးႏွင့္ သက္ေအာင္ကုိျမင္လုိက္ရတာ သူမဘ၀င္မက်သလုိလုိခံစားရသည္။
မမၾကီး အခန္းက တံခါးပြင့္ေနတာကုိ သူမေတြ႕ရသည္…မမၾကီးဘယ္မ်ားသြားပါလိမ့္
ေအာက္ထပ္ခဏဆင္းသြားတာထင္သည္…။
၀ရန္တာဘက္ထြက္လာေတာ့..မမၾကီးတစ္ေယာက္၀ရန္တာမွာ ဖုန္းေျပာေနတာေတြ႕ရသည္။
သူမကုိေက်ာေပးျပီး ေျပာေနသျဖင့္ သူမလာတာကုိမျမင္။
ၾကည္ျပာရယ္…..။
သူက ငါ့ညီမရည္းစားဟ..နင္အထင္လြဲေနတာပါဟာ။
ဖုန္းကစပီကာဖြင့္ေျပာေနသျဖင့္ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာၾကားေနရပါတယ္…။
ေကာင္ေလးက ငါ့အေပၚရုိးရုိးသားသားပါဟာ..ငါကသာေလ။
ဒါေပမဲ့မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူးေလ….ငါေလ..ညီမေလးအေပၚကုိ သစၥာမေဖာက္ခ်င္ဘူး။
တစ္ဖက္မွမမသူငယ္ခ်င္းၾကည္ျပာ၏ အသံကုိၾကားရသည္။
အပ်ဳိၾကီးရယ္..ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဟာ…ဘယ္သူ႔ကုိမွမခ်စ္ဖူးခဲ့တဲ့နင္က…
ခ်စ္မိသြားေတာ့လဲ…နင့္ညီမႏွစ္ေယာက္လုံးနဲ႔ ပတ္သက္ဖူးတဲ့သူကုိမွဟယ္…
စိတ္မေကာင္းလုိက္တာဟာ…နင့္အျဖစ္ကလဲ…။
အသံမ်ားတိတ္ဆိတ္သြားသည္…
ရႈိက္သံတစ္ခ်က္ထြက္လာတာကုိ သြယ္သြယ္လႈိင္ၾကားလုိက္ရသည္..။
မမၾကီး ငုိေနတာထင္တယ္…။
ကဲ…ခံစားမေနပါနဲ႔..အပ်ဳိၾကီးရယ္…
နင့္မလဲ အသည္းကႏုလုိက္တာ…ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး..ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး။
တစ္ဖက္မွ မမၾကည္ျပာ၏ အသံကုိၾကားရသည္။
မမၾကီးကုိ စကားအတူတူေျပာဖုိ႔ ရည္ရြယ္ေနေသာ သြယ္သြယ္လႈိင္၏ ေျခလွမ္းမ်ား
ရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္။ ေရွ႕ဆက္တုိးရမလား…ေနာက္ကုိဆုတ္ရမလားစဥ္းစားေနဆဲမွာပင္။
မမၾကီးယုယလႈိင္ကားဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ အေနာက္ဘက္သုိ႔ လွည့္လာသည္။
ညီ..ညီမေလး…
လက္ထဲမွ ဖုန္းကၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔ လြတ္က်သြားသည္။
တုန္လႈပ္မႈႏွင့္ အတူမမၾကီးရဲ႕မ်က္ႏွာက ပ်က္ယြင္းသြားျပီး သူမမ်က္ႏွာေပၚမွာ
ရစ္၀ဲက်ဆင္းေနသည့္ မ်က္ရည္မ်ားကုိ ဖုံးဖိရန္ၾကိဳးစားေသာ္လည္းအခ်ိန္မမီေတာ့။
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ…မမရယ္…
ကေလးေလးတစ္ေယာက္လုိ တုန္လႈပ္ေနသည့္ မမၾကီး၏ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ဖက္ရင္းျဖင့္
သြယ္သြယ္လႈိင္ တစ္ေယာက္ မမၾကီးကုိ ဘယ္လုိႏွစ္သိမ့္ရမွန္းမသိေတာ့။
ၾကမ္းျပင္ေပၚက်သြားေသာဖုန္းထဲမွ…
ဟဲ့…ယုယ..ဘာျဖစ္တာလဲ…ဟူေသာ မမသူငယ္ခ်င္း ၾကည္ျပာ၏ အသံကုိၾကားရေလသည္။
(၁၉)
မမသြယ္သြယ္လႈိင္တစ္ေယာက္ သူမမိတ္ေဆြ တကၠသိုလ္မွဆရာတစ္ဦးႏွင့္လက္ထပ္ေတာ့မည္
ဟူေသာသတင္းကုိ သက္ေအာင္တစ္ေယာက္ သိရွိလုိက္ရပါျပီ။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ခန္႔ကတည္းက မမသြယ္သြယ္လႈိင္ဆီဖုန္းဆက္တုိင္းဖုန္းမကုိင္တာ
ဒါေၾကာင့္ကုိး။ မိန္းမေတြဟာဒီလုိခ်ည္းပါဘဲလား။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူ ဂုဏ္သေရရွိသူကုိမွေရြးျပီးလက္ထပ္ၾကတာပါေလ။
ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ခံစားရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ သူ႕အတြက္ ခံစားခ်က္ကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့ျပီ။
ကုိသက္ေအာင္ ဖုန္းလာေနတယ္ရွင့္ …မယုယလႈိင္တဲ့
သူ႔ေနေသာ အိမ္ပုိင္ရွင္ အိမ္မွဖုန္း။သူလည္းထသြားလုိက္သည္။
ဟဲလုိေျပာပါ…မမ…။
ေမာင္ေလး အရမ္းခံစားေနရမွာဘဲေနာ္..ေမာင္ေလး။
မမလဲစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္….မမတုိက္တြန္းလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။
ညီမေလးကသူ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔သူပါ….။
သိပါတယ္မမ….ေနာက္ဆုံးေတာ့ဒီလုိပါဘဲေလ….
မဂၤလာေဆာင္ေန႔က်ရင္…ကၽြန္ေတာ္လာခဲ့ပါ့မယ္.။
ေအးပါ..ေမာင္ေလးရယ္…မမတကယ္ကုိစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္…အခုအခ်ိန္မွာ စကားမေျပာခ်င္လုိ႔…
နားလည္ပါတယ္ေမာင္ေလး…ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ထဲ ေနခ်င္တယ္ဆုိတာမမသိတယ္။
ေဒၚယုယလႈိင္ကား သူ႕ကုိႏွစ္သိမ့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲေလာကၾကီးရယ္ဟု သူေတြးေနမိသည္။
အိမ္သုိ႔ ျပန္ျပီး.စီးကရက္ေတြကုိ တစ္လိပ္ျပီးတစ္လိပ္ထုိင္ဖြာေနမိသည္။
သူစာတစ္ေစာင္အားေကာက္ေရးလုိက္သည္…။
မမၾကီးယုယလႈိင္ထံေပးေသာစာ….။
မမယုယလႈိင္နဲ႔..မမသြယ္သြယ္လႈိင္…
ကၽြန္ေတာ္အားလုံးကုိ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ခံစားႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့လုိ႔ နယ္ကုိျပန္ပါေတာ့မယ္။
အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မမၾကီးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ကုိ ေမာင္ေလးအရင္းလုိသေဘာထားေပးခဲ့တဲ့အတြက္ေရာ
မမသြယ္သြယ္လႈိင္အေနနဲ႔ မမညီမေလးမုိ႔မုိ႔လႈိင္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး.
ကၽြန္ေတာ္ရရွိခဲ့တဲ့ နာက်င္မႈေတြကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိကုစားေပးခဲ့တဲ့အတြက္
အားလုံးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကမွားတာပါေလ….အႏူလက္နဲ႔မွ ေရႊခြက္ကုိ ႏႈိက္ခ်င္ခဲ့တာကုိး။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိနားလည္သြားပါျပီ။
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္….(သက္ေအာင္)
(၂၀)
တုန္ယင္ေနေသာ လက္မ်ားျဖင့္ ယုယလႈိင္စာကုိဖတ္ရင္း သူမမ်က္လုံးမ်ားကေ၀၀ါးလာသည္။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေ၀၀ါးသြားတာပါ။
မျဖစ္ရဘူးေနာ္..ဒီလုိမျဖစ္ရဘူး…။
သြယ္သြယ္လႈိင္ကား သူမေၾကာင့္ သက္ေအာင္ကုိသစ္စိမ္းခ်ဳိးခ်ဳိးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အားလုံးမမေၾကာင့္ပါေမာင္ရယ္…မင္းေလးဒီလုိမျဖစ္ရဘူး..မျဖစ္ရဘူး…
သူမႏႈတ္မွေရရြက္လုိက္သည္..။
သက္ေအာင္ရယ္…မင္းကုိေလ…မမ..မမက…
သူမအရူးတစ္ေယာက္လုိေရရြက္ေနမိသည္။ သြယ္သြယ္လႈိင္ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္
အခမ္းအနားကျပီးခါနီးေနျပီ။ သူမဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။
သူမသက္ေအာင္ကုိ မွီႏုိင္ေသးသည္။
သူမထြက္လာခဲ့ျပီး ကားကုိ အျမန္ေမာင္းလုိက္သည္။
ကံေကာင္းေထာက္မလုိ႔ မင္းေလးကုိမွီပါေစ…သက္ေအာင္ရယ္။
သက္ေအာင္ ငွားေနေသာ အိမ္ဆီသုိ႔ကားကုိ အျမန္ေမာင္းလုိက္သည္။
အိမ္ေရွ႔တြင္ ကားကုိရပ္လုိက္ျပီး ကမန္းကတန္းဆင္းခဲ့သည္…။
သူမရင္ထဲဟာခနဲျဖစ္သြားသည္…အိမ္တံခါးကေသာ့ခတ္ထားသည္..။
ဒါဆုိ…သူမေနာက္က်သြားျပီေပါ့….။
သက္ေအာင္ရယ္…မင္းကုိမမခ်စ္တယ္ဆုိတာမင္းကုိသိေစခ်င္လိုက္တာကြယ္..။
မင္းဘ၀ေလးကုိ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ေအာင္မမဖန္ဆင္းခြင့္ရွိခ်င္လုိက္တာ။
မင္းရဲ႔ အထီးက်န္ေနတဲ့ ဘ၀ေလးကုိလြတ္ေျမာက္ေအာင္ မမကူညီခြင့္မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလားကြယ္။
အခုေတာ့..ေလ..မမေလ…မင္းကုိ..မင္းကုိ…
က်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကုိပင္မသုတ္ႏုိင္ေတာ့။
ရွက္လည္းမရွက္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ကားဆီသုိ႔ေလးဖင့္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္
ေလ်ွာက္လာရင္း တံခါးကုိဆြဲဖြင့္ကာစိတ္ပ်က္လက္ပစ္ထုိင္ခ်လုိက္သည္။
ဘယ္လုိဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့..။
(၂၁)
သက္ေအာင္ကား အထုပ္ကုိဆြဲကာ သူ၏အိမ္ေလးဆီသုိ႔ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
ဒီအိမ္ေလးက သူ႔မိဘမ်ားမဆုံးပါးခင္က အေမြအႏွစ္ရထားခဲ့ေသာ အိမ္ကေလး။
ဒီျမိဳ႕ေလးမွာရွိေသာ အိမ္ေလးဆီသုိ႔အသည္းကြဲဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္အတူ ျပန္လာခဲ့ျပီ။
စိတ္ေလေလႏွင့္ ေလ်ွာက္သြားေနသျဖင့္ျမိဳ႕ကုိတန္းမျပန္ျဖစ္ခဲ့။
ေလ်ွာက္လည္ေနခဲ့ျပီးမႏၱေလးျမိဳ႕မွ ထြက္လာျပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာမွသာျမိဳ႕သုိ႔ျပန္လာခဲ့သည္။
သူ႔အိမ္ေလးရဲ႕ေသာ့ကုိ အပ္ႏွံထားေသာ သူ႔အိမ္မေရာက္ခင္
လမ္းထိပ္မွ ကုိျမေသာင္းတုိ႔လင္မယားအိမ္ကုိ၀င္ခဲ့သည္။
ဦးျမေသာင္းေရ…ဦးျမေသာင္း…။
ေဟ…ဘယ္သူလဲကြ…
ဦးျမေသာင္းကား အိမ္ထဲမွထြက္လာသည္.။
ဟာ..မိန္းမေရ..သက္ေအာင္ၾကီးျပန္လာျပီေဟ့…။
ဟယ္ေတာ့…သက္ေအာင္ၾကီး မိန္းမရျပီးမွ အသားအေရေတြစုိေျပလုိ႔။
ခင္ဗ်ာ…မိန္းမ…သူနားမလည္ႏုိင္ျဖစ္သြားသည္…။
အမေလးသက္ေအာင္ရယ္..ရွက္မေနပါနဲ႔..နင့္မိန္းမေခ်ာေခ်ာလွလွေလးယူတာေတာင္
ငါတုိ႔ကုိအေၾကာင္းမၾကားဘူးေနာ္…ေကာင္စုတ္။
ဦးျမေသာင္းမိန္းမ မတင့္ ကသူ႔ကုိစကားနာထုိးေနျပန္ျပီ။
သူပင္ေၾကာင္အမ္းၾကီးျဖစ္ေနသည္…။
အမေလး..ကုိယ္ေတာ္..ခုမွေတာ့မရဘူး..နင့္အရင္ နင့္မိန္းမကလြန္ခဲ့တဲ့ (၃)ရက္ကေရာက္လုိ႔
နင့္အိမ္ေသာ့လာေတာင္းလုိ႔ေပးလုိက္ျပီဟဲ့..တကထဲ ကုိယ့္မိန္းမေခ်ာေခာ်ေလးကုိ
နင့္မုိ႔လုိ႔စိတ္ခ်လက္ခ်လြတ္တယ္..။
သြားသြား…နင့္အိမ္မွာ နင့္မိန္းမေစာင့္ေနေတာ့မယ္။ သူကေျပာတယ္နင္ဒီေန႔ေလာက္ေရာက္မွာတဲ့။
သိျပီးသား..
သက္ေအာင္ေခါင္းကုိတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း အိမ္ဆီသုိ႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
လူကအသည္းကြဲေ၀ဒနာနဲ႔ ျမိဳ႕ျပန္လာပါတယ္ဆုိမွ ဘယ္ကမွန္းမသိေသာမိန္းမက သူ႔အိမ္ေပၚတက္ေနျပီ။
.ဒီျပသနာကုိရွင္းမွျဖစ္မယ္..ဟုေတြးကာ သူ႔အိမ္ဆီသုိ႔ အေတြးမ်ားျဖင့္ ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
(၂၂)
အိမ္၀င္းထဲသုိ႔၀င္ခဲ့သည္ သူ႔အိမ္ေလးကသန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနသလုိ….
ျပတင္းေပါက္မွာလည္း အျပာႏုေရာင္လုိက္ကာစအသစ္ေလးေတြ တပ္ထားတာကုိေတြ႕ရသည္။
ပုိင္စုိးပုိင္နင္းပါလား…။
အိမ္ထဲသုိ႔၀င္ခဲ့ျပီး သူအထုပ္ကုိခ်ကာ အိမ္ထဲသုိ့ မ်က္လုံးကစားလုိက္သည္။..
အိမ္ထဲတြင္ေတာ့ လူရွင္းေနသည္။ သူ႔မိန္းမဆုိေသာ အမိ်ဳိးသမီးဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။
အိမ္ခန္းထဲမွ သီခ်င္းညဥ္းသံၾကားရသည္…။
ဘယ္ရည္းစားကုိအခ်စ္ဆုံးဆုိတာေျပာျပပါေမာင္ရယ္..ကၽြန္မသိပါရေစ…
ကေတာက္စ္…ဒင္းက သူ႔အိမ္ကုိ သူမအိမ္လုိသေဘာထားျပီးသီခ်င္းေတြေတာင္ဆုိေနေသး…။
အခန္းတံခါးကုိ ၀ုန္းခနဲဆြဲဖြင့္လုိက္ျပီး….
ခင္ဗ်ား…ဘယ္သူ..ဘယ္သူ…သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဆြံ႔အသြားသည္။။။
အမ်ဳိးသမီးက သူ႔ဘက္ကုိလွည့္လာတာကုိး….။
မမ..ယု.ယု..ယ..သူ႔ႏႈတ္မွ စကားသံက တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ထြက္ေပၚလာသည္..
ခစ္ခစ္..ယုယလႈိင္က အသံလြင္လြင္ေလးျဖင့္ရယ္လုိက္သည္…
သူယုံပင္မယုံႏိုင္…။ ဘာဆက္ေျပာလုိ႔ေျပာရမွန္းမသိ။
ဟြန္း…ေကာင္ဆုိးေလး..ခုေတာ့ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ…။
မင္းေလးက မမကုိထားျပီးထြက္ေျပးသြားေတာ့ မမလုိက္လာရတာေပါ့။
ခင္ဗ်ာ…
ဗ်ာေတြ…ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔..မင္းကုိေရာ..မင္းအိမ္ကုိေရာမမသိမ္းလုိက္ျပီဆုိ..
မင္းသေဘာတူရဲ႔လား…
သက္ေအာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည္..ဘာေတြကေနဘယ္လုိျဖစ္ကုန္မွန္းမသိေတာ့။
ခစ္ခစ္..မင္းသေဘာတူတူမတူတူ…မမကေတာ့မင္းကုိသိမ္းလုိက္ျပီ..ဒါဘဲ..
ဟုတ္..ဟုတ္…ေယာင္ျပီးထြက္ကုန္ျပီ။
ဟာ..မဟုတ္..မဟုတ္…။
မမယုယလႈိင္ကား သူ႔ဆီသုိ႔ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာသည္။
ျဖဴဥေနေသာမ်က္ႏွာ ဖြံ႔ထြားေသာရင္ စြင့္ကားေသာတင္၊ ေသးက်င္ေသာခါးႏွင့္မဟာဆန္ေသာ
မမယုယလႈိင္၏အလွေၾကာင့္ သူ႔ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာပါတယ္…။
(၂၃)
အခ်စ္ႏွင့္ေတြ႔လ်င္လူေတြအားလုံး အရွက္မရွိႏုိင္ေတာ့တာေသခ်ာသည္။
ယုယလႈိင္ကား သက္ေအာင္ခ်စ္တာကုိ အရမ္းကုိခံယူခ်င္ေနျပီ.။
အေတြ႔အၾကဳံမရွိေသာ အပ်ဳိၾကီးမမကား ဒီတစ္ခါေတာ့ မရွက္ႏုိင္ေတာ့။
သက္ေအာင္ဆီလွမ္းလာရင္း သူမအက်ီၾကယ္သီးမ်ားကုိျဖဳတ္ခ်ကာ…
ထမိန္ကုိခ်ြတ္ခ်လုိက္သည္။
ကြင္းလုံးပုံက်သြားေသာထမီႏွင့္အတူ ..
ေျဖာင့္စင္းေသာေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္း သြယ္လ်ျပီး ၀င္း၀ါေနသည့္ သလုံးသားေလးမ်ားေၾကာင့္
သက္ေအာင္ ဒုတ္ၾကီးကလည္း မာလာသည္။
မမရဲ႕ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္အတူ ကုိယ္လုံးတီးအေနအထားေၾကာင့္ သက္ေအာင္
လက္ေတြေျခေတြပါတုန္လာတယ္။
ေပါက္စီသာသာမာတင္းေနတဲ့ ရင္ႏွစ္မြာအေပၚ မမရဲ႕ဆံပင္ေလးေတြကလမ္းေလ်ာက္လုိက္တုိင္း
၀ဲက်ေနတာကလည္း သူ႔ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေစသည္။
မမရဲ႔ ကုိယ္သင္းရနံ႔ေလးက သူ႔ဆီနီးကပ္လာေလေလ ပုိျပီးရလာေလေလပါဘဲ။
မမက သူ႔နားကုိေရာက္လာျပီး သူ႔ကုိေမာ့ၾကည့္ပါတယ္။။
ဘယ္လိုလဲ..အခ်စ္ဆရာၾကီးရဲ႔…..ကုိယ့္မိန္းမကုိ အၾကင္နာေတြမေပးတတ္ေတာ့ဘူးလား။
ျဖဳန္းခနဲရုန္းၾကြလာေသာစိတ္နဲ႔အတူ သူ႔လက္ကလည္း ပုဆုိးကုိဆြဲခၽြတ္လုိက္ျပီေလ။
အက်ီကုိ ၾကယ္သီးပင္မျဖဳတ္ေတာ့ဘဲ မမက သူ႔လက္ျဖင့္ ျဗတ္ခနဲဆြဲျဖဳတ္လုိက္တယ္။
မမရဲ႔ လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴႏုႏုေလးေတြက သူ႔ေပါင္ခြၾကားကုိလွမ္းႏႈိက္လုိက္ျပီး
သူ႔လိင္တံၾကီးကုိ စမ္းလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ….။
အုိ..ဆုိျပီး..မမအနည္းငယ္ေတာ့ေၾကာက္သြားပါတယ္..။
မရေတာ့ဘူးေလ…သက္ေအာင္က မမရဲ႕ကုိယ္ေလးကုိ ေစြ႕ခနဲဆြဲေပြ႔လုိက္ျပီး…
အုိ…မမရဲ႕ပါးျပင္ေတြ လည္တုိင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေတြကုိ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ တရစပ္
နမ္းပါေတာ့သည္။
မမယုယလႈိင္ကား မ်က္လုံးေလးေမွးစင္းျပီး သူ႔ရဲ႕ယုယမႈကုိခံယူေနပါတယ္.။
သူလည္းမမကုိ ေပြ႔ရင္းအနမ္းေတြေပးကာ မမကုိကုတင္ဆီ ေပြ႕ဖက္ေခၚလာရင္း
ကုတင္ေပၚကုိ တင္လုိက္ျပီး မမကုိယ္ေပၚကေနထပ္ရက္မိုးကာ…
အနမ္းမုိးေတြ တရစပ္ေျခြပါေတာ့တယ္။
(၂၄)
ယုယလႈိင္ကလည္း အားက်မခံပါဘဲ…
သက္ေအာက္ကုိဆြဲလဲလႈိက္ျပီး သူမကအေပၚကေနထပ္ျပီး သက္ေအာင္ကုိျပန္နမ္းပါတယ္။
သက္ေအာင္တစ္ေယာက္ သူမအျပဳအစုေတြၾကားမွာ မိန္းေမာေနပါတယ္…။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလ်ာဆင္းလာျပီး သက္ေအာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကုိ သူမလ်ာနဲ႔ မထိတထိကစားတာေၾကာင့္
သက္ေအာင္တစ္ေယာက္ မိန္းေမာသြားတယ္။
သူ႕လက္ကလည္း မမယုယလႈိင္ရဲ႕ ဆံပင္ေတြၾကားကုိခပ္ဖြဖြေလးဆုပ္ကုိင္ထားမိတယ္။
မမယုယလႈိင္ရဲ႕ ေခါင္းက သူ႔ေပါင္ခြၾကားကုိေလ်ာဆင္းသြားျပီး သူမလက္နဲ႔ သူ႔ေဘာင္းဘီတုိေလးကုိ
ခၽြတ္လုိက္ကာ…
အုိး…သက္ေအာင္ခါးၾကီးေကာ့သြားပါတယ္….
သူ႔ဒုတ္ၾကီးတစ္ခုလုံးပူေႏြးစုိစြတ္တဲ့အရသာကုိ ရလုိက္လုိ႔ပါ…
မမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လြာၾကားကေန မမပါးစပ္ထဲ၀င္ေရာက္သြားတာပါ…
မမရဲ႔ ေရွ႕တုိးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္မႈေတြၾကားမွာ သူစိတ္မထိန္းႏုိင္ေတာ့ပါဘူး…
မမေခါင္းကုိ အသာအယာ အေပၚကုိဆြဲယူလုိက္ျပီး…
မမကုိ ေအာက္ဖက္ျပန္တြန္းလွကာ မာေထာင္ေနတဲ့ မမရဲ႕ႏုိ႔သီးေလးကုိ…
ျပြတ္…ျပြတ္….အင္းဟင္းဆုိတဲ့ မမရဲ႕ညဥ္းညဴသံေလးထြက္လာပါတယ္။
မမရဲ႕ဗုိက္သား၀င္း၀င္းေလးေတြကုိ လုိက္ယက္ျပီး…
မမရဲ႕ေပါင္ခြၾကားမွာ သူ႔မ်က္ႏွာကုိအပ္လိုက္ကာ…
အုိ….ယုယလႈိင္ လည္ပင္းေၾကာေလးေတြေထာင္တက္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိကုိက္ထားလုိက္ပါတယ္..။
သက္ေအာင္ရဲ႕ေခါင္းကုိလည္း အတင္းဆုပ္ကုိင္ထားပါတယ္။
ေမြးအီအီ ညီစုိ႕စုိ႔ ရနံ႔ေလးရေနျပီး အေမြးႏုႏုေလးေတြဖုံးလြမ္းေနတဲ့…
မမရဲ႔ ေရႊၾကဳပ္ပြင့္ဖတ္ေလးေတြနဲ႔ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကုိ သက္ေအာင္စိတ္ပါလက္ပါ
ျပဳစုေပးလုိက္တာ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့..
ေတာ္..ေတာ္..ပါေတာ့…ေမာင္ရယ္…မမ..မမမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး…ငုိခ်င္လာျပီ
ဆုိတဲ့ မမရဲ႕ မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ ငုိသံေပါက္ျပီး တုန္ယင္ေနတဲ့အသံေလးထြက္ေပၚလာပါတယ္။
သက္ေအာင္လည္း မမရဲ႕ ေပါင္ခြၾကားမွ ေနရာယူလုိက္ျပီး သူ႔ဒုတ္ၾကီးကုိ
မမရဲ႕ ေရႊၾကဳတ္အ၀ေလးမွာေတ့လုိက္ပါတယ္။
(၂၅)
အင့္…ယုယလႈိင္ ေပါင္ကုိကားျပီး ေမာင့္ခါးကုိ မ
သူမလက္ျဖင့္ ေမာင့္ေက်ာကုိ အတင္းဆြဲဖက္ထားပါတယ္။
အေတြ႔အၾကဳံမရွိတာရယ္..ေမာင့္ဒုတ္ၾကီးကၾကီးတာရယ္ေၾကာင့္
သူမေရႊၾကဳတ္ေလးထဲမွာ….ေမာင့္ဒုတ္ၾကီးကျပည့္က်ပ္ေနသလုိ..
သူမအတြင္းသားအေၾကာမွ်င္ေလးေတြကေမာင့္ရဲ႕ဒုတ္ၾကီးကုိ အတင္းဆြဲစုပ္ေနပါတယ္။
မမနာသြားလားဟင္…
စစခ်င္းမွာ အနည္းငယ္နာက်င္သလုိလုိရွိေပမဲ့ သူမအေနနဲ႔ ေမာင့္ဒုတ္ၾကီး
သူမေရႊၾကဳပ္ထဲကထြက္သြားမွာ စုိးရိမ္ေနတာေၾကာင့္..
မနာပါဘူး..ေမာင္….ဆက္..လုပ္ပါ…
ႏႈတ္ခမ္းကုိ သူမသြားေလးျဖင့္ တင္းတင္းကုိက္ထားရင္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။
သက္ေအာင္လည္းမညွာေတာ့ပါဘူး..မမေရႊၾကဳတ္ထဲကုိ သူ႕ဒုတ္ၾကီးကုိအစြမ္းကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။
အရမ္းကုိ တင္းက်ပ္ေနျပီး မမရဲ႕အတြင္းသားေတြကုိ သူ႔ဒုတ္ၾကီးကုိ ညွစ္ညွစ္ေနတာေၾကာင့္
သူပါမ်က္ျဖဴလွန္ခ်င္သလုိလုိျဖစ္ျပီး အရည္ေတြပန္းထြက္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေနေပမဲ့..
ခ်စ္ေသာမမကုိ ျပီးေစခ်င္တာေၾကာင့္ စိတ္ကုိထိန္းျပီး….
မမေရႊၾကဳပ္ေလးထဲက..အရည္ၾကည္ေလးေတြလုိက္လာျပီ…
စြပ္..စြပ္…အ..အ…အုိ႕အုိ႔…
မမရဲ႕..ေအာ္သံသဲ့သဲ့ေလးထြက္လာပါတယ္…
ကုတင္ၾကီးကလည္း ယိမ္းခါေနပါတယ္…
အအ…ေမာင္..ေမာင္..မမရဲ႕လက္ေတြက သူ႕ေက်ာျပင္ကုိကုတ္ျခစ္ျပီး
ေအာက္ကခါးကုိ ေကာ့ေကာ့ေပးလာတာေၾကာင့္ မမယုယလႈိင္ျပီးခါနီးတာကို
သက္ေအာင္သိလာျပီး သူလည္းသူ႕စိတ္ကုိ လြတ္ေပးလုိက္ကာ…။
စြပ္စြပ္..ရွီရွီး…ဘတ္ဘတ္…အအ…
ေမာင္..ယုယလႈိင္ရဲ႕သက္ေအာင္ကုိ ဖက္ထားတဲ့လက္ကေလးေတြဟာ ေျပေလ်ာ့သြားျပီး
သူမတစ္ကုိယ္လုံး တိမ္ေတြေပၚကုိ လြင့္ေမွ်ာသြားသလုိခံစားရျပီး…။
သူမေရႊၾကဳတ္ေလးထဲက အရည္ေလးေတြထြက္က်သြားတာသိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ..
ခ်စ္ေသာ ေမာင္ရဲ႕ဒုတ္ထဲက အရည္ေတြဟာလည္း သူမေရႊၾကဳတ္ေလးရဲ႕
အတြင္းသားနံရံေတြကုိ ပန္းထုတ္ေနတာကုိ သူမခံစားလုိက္ရပါေတာ့တယ္။
(၂၆)
သားေရ တီတီေလးတုိ႔ဆီ ဆီလာဦး။
ကဲ..သားသား မင္း အန္တီေလးတုိ႔ဆီသြားလုိက္ဦး။
ယုယလႈိင္လက္ထဲမွ ကေလးကား အန္တီႏွစ္ေယာက္ဆီ ေျပးသြားသည္။
မုိ႔မုိ႔လႈိင္ႏွင့္ သြယ္သြယ္လႈိင္ကား တူျဖစ္သူ ေအာင္ေအာင္ကုိ တစ္လွည့္စီ ေပြ႕ခ်ီလုိက္ၾကျပီး
ပါးျပင္ကုိတရႈပ္ရႈပ္နမ္းေနသည္။ကေလးကား(၅)ႏွစ္ခန့္ရွိျပီ။
ဒီႏွစ္သူငယ္တန္းတက္ျပီေလ.။
စကားအရမ္းတတ္သျဖင့္ သူ႔အန္တီႏွစ္ေယာက္ကား ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကသည္။
သားသမီးမထြန္းကားေသာ သူမတုိ႔(၂)ေယာက္လုံး၏ မိသားစုမ်ားကား တစ္ဦးတည္းေသာတူျဖစ္သူကုိ
အခ်စ္ပုိၾကတာမဆန္း။
ဒီေန႔သူမတုိ႔ႏွစ္ဦး မမယုယလႈိင္အိမ္သုိ႔ လာလည္လုိက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သူမတုိ႔လာခ်ိန္မွာ သက္ေအာင္က အလုပ္သြားေနသည္။
ကဲ…သားေရ..အန္တီေလးတုိ႔ကုိခ်စ္လား…။
ခ်စ္တာေပါ့..တီတီရဲ႔…သြယ္သြယ္လႈိင္ကား ကေလးကုိ ေပြ႕ခ်ီရင္းေမးလုိက္သည္။
ဒီကအန္တီေလးကုိေရာ…ခ်စ္..မုိးေလာက္ၾကီးခ်စ္…။
စကားတတ္လုိက္တဲ့ကေလး။
ကဲ…အန္တီႏွစ္ေယာက္…တူကုိဘဲခ်စ္မေနၾကနဲ႔ဦး..ေရာက္တုန္းထမင္းစားျပီးမွျပန္ၾက..
စိတ္ခ်မမၾကီးေရ…စိတ္ခ်…
တူျဖစ္သူကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွ လက္တြဲျပီး သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က မမၾကီးအိမ္ထဲသုိ႔
၀င္သြားၾကေလေတာ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ… အိမ္အျပင္လမ္းမေပၚမွ ထီေရာင္းေသာကားတစ္စီး..ဖြင့္လုိက္ေသာသီခ်င္း
သံကသူမတုိ႔နားထဲကုိ လြင့္ပ်ံ႕လာေလသည္…။
ဘယ္ရည္းစားကုိ အခ်စ္ဆုံးဆုိတာ ေျပာျပပါေမာင္ရယ္..ကၽြန္မသိပါရေစ…
အသည္းေလးေတာင္ခုန္တယ္..ႏွစ္ေယာက္ထဲသိတဲ့အခ်စ္ကေလးပါကြယ္..
အတူသြား..အတူလာ..ဟုိယခင္အတိတ္ဘ၀ကေလးေတြလွပတယ္..ေမာင္ရယ္။
လႈိက္ဖုိေမာင္နွံ..ခ်စ္ေတးသြား………။
သီခ်င္းသံေၾကာင့္ မုိ႔မုိ႔လႈိင္ႏွင့္သြယ္သြယ္လႈိင္ရဲ႕ ေျခလွမ္းမ်ား အနည္းငယ္တုံ႕ဆုိင္းသြားသည္။
ကဲကဲ..လာလာ..မမၾကီးကား ျပင္ထားေသာထမင္း၀ုိင္းဆီသုိ႔ သူမတုိ႔(၂)ဦးကုိ
ေခၚသြားေလေတာ့သည္။
(မမၾကီးယုယလႈိင္လား၊ အလတ္မ သြယ္သြယ္လႈိင္လား..ညီမေလးမုိ႔မုိ႔လႈိင္လား သူမတုိ႔ ၃ ေယာက္ထဲတြင္ ဘယ္သူ႔ကုိ အခ်စ္ဆုံးဆုိတာကေတာ့ သက္ေအာင္တစ္ေယာက္သာလ်ွင္သိႏုိင္ေပမည္။)
ျပီးပါျပီ
Comments
Post a Comment